توحيد مفضل (ترجمه بانپور و طالب‌الفخر)
| توحيد مفضل(مفضل بن عمر) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مفضل بن عمر (نويسنده)
جعفر بن محمد(ع)، امام ششم (نويسنده) بانپور، احمد (مترجم) طالب الفخر، مهران (مترجم) ابراهیمی، رسول (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | توحید المفضل. فارسی ** شگفتیهای آفرینش از زبان حضرت امام صادق علیه‌السلام |
| ناشر | ضامن آهو ** نور الکتاب |
| مکان نشر | ایران - مشهد مقدس |
| سال نشر | 1388ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-7824-54-5 |
| موضوع | آفرینش - اخلاق اسلامی - توحید - جعفر بن محمد(ع)، امام ششم، 80 - 148ق. - اخلاق - خدا - اثبات - خدا شناسی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /م7 ت90411300 217 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
توحید مفضل یا شگفتیهای آفرینش از زبان حضرت امام صادق(ع) ترجمه فارسی «توحید المفضل» می‌باشد که با ترجمه احمد بانپور و مهران طالب الفخر منتشر شده است.
«توحید المفضل» كتابى است منسوب به امام صادق(ع) مشتمل بر حدیثی طولانی از آن امام با موضوع حکمت و خداشناسی و اسرار آفرینش که طی چهار جلسه بر مفضل بن عمر جعفی املا شده است. در اینكه این كتاب، نوشته خود امام صادق(ع) نیست، اختلافى وجود ندارد؛ بلكه بحث در این است كه آیا امام(ع) آن را بر مفضل املا فرموده‌اند یا اینكه اثر خود اوست كه به امام نسبت داده است و بر فرض صحت املا، این سؤال مطرح است كه آیا متن فعلى، همان توحید مفضل است یا نه؟ درباره سبب املاى آن نیز در روایتى از محمد بن سنان، به نقل از مفضل چنین آمده است كه مفضل پس از شكست در مناظره‌اى با ابن ابى العوجاء زندیق، نزد امام صادق(ع) رفت و امام طى چهار روز و در چهار جلسه یک دوره مباحث توحید و خداشناسى را به او تعلیم داد و از وى خواست كه آن را بنویسد[۱].
متأسفانه کتاب فاقد مقدمه‌ای از مترجم بوده که در آن، به شیوه و سبک ترجمه و یا خصوصیات و ویژگی‌های آن، اشاره شده باشد؛ اما با دقت در نوع نگارش مطالب و چیدمان کلمات، تا حدودی می‌توان به روش ترجمه و ویژگی‌هایش پی برد. مترجم سعی نموده تا اصل امانت در ترجمه را به خوبی رعایت کند و درعین‌حال، ترجمه‌ای روان و سلیس از متن ارائه دهد. به منظور آشنایی بیشتر با نوع ترجمه، نمونه‌ای از ترجمه اشاره می‌شود:
- «روی محمد بن سنان قال حدثني المفضل بن عمر قال کنت ذات یوم بعد العصر جالسا في الروضة بین القبر والمنبر وأنا مفکر فیما خص الله تعالی به سیدنا محمداً صلی‌الله‌علیه‌وعلی‌آله، من الشرف و الفضائل و ما منحه و أعطاه و شرفه و حباه مما لا یعرفه الجمهور من الامة و..»[۲].
- ترجمه بانپور: «محمد بن سنان، از مفضل بن عمر نقل می‌کند که گفت: روزی هنگام عصر در روضه‌ای که میان قبر حضرت رسول(ص) و منبر آن حضرت است، نشسته بودم و تفکر می‌کردم در نعمت‌هایی که خداوند متعال، پیامبر ما(ص) را از شرافت و فضایل مخصوص گردانیده است و آن‌چه بخشیده به او فضائلی که آنها را مردم نمی‌دانند و...»[۳].
- ترجمه میرزایی: پایان روز بود. در «روضه»، میان قبر و منبر رسول خدا(ص) نشسته بودم و درباره شرافت و فضیلت‌های خدادادی و برتری جایگاه رفیعش که جمهور امت نسبت به آنها آگاه نبودند، می‌اندیشیدم. [۴]
در مقایسه ترجمه بانپور با میرزایی اگرچه بانپور به متن وفاداتر است، اما ترجمه میرزایی آزاد و روان‌تر است. علاوه اینکه میرزایی بر کتاب خود مقدمه نسبت مفصلی نوشته است.
پانویس
- ↑ توحید المفضل
- ↑ مفضل بن عمر، ص39- 40
- ↑ متن کتاب،ص9
- ↑ میرزایی، نجفعلی، ص39
منابع مقاله
- متن کتاب.
- مقاله توحید المفضل، در پایگاه ویکی‌نور.
- مفضل بن عمر، «توحید المفضل»، قم، مکتبةالداوری، چاپ سوم، بی‌تا.
- میرزایی، نجفعلی، ترجمه «توحید مفضل»، قم، مؤسسه انتشارات هجرت، چاپ پنجم، 1377.