تفسیر صحیح آیات مشکله قرآن
| تفسیر صحیح آیات مشکله قرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سبحانی تبریزی، جعفر (نويسنده) خسروشاهی، سید هادی (مقرر) |
| ناشر | مؤسسه امام صادق علیه‌السلام |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1391ش - 1433ق |
| چاپ | 5 |
| شابک | 978-964-357-375-1 |
| موضوع | تفاسیر - قرن 14 - شعار، یوسف، 1281 - 1351. تفسیر آیات مشکله قرآن - نقد و تفسیر |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | س2ت7 102 Bp |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تفسیر صحیح آیات مشکله قرآن، بحث‌های تفسیری آیت‌الله جعفر سبحانی در تفسیر آیات مشکله قرآن کریم و اشاره به اشکالات و اشتباهات موجود در کتاب «تفسیر آیات مشکله قرآن» اثر یوسف شعار است. کتاب توسط سید هادی خسروشاهی، نگارش و تنظیم شده است.
نویسنده، معتقد است قسمت زیادی از آیاتی که در کتاب «تفسیر آیات مشکله قرآن» عنوان شده، از آیات مشکله نیست و برخی نیز برای تزریق عقاید مخصوصی که نویسنده آن کتاب دارد، عنوان شده است و قسمت مختصری که می‌توان آن را «آیات مشکله» نامید، مورد بررسی صحیح قرار نگرفته است[۱].
نویسنده، اساس اشتباهات کتاب مذکور را در اموری خلاصه کرده است که از جمله آنها عبارتند از:
- نادیده گرفتن اخبار صحیح: نویسنده، معتقد است یکی از علل اشتباهات مؤلف کتاب مذکور، این است که اخبار صحیح اسلامی را نادیده گرفته و اساسا به آن توجهی ندارد و به همین جهت در تفسیر آیه «مودت ذوی القربی» و آیه «اليوم أكملت لكم دينكم» دچار اشتباه شده است.
- جمود بر سیاق آیات: از شیوه تفسیر مؤلف کتاب مذکور، چنین استفاده می‌شود که وی تصور کرده است که نظم فعلی آیات سوره‌های قرآن با نظم نزول آن یکسان بوده و همه آیات یک سوره، یکجا و به‌صورت منظم نازل شده است؛ ازاین‌جهت، سیاق آیات را بر دیگر دلائل قطعی، مقدم داشته است؛ درحالی‌که نویسنده، معتقد است نظم آیات یک سوره از نظر کتابت با نظم نزولی آن فرق دارد.
- اشتباه مفهوم به مصداق: نویسنده به این نکته اشاره دارد که خلط میان حکم مفهوم با حکم مصداق، مایه پاره‌ای از اشتباهات مؤلف کتاب مذکور شده است؛ مثلا در تفسیر آیه «إني جاعل في الأرض خليفة»، می‌گوید: مقصود از خلیفه، حضرت آدم(ع) نیست؛ زیرا خلیفه به معنی پیامبر نیامده است؛ درحالی‌که نویسنده، معتقد است نبوت آدم(ع)، از خصوصیات مصداق است و دخلی به مفهوم خلیفه ندارد.
- نویسنده کتاب مذکور بر اثر غفلت از این اصل که الفاظ قرآن در روز نزول آن، دارای معانی خاصی بوده که به‌مرور زمان برخی از آن الفاظ در عرف ما معانی دیگری برای خود پیدا کرده است، دچار لغزش‌هایی شده و پیامبران(ع) را متهم به عدم عصمت نموده است[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.