تنهای پنجابی، عبداللطیف خان

عبداللطیف‌خان تنهای پنجابی (د 1116ق/1704م)، عبداللطیف‌خان معروف به تنهای پنجابی متخلص به «تنها» شاعر روزگار اورنگ‌زیب عالمگیر(حک‍ 1068-1118ق).

تنهای پنجابی، عبداللطیف خان
نام کامل	عبداللطیف‌خان تنهای پنجابی
تخلص	تنها
نسب	پنجابی
محل تولد	اصفهان، ایران
محل زندگی	اصفهان، کابل، لاهور، کشمیر، پنجاب
رحلت	1116ق
مدفن	کشمیر
خویشاوندان	میرزا جلال اسیر شهرستانی
دین	اسلام
مذهب	شیعه
منصب	فرماندار
اطلاعات علمی
اساتید	میرزا جلال اسیر شهرستانی
معاصرین	محمدعلی تنها، اورنگ‌زیب عالمگیر
شاگردان	نصرت‌الله نثار، محمدنظام معجز
برخی آثار	دیوان

زندگی‌نامه

وی خواهرزاده و شاگرد میرزا جلال اسیر شهرستانی بود.

تحصیلات

تنها که پس از تحصیل مقدمات و آموختن فنون ادب نزد علمای اصفهان، مراحل مختلف دانش و مدارج اجتهاد را نزد دایی خویش پیمود، در علم و دانش به‌ویژه در فنون شعر و ادب به پایگاهی بلند دست یافت.

مناصب

وی در عهد عالگمیر از ایران به هند مهاجرت کرد و به دربار این پادشاه راه یافت و مورد توجه قرار گرفت و به مقامهای مهم اداری از جمله دیوانی چند شهر کابل، لاهور و کشمیر رسید.

شاگردان

از دوستان تنها می‌توان از محمدعلی تنها، و از شاگردان وی می‌توان از نصرت‌الله خان نثار و محمدنظام معجز یاد کرد.

وفات

تنها در کشمیر درگذشت.

شعر

وی را به داشتن طبع روان و تخیل شاعرانه و توانایی در انشاء(نوشتن) ستوده‌اند.

آثار

دیوان وی به گفتۀ صاحب مجمع النفایس مشتمل بر 1200 بیت است که از این مجموعه 76 بیت در تذکرۀ شعرای کشمیر و تنها 4 بیت در مجمع النفایس ثبت و ضبط شده است

منابع مقاله

زهرامیرزا، فائزه، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، سال چاپ 1378