اللمعة الدمشقية في فقه الإمامية

اللمعة الدمشقية في فقه الإمامية تألیف شمس‌الدين ابوعبدالله محمد بن محمد بن حامد بن مكى جزينى عاملى، معروف به شهيد اول (م 786 ق) می‌باشد.

اللمعة الدمشقیة في فقه الإمامیة
پدیدآوران	مروارید، علی‌اصغر (محقق) مروارید، محمدتقی (محقق) شهید اول، محمد بن مکی (نویسنده)
ناشر	دار التراث
مکان نشر	بیروت - لبنان
سال نشر	1410 ق یا 1990 م
چاپ	1
موضوع	فقه جعفری - قرن 8ق.
زبان	عربی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏BP‎‏ ‎‏182‎‏/‎‏3‎‏ ‎‏/‎‏ش‎‏9‎‏ل‎‏8‎‏
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

اين كتاب از مشهورترين مصنفات شهيد اول و معتبرترين متون فقهى شيعه است. از زمان نگارش اين كتاب گرانقدر، فقهاى عظام توجه خاص به آن داشته و در تأليفات خود به آن استناد نموده‌اند.

اعتبار كتاب

كتاب اللمعة الدمشقيّة يكى از آثار كم‌نظير بجاى مانده از شهيد اول (قده) مى‌باشد. اين كتاب كه در بردارندۀ يك دوره از مهم‌ترين مباحث فقهى مى‌باشد كه به سبک فقه فتوايى نوشته شده و گاهى نيز به صورت بسيار مختصر مباحث استدلالى در آن ديده مى‌شود و به دليل اختصار و تعابير روان همراه با نظم و ترتيب از جايگاه خاصى برخوردار است.

از آنجا كه شهيد اول اديب بزرگ و شاعر با ذوقى بوده است، به تعابير فقهى متداول آن زمان بسنده ننموده است بلكه با دگرگونى در تعابير فقهى زمان خود و با استفاده از علم معانى و بيان و بكارگيرى زيباترين تعابير اثرى جاودانه را ايجاد نموده است.

حواشى و شروح متعددى همچون «الروضة البهيّة» شهيد ثانى (م 966 ق)، «شرح لمعه» شيخ على کاشف‌الغطاء (م 1353 ق)، «شرح لمعه» سيد‌ ‎محمدرضا بن محمد بحر العلوم (م 1253 ق) بر آن نوشته شده است.

روش تأليف

شهيد اول در اين كتاب در ابتدا احكام هر باب را ذكر نموده و پس از آن مسائلى كه با اين احكام ارتباط داشته و سپس مستحبات و مكروهات را بيان نموده است و آن چنانكه در پایان كتاب آمده است نظريات مشهور از فقها در آن ذكر شده: و لم نذكر فيها سوى المهم و هو المشهور بين الأصحاب.

از نظر تعريف اصطلاحات فقهى، اين كتاب حتى از آثار محقق حلّى (م 676 ق) و علامۀ حلى (م 726 ق) نيز پيشى گرفته است و مؤلف با استفاده از نتايج تلاش قدماى از علماء به پى‌ريزى سبکی جديد در فقه در آن عصر پرداخته است.

وى دربارۀ اين كتاب ارزشمند در اجازه‌اش به ابن خازن مى‌نويسد: و من ذلك كتاب اللمعة الدمشقية مختصر لطيف في الفقه. (بحار الأنوار ج /104ص 187).

شهيد ثانى در مقدمۀ كتاب «الروضة البهيّة» در تعريف آن مى‌گويد: المختصر الشريف و المؤلّف المنيف، المشتمل على أمّهات المطالب الشرعيّة الموسوم باللمعة الدمشقيّة.

علت تأليف

آن چنانكه فرزند فاضل مؤلف، ابوطالب محمد گفته است كتاب به درخواست شمس‌الدين محمد آوى يكى از اصحاب و نزدیک ان سلطان على بن مؤيد از سلاطين سربداران خراسان نوشته شده است تا اين كتاب مرجع در احكام فقهى و حكومتى آنان باشد. شهيد أوّل در خطبۀ كتاب از وى تعبير به «بعض الديانين» و در پایان تعبير به «بعض الطلاب» نموده است.

تاريخ تأليف

آن چنانكه شهيد ثانى در مقدمۀ كتاب الروضة البهيّة بيان نموده است كتاب اللمعة الدمشقية در يك هفته و در سال 782ق تأليف شده است.

از طرف ديگر در اجازۀ شهيد به ابن خازن در سال 784 نام كتاب اللمعة الدمشقيّة را ذكر نموده است كه نشانگر اين است كه كلام شهيد ثانى صحيح مى‌باشد. (بحار الأنوار ج /104ص 187).

بنابراین آنچه شيخ حر عاملى (م 1104) در أمل الآمل ذكر نموده كه اين كتاب در زندان قلعه شام و در سال 786ق نوشته شده و در نزد شهيد اوّل فقط مختصر النافع محقق حلّى موجود بود صحيح نمى‌باشد. (أمل الآمل ج 1 ص182، 183).

ارتباط اللمعة الدمشقيّة و مختصر النافع

اگرچه شيخ حر عاملى در أمل الآمل نوشته كه: و ما كان يحضره من كتب الفقه غير المختصر النافع، در دسترس شهيد اول فقط مختصر النافع محقق بوده است و بعدها اين نظر در بين صاحبان تراجم مشهور شده است امّا به دلايل زير اين مطلب صحيح نمى‌باشد.

1. ترتيب طرح بسيارى از مباحث كتاب با ترتيب مباحث مختصر النافع ناهمگون است. به عنوان نمونه كتاب‌هاى قضاء و شهادات كه در قسمت چهارم (احكام) مختصر النافع آمده است پس از كتاب كفارات و نذر ذكر شده است.
2. بسيارى از مباحث مثل كتاب‌هاى مزارعه، مساقات، شفعه، جعاله كه در لمعه آورده شده در كتاب مختصر النافع وجود ندارد.
3. در بسيارى از عبارت‌هاى كتاب به منابع و مآخذى غير از مختصر النافع استناد شده است مثلاًدر صفحات 55، 105 به الخلاف شيخ طوسى، صفحۀ 97 به النهایة شيخ طوسى، ص61 به المبسوط شيخ طوسى، ص111 به شرائع الإسلام محقق حلّى استناد شده و از طرف ديگر در بعضى از قسمت‌هاى كتاب، رواياتى از ائمۀ معصومين(ع) را نقل نموده كه در مختصر النافع وجود ندارد.
4. از طرفى ورود و خروج در بعضى از ابواب فقهى هيچ مشابهتى با مختصر النافع ندارد و بعضى از مسائل مذكور در اللمعة در مختصر النافع موجود نيست به عنوان نمونه در مورد مسألۀ نماز قضاء آمده است: ذهب المرتضى و ابن الجنيد و سلاّر إلى وجوب تأخير أولى الأعذار إلى آخر الوقت، و جوّزه الشيخ أبو جعفر الطوسي رحمه‌الله أوّل الوقت و هو أقرب.
5. گاهى نيز بعضى از استدلال‌هاى شهيد به مجلس درس محقق حلى و كتاب شرايع الإسلام او است، مثلاًدر صفحۀ 111 مى‌نويسد:

و قال الفاضل نجم‌الدين أبو القاسم في الدرس، لا يرد إلاّ بالخيار و هو ينافي حكمه في الشرائع.

تاريخ انتشار

اين كتاب مكررا چاپ شده است. كتاب موجود توسط دار التراث و دار الإسلاميّة در سال 1410ق در بيروت چاپ شده است. مصححين آن محمدتقى مرواريد و على اصغر مرواريد بوده‌اند.

نسخه‌ها

در الذريعة به 3 نسخه اشاره شده كه عبارتند از:

1. نسخۀ آستان قدس رضوى مربوط به سال 849 ق، و به خط ابراهیم بن حاج على. اين نسخه توسط شهيد ثانى در سال 940 تصحيح شده است.
2. نسخۀ متعلّق به فخر‌الدين نصيرى، مربوط به سال 954ق در تهران.
3. نسخۀ متعلّق به سيد‌ ‎محمد موسوى جزائرى، مربوط به 995 ق، و به خط محمد بن على موسوى.

در صفحۀ 138 از كتاب مقدمه‌اى بر فقه شيعه به ده نسخه اشاره شده است كه 4 نسخۀ آن متعلّق به آستان قدس رضوى مربوط به سال‌هاى 849، 907، 958، 960ق است و سه نسخۀ آن متعلّق به كتابخانۀ آیت‌الله نجفى، مربوط به سال‌هاى 863، 898، 951 ق، دو نسخه از دانشگاه تهران مربوط به سال‌هاى 947، 948ق و يك نسخه از كتابخانۀ ملك، مربوط به سال 967ق است.

نُسخ مورد اعتماد

محققین كتاب موجود پس از بررسى بيش از 20 نسخۀ خطى، از بين آنها 3 نسخۀ خطى را محور تحقيق خود قرار داده‌اند كه عبارتند از:

1. نسخۀ خطى قديمى متعلّق به كتابخانۀ آستان قدس رضوى، مربوط به سال 849ق (63 پس از شهادت مؤلف). اين نسخه قديم‌ترين نسخۀ موجود مى‌باشد كه در الذريعة و مقدمه‌اى بر فقه شيعه به آن اشاره شده است. اين نسخه به خط ابراهیم بن حاج على است كه در پایان آن به خط شهيد ثانى اين گونه آمده است:

   نويسندۀ اين نسخه كه خداوند او را به بهترين وجه موفق بدارد و راه او را براى يافتن و تحقيق آسان گرداند اين نسخه را به پایان رساند كه بخشى از آن را من خود خواندم و بخش ديگر را گوش دادم و بخش سوّم را متوجه معانى آن شدم.

   اين نسخه به عنوان اصل در چاپ كتاب موجود مورد استفاده واقع شده است.

2. نسخۀ قديمى ديگر از آستان قدس رضوى، مربوط به سال 907 ق.
3. نسخۀ متعلّق به سيد‌ ‎على اصغر علوى در قزوين، و مربوط به سال 883 ق. اين نسخه با رمز «ق» مشخص شده است.

علاوه بر اين سه نسخه، از شرح لمعۀ شهيد ثانى كه خودش آن را خوانده است و مقابله نموده و حواشى در كنار آن نوشته است در تحقيق و تصحيح متن استفاده شده است كه اين نسخه با عنوان «الشرح» مشخص شده است.

علل تفاوت نسخ

قابل ذكر است كه در كتاب مستدركات أعيان الشيعة (ج 182/2) علت تفاوت نسخه‌هاى لمعه را اين گونه بيان نموده است: در زمانى كه نسخۀ اصلى كه به خط شهيد اوّل براى شمس‌الدين محمد آوى فرستاده شد، در راه فردى به نام شمس‌الدين زابلى كتاب را از حامل آن گرفته و از روى آن نسخه بردارى نموده است امّا از آن جايى كه فرصت كافى براى مقابله و مطابقت با نسخۀ اصلى در راه نداشته است غلطهایى در آن ايجاد شده است و وقتى او به سوى شهيد اول بازگشت شهيد اول غلطهاى آن را تصحيح نموده است و به همين دليل بين دو نسخه اختلافهایى وجود دارد.

تذكر:

اگرچه به صورت متعارف به تفاوت‌هاى نسخه‌هاى خطى در حاشيۀ كتاب اشاره مى‌شود اما در كتاب موجود در صفحات 290 تا 295 به اين تفاوت‌ها كه 283 مورد مى‌باشد اشاره شده است.

قابل ذكر است كه در مقدمۀ كتاب صفحات 18، 19 به 4 نسخه اشاره شده است كه سه نسخه از اللمعة الدمشقية و يك نسخۀ خطى از الروضة البهيّة كه خود شهيد ثانى آن را خوانده و تأييد نموده است. امّا در پایان كتاب در توضيح اختلاف بين نسخه‌هاى خطى فقط به سه نسخه اشاره شده كه دو نسخۀ خطى لمعه و يكى نيز نسخۀ چاپ سنگى از الروضة البهيّة است.

تقسيم‌بندى مطالب

مباحث كتاب اللمعة الدمشقيّة نظير شرائع الإسلام در 4 قسمت عبادات، معاملات، ايقاعات و احكام مطرح شده است ولى از نظر تقسيم‌بندى كتاب‌ها در بعضى موارد با كتب فقهى متداول تفاوت‌هایى دارد.

اين كتاب‌ها عبارتند از: طهارة، صلاة، زكاة، خمس، صوم، حج، جهاد، كفارات، نذر و توابع آن، قضاء، شهادت، وقف، عطيّه، متاجر، دين، رهن، حجر، ضمان، حواله، كفاله، صلح، شركت، مضاربه، وديعه، عاريه، مزارعه، مساقاة، اجاره، وكالة، شفعه، سبق و رمايه، جعاله، وصايا، نكاح، طلاق، خلع و مباراة، ظهار، ايلاء، لعان، عتق، تدبير و مكاتبه، اقرار، غصب، لقطه، احياء موات، صيد و ذبائح، اطعمه و اشربه، ميراث، حدود، قصاص، ديات.

از كتاب طهارت تا جهاد، قسمت عبادات است و ساير قسمت‌ها با يكديگر آميخته شده‌اند. از كتاب شركة تا نكاح، قسمت معاملات است، و كتاب‌هاى حدود، قصاص، ديات، قضاء و شهادت، قسمت احكام است و بقيۀ كتاب‌ها قسمت ايقاعات مى‌باشند.

شروح و حواشى

كتاب اللمعة الدمشقية از زمان تأليف مورد توجه فقها واقع شده و شروح و حواشى متعددى بر آن نوشته شده است و حتى آن را ترجمه نموده و به شعر در آورده‌اند.

صاحب الذريعة در مورد اين شروح مى‌نويسد: و قد حظى من تأخر عنه من الفقهاء و تولّوه بالشرح و التعليق و من أهم الشروح و أشهرها الروضة البهيّة في شرح اللمعة الدمشقيّة.

اين شروح را به دو دسته مى‌توان تقسيم نمود. گروهى كه داراى نام مستقلى هستند و گروهى كه با نام شرح يا حاشيه مشهور شده‌اند.

شروحى كه داراى نام مستقلى هستند:

1. الروضة البهيّة في شرح اللمعة الدمشقيّة، تأليف شهيد ثانى (م 966 ق) (ذ49/14/).
2. توضيح المشكلات، از محمد شفيع بن محمدحسین (اواسط قرن 13).
3. التحفة الغرويّة (شرح كتاب ميراث)، از شيخ خضر بن سلال آل خدام عفكاوى (م 1255 ق) (ذ48/14/).
4. كشف النقاب، از مسيح بن محمد سعيد تهرانى.
5. المذاهب القدسيّة، الأنوار الغرويّة، الشريعة النبويّة، از شيخ محمد جواد بن تقى مشهور به ملا كتاب احمدى (زنده در 1267)، اين كتاب با هر سه نام براى مؤلف در الذريعة ج 23 ص243 و ج 14 ص47 و أعيان الشيعة ج 4 ص255 ذكر شده است.
6. التحفة الرضويّة، از سيد‌ ‎محمد بن معصوم رضوى مشهدى (م 1255 ق) (ذ50/14/).
7. الخيارات، شرح مبسوط استدلالى بر بعضى از مسائل بيع از شيخ على بن جعفر کاشف‌الغطاء (م 1353 ق) (ذ279/7/).
8. الدرة الغريّة، از ملا عبدالكريم بن محمدباقرسلماسى (م 1280 ق) (ذ105/8/).
9. العدّة التجفيّة، از شيخ محمدرضا پدر شيخ محمد طه (ذ49/14/).
10. الغرة الغرويّة، از ملا على، معاصر با صاحب الذريعة (ذ34/16/).
11. المنحة السنيّة، از سيد‌ ‎محمد بن هاشم هندى (م 1323 ق) (ذ20/23/).
12. المواهب العلّية، از ميرزا ابوتراب قزوينى حائرى (ذ241/22/).
13. الدرة الحائريّة، از على نقى بن حسن طباطبايى (م 1289 ق).

شروحى كه اسامى مشخصى ندارند:

1. حاشيه بر لمعه، تأليف بعض اصحاب، در سال 932 نوشته شده است (ذ190/6/).
2. شرح خطبه اللمعة الدمشقيّة، از شيخ احمد بن صالح آل طعانى بحرانى (م 1315 ق) (ذ225/13/).
3. شرح لمعه، از سيد‌ ‎حسن بن محمدباقر، ملقب به حاج آقا امير (م 1380 ق) (ذ48/14/).
4. شرح لمعه، از سيد‌ ‎محمدرضا بن سيد‌ ‎محمد مهدى بحر العلوم (ذ49/14/).
5. شرح لمعه، از شيخ سليمان بن احمد آل عبدالجبار قطيفى (م 1270 ق) (ذ49/14/).
6. شرح لمعه، از شيخ على بن حسین خنقانى (ذ49/14/).
7. شرح لمعه، از سيد‌ ‎على بن ابى شبانه بحرانى (م 1121 ق) (ذ49/14/).
8. شرح لمعه، از شيخ على بن محمود طبسى (م 1375 ق) (ذ50/14/).
9. شرح لمعه، از شيخ معز‌الدين تونى (ذ50/14/).
10. شرح لمعه، از آقا مهدى بن محمد ابراهیم كلباسى (م 1292 ق).
11. شرح لمعه، از ميرزا على بن محمد بن حسین سلطان العلماء حسینى (أعيان الشيعة ج 10 ص26).
12. شرح لمعه، از سيد‌ ‎محمد معروف به قيصر (م 1255 ق) (أعيان الشيعة ج 10 ص41).

كتاب‌هایى كه نظم و شعر لمعۀ دمشقيه هستند:

1. التحفة القواميّة، سيد‌ ‎قوام‌الدين محمد بن محمد مهدى سيفى قزوينى (ذ462/3/ و 490/1).
2. الهداية المهديّة، از عبدالكريم جرجانى (زنده در 1304 ق).
3. لؤلؤ الأحكام، نخبة الأحكام، از شيخ على بن محمد جعفر شريعتمدار استرآبادى (ذ92/24/).
4. كنز الدر الأيتام.

وابسته‌ها

المسائل العبادية و بناء الذات

الرسایل الأحمدیة

شرح خیارات اللمعة

الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (كلانتر)

النجعة في شرح اللمعة

المسائل الصحية بين الفقه و الطب