الكوكب الثاقب في أخبار الشعراء و غیرهم من ذوی المناقب
الکوکب الثاقب في أخبار الشعراء و غيرهم من ذوي المناقب | |
---|---|
پدیدآوران | سلوي، عبدالقادر بن عبدالرحمن (نویسنده) ياسمي، عبدالله (محقق) |
ناشر | المملکة المغربیة، وزارة الأوقاف و الشؤون الإسلامية |
مکان نشر | مغرب - رباط |
سال نشر | 2006م , 1427ق |
چاپ | 1 |
شابک | 9954-0-5071 |
موضوع | 1.شاعران عرب - سرگذشتنامه 2.شعر عربی - مجموعهها |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 3 |
کد کنگره | PJA 2162 /الف2ک9 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الکوکب الثاقب فی أخبار الشعراء و غیرهم من ذوی المناقب، اثر عبدالقادر بن عبدالرحمن سلوی، با تحقیق عبدالله یاسمی، کتابی است در ترجمه برخی شعرا، حکما و بزرگان معروف که به زبان عربی و در سال 1176ق نوشته شده است.
در مقدمه محقق، با استفاده از محتوای مطالب، دو امر، سبب تألیف کتاب معرفی شده است: علاقه مؤلف به ادبیات و نیز رغبت یکی از حکامی که نویسنده هم عصر او بوده که به دلیل عدم تصریح به نام وی، شناخته شده نیست و احتمالا سلطان محمد بن عبدالله علوی (1204ق) یا بای علی پاشا حاکم تونس (1169ق) باشد.[۱]
ساختار
کتاب با مقدمه مفصلی از محقق آغاز و مطالب در افتتاحیه، مقدمه و ده باب، در سه جلد، عرضه شده است که مفصلترین آنها، باب دوم بوده که تقریبا یک سوم مطالب را در خود جای داده است.
نویسنده اهتمام ویژهای به رعایت امانت داشته و در ابتدای کتاب، مهمترین منابع و مصادری را که مورد استفاده قرار گرفته ذکر نموده است. علاوه بر آن، وی به طرق مختلفی به منابع مورد استفاده خود، اشاره دارد؛ در برخی مواضع، نام مؤلف و کتاب را با هم ذکر کرده و در پارهای موارد فقط نام مؤلف یا کتاب را به تنهایی آورده و گاه از هر دو غافل شده است.[۲]
منابع و مصادر مورد استفاده نویسنده را میتوان به دو دسته کلی تقسیم کرد:
الف)- منابع اساسی:
- «الکامل» مبرد (286ق)؛
- «الأغانی» ابوالفرج اصفهانی (356ق)؛
- «خاص الخاص» ثعالبی (429ق)؛
- «بهجة المجالس و أنس المجالس» ابن عبدالبر نمری قرطبی (463ق)؛
- «سراج الملوک» ابوبکر محمد بن ولید بن محمد طرطوشی (520ق)؛
- «الوافی فی نظم القوافی» ابن شریف رندی اندلسی (684ق)؛
- «ری الأوام و مرعی السوام فی نکت الخواص و العوام» ابویحیی زجالی اندلسی؛
- «الوافی بالوفیات» صفدی (764ق)؛
- «رقم الحلل فی نظم الدول» ابن خطیب؛
- «المرقبة العلیا فی من یستحق القضاء و الفتیا» ابوالحسن علی بن عبدالله جذامی مالقی نباهی (793ق)؛
- «جذوة الاقتباس فی ذکر من حل من الأعلام مدینة فاس» احمد بن محمد قاضی مکناسی (1025ق)؛
- «الصیب و الجهام و الماضی و الکهام» ابن خطیب.
ب)- منابع ثانویه:
- «الموطأ» مالک بن انس؛
- «مسند» احمد بن حنبل؛
- «صحیح» بخاری؛
- «سنن» ابوداود؛
- «سنن» ابن ماجه؛
- «طبقات الشعراء» عبدالله بن معتز؛
- «الإعجاز و الإیجاز»؛
- «یتیمة الدهر» ثعالبی؛
- «حلية الأولياء و طبقات الأصفياء» ابونعیم اصفهانی؛
- «العمدة فی محاسن الشعر و آدابه و نقده» ابوعلی حسن بن رشیق قیروانی ازدی؛
و...[۳]
گزارش محتوا
مقدمه محقق، دارای سه فصل و یک خاتمه است. در فصل نخست، ضمن دو بحث، به بررسی احوال سیاسی و فرهنگی مغرب و تونس در قرن دوازهم هجری پرداخته شده است. در فصل دوم، زندگی نامه مفصلی از نویسنده ارائه گردیده و در فصل سوم، به صورت مفصل، به معرفی کتاب و بیان محتوای ابواب آن، پرداخته شده است. در خاتمه نیز سبب برگزیده شدن این کتاب برای تحقیق و اقدامات تحقیقی صورت گرفته در آن، توضیح داده شده است.[۴]
نویسنده در افتتاحیه، به تعریف علم ادب پرداخته و این علم، «شناخت اشعار و اخبار» معرفی شده و با استفاده از روایت نبوی(ص)، قیمت، فضیلت و فواید این علم بیان شده است.[۵]
در مقدمه نویسنده، به تشریح ماهیت ادب و تقسیم آن به غریزی و اکتسابی، پرداخته شده است.[۶]
نویسنده، باب اول را به بحث از طبقات شعرا و تعلیم و تعلم شعر اختصاص داده و شعرا را به سه طبقه جاهلی، مخضرم (شاعری که جاهلیت و اسلام را دریافته باشد) و اسلامی تقسیم کرده و سپس اسلامی را نیز سه صنف دانسته و شعرای مربوط به هر طبقه را، در همان طبقه ذکر کرده است.[۷]
پس از این تقسیمات، به بیان اهمیت شعر پرداخته شده است. نویسنده، معتقد است که شعر فی الجمله، پسندیده و مورد ترغیب بوده و سپس، به میل و رغبت پیامبر(ص) به استماع اشعار امیة بن ابیصلت و نیز رغبت سایر سلف صالح به شنیدن اشعار، اشاره کرده است.[۸]
باب دوم که مهمترین و بیشترین حجم مطالب کتاب را در خود جای داده است، دربردارنده شرح حال 129 شاعر میباشد که با ترجمه نابغه جعدی آغاز و با ترجمه ابن خطیب سلمانی، به انجام رسیده است. این شعرا را میتوان به سه دسته زیر تقسیم کرد:
- شعرای اسلامی: 18 شاعر.
- شعرای دولت بنیعباس و عصر انحطاط: 95 شاعر.
- شعرای اندلس و مغرب: 16 شاعر.
اغلب شعرای معرفی شده، از مشاهیر شعرا میباشند، از جمله حطیئه، فرزدق، جریر، بشار، ابونواس، ابن خطیب و... و بسیاری نیز از جملهی فقها، قضات، علما، کاتبان، ولات، امرا، ملوک و... بوده که به شاعری معروف نیستند و اشعار کمی از آنها نقل شده است.[۹]
برخی از شعرای معرفی شده در این باب، عبارتند از: ولید بن عقبة بن ابیمعیط.[۱۰]؛ یزید بن معاویه.[۱۱]؛ ولید بن یزید بن عبدالملک بن مروان.[۱۲]؛ کمیت.[۱۳]؛ قاضی یحیی بن اکتم.[۱۴]؛ بهلول مجنون.[۱۵]؛ سیف الدولة بن حمدان.[۱۶]و...
نویسنده باب سوم را به مسائل مربوط به جنگ و اموری همچون تدبیر و لزوم بیداری و هوشیاری در آن و... اختصاص داده و با استفاده از آیه شریفه: «و أعدوا لهم ما استطعتم من قوة و من رباط الخیل ترهبون به عدو الله و عدوکم» (انفال: 60)، به تشریح این مطالب پرداخته است. در ادامه، برخی از قواعد، تدابیر و نصایحی که شناخت و اتباع از آنها در جنگ ضروری است، توضیح داده شده است که از جمله آنها عبارتند از:
- جنگ خدعه بوده، ولذا آشنایی با وسائل مختلف خدعه و امور اطلاعاتی همچون ارسال جاسوس و... ضروری است.
- قرار دادن قهرمانان و شجاعان در قلب لشکر.
- اختفای محل فرمانده سپاه و...[۱۷]
در ادامه این باب، به بیان نتایج و آفات و ضررهای جنگ پرداخته شده و به مجموعهای از اقوال و اشعار در این موضوع، اشاره گردیده است.[۱۸]
در باب چهارم، به مسائلی همچون شجاعت، ترس، آلات قتال و اشعاری که در این زمینه سروده شده، پرداخته شده است.[۱۹]
در باب پنجم، ابتدا محاسنی همچون جود، سخاوت و ایثار تعریف و به این نکته اشاره شده است که برخی، هر سه این موارد را به یک معنا میدانند و سپس، به اقوال حکما و بزرگان درباره این صفات، پرداخته شده است.[۲۰]
در باب ششم، به صفاتی مانند خساست و بخل و لزوم دوری اهل فضل از آن پرداخته شده و پس از تعریف این صفات، به اقوال و اشعار بزرگان در مذمت این صفات، اشاره شده است.[۲۱]
باب هفتم، پیرامون سفاهت و حلم بوده و ضمن بیان شرافت حلم و علو قیمت و جایگاه آن با استفاده از آیات، روایات و اقوال حکما، علما و شعرا، به این نکته اشاره شده است که سزاوارترین مردم به حلم، والیان و صاحبان علم میباشند.[۲۲]
در باب هشتم، به ذکر ملوک بنیأمیه و چگونگی تشکیل حکومت ایشان و اسبابیکه پس از قتل خلیفه دوم منجر به ظهور این سلسله شد پرداخته شده و نیز به اختلافات میان امام على(ع) و معاویه و تبعیت باقی ملوک بنیأمیه از روش معاویه و انحطاط و زوال این حکومت و روی کار آمدن بنیعباس، اشاره شده است.[۲۳]
باب نهم، به ذکر خلفای بنیعباس تا انتهای حکومتشان اختصاص یافته و با اعتماد بر کتاب «رقم الحلل فی نظم الدول» ابن خطیب، به ترتیب خلفای بنیعباس، معرفی شدهاند.[۲۴]
در آخرین باب، به نوادر اخبار اهل جاهلیت و غیر آنها پرداخته شده و به مجموعهای از قصص و اخبار شیرین و شنیدنی، اشاره گردیده است.[۲۵]
در خاتمه، به بیان مواعظ و نصایح وعاظ و زهاد مشهور، به برخی از حاکمان و خلفا پرداخته شده است.[۲۶]
وضعیت کتاب
فهارس فنی کتاب، در انتهای جلد سوم جای گرفته است که عبارتند از: فهرست آیات؛ احادیث نبوی؛ مصطلحات حدیث؛ امثال و حکم؛ روزها؛ شعر؛ رجز؛ انصاف الابیات؛ اعلام اشخاص، اقوام، قبایل و فرق؛ اسبها؛ اماکن و شهرها؛ کتب مذکور در متن؛ لغات؛ اصطلاحات بلاغت و نقد و عروض؛ مصادر و مراجع؛ نسخ خطی؛ مجلات و صحف و فهرست محتویات کتاب، شامل فهرست مقدمه و فهرست محتویات جلد اول و دوم.
در پاورقیها علاوه بر ذکر منابع.[۲۷]، به توضیح برخی از مطالب و کلمات متن پرداخته شده است.[۲۸]
پانویس
- ↑ ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص58
- ↑ ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص60
- ↑ ر.ک: همان، ص60-75
- ↑ ر.ک: همان، ص5-152
- ↑ ر.ک: افتتاحیه، ج1، ص1-7
- ↑ ر.ک: مقدمه، ج1، ص8-19
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ج1، ص19-31
- ↑ ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص79
- ↑ ر.ک: همان، ص81
- ↑ متن کتاب، ج1، ص74
- ↑ همان، ص53
- ↑ همان، ص66
- ↑ همان، ص130
- ↑ همان، ص259
- ↑ همان، ص304
- ↑ همان، ج2، ص322
- ↑ ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص81
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص82
- ↑ ر.ک: همان، ص82-83
- ↑ ر.ک: همان، ص83
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص38-48
- ↑ ر.ک: همان، ص84
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: پاورقی، ج1، ص243
- ↑ ر.ک: همان، ص244
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.