امراء هستی در حکومت چهارده معصوم(ص) بر جمیع موجودات

امراء هستی تألیف سید ابوالفضل نبوی قمی (1344-1412ق)، به بررسی و تبیین مفهوم ولایت و امامت در اسلام، به‌ویژه ولایت ائمه معصومین(ع)، از دیدگاه‌های مختلف کلامی، فلسفی و قرآنی می‌پردازد و ابعاد وجودی، تشریعی و تکوینی آن را تحلیل می‌کند.

امراء هستی
امراء هستی در حکومت چهارده معصوم(ص) بر جمیع موجودات
پدیدآوراننبوی، سید ابوالفضل (نويسنده)
عنوان‌های دیگردر حکومت چهارده معصوم(ص) بر جمیع موجودات
ناشرکتابفروشی اسلاميه
مکان نشرایران - تهران
سال نشر1345ش
چاپ1
شابک-
موضوعامامت - ولایت
زبانفارسی
تعداد جلد1
کد کنگره
‎‏/‎‏ن‎‏2‎‏الف‎‏8 223 BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

انگیزه نگارش

هدف نگارش کتاب، اثبات مقام ولایت ائمه(ع) و جبران ضعف تبلیغ در زمینه معرفی ائمه(ع) و دفع تزریقات مسموم جاهلان در مورد مقام امام(ع)[۱].

ساختار

کتاب حاضر شامل پنج فصل اصلی است و هر فصل در ضمن عناوین متعددی مطرح شده است.

سبک نگارش

  1. استدلالی و تحلیلی: مؤلف از طریق استدلالات عقلی و نقلی، به تحلیل عمیق مفاهیم می‌پردازد و هر فصل را با براهین محکم کلامی و فلسفی پیش می‌برد [۲].
  2. قرآن‌محور و حدیث‌بنیان: بخش عمده‌ای از استدلالات کتاب بر پایه آیات قرآن کریم و روایات اهل بیت(ع) استوار است[۳]..
  3. تفسیر لغوی و اصطلاحی: مؤلف در مواجهه با واژگان کلیدی مانند ولی و ولایت، ابتدا به ریشه‌های لغوی و معانی مختلف آن می‌پردازد تا زمینه را برای درک اصطلاحی فراهم کند [۴].
  4. نقد و رد شبهات: کتاب رویکردی دفاعی دارد و به‌طور مکرر به نقد و رد دیدگاه‌های مخالف و شبهات پیرامون مفهوم ولایت و تفویض می‌پردازد [۵].

گزارش محتوا

فصل اول کتاب به تبیین معنا و مفهوم واژه ولایت اختصاص دارد. این فصل با بررسی دقیق واژه «ولی» و اشتقاقات آن در زبان عربی آغاز می‌شود و معانی مختلف آن در قرآن و حدیث را کاوش می‌کند [۶]. مؤلف استدلال می‌کند که «ولی» در سیاق بحث امامت و ولایت ائمه، به معنای سرپرست، صاحب اختیار و متولی امور است و صرفاً به معنای دوست یا یار نیست. این تحلیل لغوی برای تثبیت مقام ولایت تکوینی و تشریعی ائمه ضروری دانسته می‌شود [۷].

فصل دوم به امکان‌پذیری عقلی ولایت می‌پردازد و تلاش می‌کند ثابت کند که مفهوم ولایت نه‌تنها با عقل منافاتی ندارد، بلکه از نظر عقلی ممکن و حتی ضروری است [۸] در این بخش، انواع محال (ذاتی و وقوعی) مورد بحث قرار می‌گیرد تا نشان داده شود که ولایت ائمه، از جمله ولایت بر موجودات و تصرف در عالم، از نظر عقلی ممتنع نیست [۹]. مؤلف تأکید می‌کند که این ولایت، تجلی قدرت و حکمت الهی است و نه یک قدرت مستقل در عرض قدرت خداوند [۱۰]. این فصل شامل مباحثی درباره رابطه اراده الهی با افعال مخلوقات و چگونگی جریان امر خدا در هستی است [۱۱].

فصل سوم به بحث از ممتنع نبودن ولایت اولیاء از منظر شرعی می‌پردازد [۱۲]. مؤلف در این فصل، شبهات مربوط به تعارض ولایت با احکام شرعی یا ادعای «تفویض» (واگذاری کامل اختیار به اولیاء) را رد می‌کند. استدلال می‌شود که ولایت، به معنای سرپرستی و تصرف به اذن و اراده خداوند است و نه یک استقلال کامل که از حیطه قدرت الهی خارج باشد [۱۳]. این فصل همچنین با تبیین معنای صحیح «بداء» بر این نکته تأکید می‌کند بداء در تکوینیات مانند نسخ در تشریعیات است [۱۴].

فصل چهارم با عنوان دلائل اثبات ولایت ائمه علیهم‌السلام از قرآن و اخبار، به ارائه شواهد و مستندات نقلی برای اثبات ولایت ائمه اختصاص دارد [۱۵]. در این فصل، آیات کلیدی قرآن مانند آیه «إنما ولیکم الله ورسوله والذین آمنوا الذین یقیمون الصلاة و یؤتون الزکاة وهم راکعون»، «سرپرست و دوست شما فقط خدا و رسول اوست و مؤمنانى [مانند على بن ابى‌طالب‌اند] كه همواره نماز را برپا مى‌دارند و در حالى كه در ركوعند [به تهيدستان] زكات مى‌دهند» (مائده/55) مورد تفسیر و تحلیل قرار می‌گیرد [۱۶]. مؤلف با استناد به روایات و احادیث نبوی و اقوال ائمه(ع)، اثبات می‌کند که این آیات به ولایت خاص امیرالمؤمنین علی(ع) و پس از آنحضرت به ولایت سایر ائمه(ع) اشاره دارد [۱۷]. همچنین، این فصل به بحث درباره «عصمت اولیاء» و لزوم آن برای ولایت می‌پردازد و آیه «و عصی آدم ربه»،«آدم نافرمانى پروردگارش را كرد» (طه/121) را تفسیر به امر استحبابی یا ترک اولی می‌کند[۱۸].

فصل پنجم به تبیین دائره و گستره ولایت اولیاء از منظر زمانی و مکانی می‌پردازد. مؤلف معتقد است که ولایت ائمه(ع) و پیامبر اکرم(ص) و حضرت فاطمه زهرا(س) یک ولایت کامل و فراگیر است که شامل تمام موجودات عالم از جمله جمادات، نباتات، حیوانات و انسان‌ها می‌شود. این ولایت، همواره با اذن و اجازه خداوند است و اولیاء الهی را مجاری و رسل خداوند می‌داند. همچنین در ادامه بیان می‌کند که ولایت چهارده معصوم ولایت مطلقه است یعنی ولایت تام و عام و کلی می‌باشد[۱۹].

پانویس

  1. متن کتاب، ص7-6
  2. ر.ک: متن کتاب، ص ۲۲، ۶۲
  3. ر.ک: متن کتاب، ص 8،320،238، ۶، ۷۹
  4. ر.ک: همان، ص ۸، ۱۲
  5. ر.ک: همان، ص 71،۶۷، ۷۵
  6. ر.ک: همان، ص ۸، ۹
  7. ر.ک: همان، ص ۱۲، ۱۹
  8. ر.ک:همان، ص 22.
  9. ر.ک: ص ۲۳،۲۴
  10. ر.ک: همان، ص ۳۱، ۳۲
  11. ر.ک: همان، ص ۳۴، ۳۶
  12. ر.ک: همان، ص ۴۵
  13. ر.ک: ص ۶۰، ۶۱
  14. ر.ک: همان، ص 71، ۷۲، ۷۹
  15. ر.ک: ص ۹۶
  16. ر.ک: همان، ص ۹۶، ۱۰۰
  17. ر.ک: همان، ص ۱۰۰، ۱۰۳، ۱۳۵
  18. ر.ک: همان، ص ۹۲، 93
  19. ر.ک: همان، ص 385-386

منابع مقاله

متن کتاب.

وابسته‌ها