تسکین، میرحسین
میرحسین تسکین (1217- شوال 1268ق/1802- اوت 1852م) شاعر هندی، متخلص به تسکین.
تولد
او در سال 1217ق در دهلی متولد شد. پدرش میرحسن نام داشت که به میرن صاحب مشهور بود.
اساتید
تسکین در دهلی، از محضر استادانی همچون مولوی امام بخش صهبایی و شاه نصیرخان بهره برد. بعدها با مهارتی که در سخنوری، و ذوقی که در شاعری از خود نشان داد، در زمرۀ شاگردانِ ممتاز مؤمنخان قرار گرفت.
مهاجرت
او برای امرار معاش مجبور به ترک دهلی و مهاجرت به میرت و لکهنو شد و سپس در رامپور مقیم گردید. در آنجا به خدمت نواب یوسف علیخان ناظم درآمد و مابقی عمر را در همانجا به سر برد.
وفات
ایشان در سال 1268ق در سن 51 سالگی درگذشت.
آثار
از تسکین دیوان کوچکی مشتمل بر 72 صفحه باقی مانده است که در کتابخانۀ رامپور نگهداری میشود. هیچ یک از فهرستنگاران، اشارهای به این دیوان ندارند[۱]
پانویس
- ↑ پریسا سنجابی، ج 15، ص 301
منابع مقاله
سنجابی، پریسا، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، سال چاپ 1378ش