العلویون في التاریخ
العلویون في التاریخ | |
---|---|
پدیدآوران | علي، محمد أحمد (نويسنده) |
عنوانهای دیگر | حقائق و أباطیل |
ناشر | مؤسسة النور للمطبوعات |
مکان نشر | لبنان - بیروت |
سال نشر | 1418ق - 1997م |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | ع8ع8 241/2 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
العلويون في التاريخ، حقائق و أباطيل، اثر محامی محمد احمد علی، کتابی است در معرفی علویون و اشاره به برخی از حقایق در مورد آنان و پاسخ به برخی از شبهات مطرحشده علیه ایشان در کتابهای تاریخی.
کتاب با مقدمه مختصری از نویسنده در اشاره به موضوع و ترسیم سیر بحث، آغاز و مطالب در یک مدخل، سه باب و یک خاتمه، تنظیم شده است. در مدخل، بهعنوان نمونه، به معرفی برخی از اعلام و بزرگانی پرداخته شده است که در راه ایمان و محبت اهلبیت(ع) مورد آزار و اذیت قرار گرفته و سرانجام به دست سلاطین جور، به شهادت رسیدند. این افراد، عبارتند از: محمد بن ابیبکر (فرزند خلیفه اول که به دستور عمروعاص به شهادت رسید)، حجر بن عدی (در سال 51ق/ 671م، به دستور معاویه به شهادت رسید)، کمیل بن زیاد (به جرم مصاحبت با حضرت علی(ع) به دست حجاج به شهادت رسید)، قنبر بن کادان (غلام حضرت علی(ع) که به دست حجاج به شهادت رسید)، سعید بن جبیر (توسط حجاج به شهادت رسید) و محمد بن عبدالله بن عثمان بن عفان (که به دستور منصور خلیفه عباسی به شهادت رسید)[۱].
در باب اول، به تبیین اسلام سیاسی و اسلام عقیدتی پرداخته شده و بدین منظور، ضمن تعریف مؤمن و مسلمان در احادیث پیامبر(ص)، امام علی(ع) و امام جعفر(ع) و تشریح تفاوت میان این دو، به اقوال سایر فقها و بزرگان مذاهب دیگر، در بیان تفاوت میان این دو واژه، اشاره شده است که عبارتند از: ابوحنیفه نعمان بغدادی، عبدالغنی نابلسی، غزالی، فرقه یونسیه و فرقه غسانیه. در ادامه، بهمنظور فهم بهتر مطالب، افعال برخی از خلفای بنیامیه و بنیعباس، از جمله معاویه، عمرو بن عاص و حجاج بن یوسف ثقفی، با تعاریف فوق، تطبیق داده شده است[۲].
در باب دوم، علویون مردان سیاست و عقیده دانسته شده و ضمن نام بردن از برخی بزرگان علوی، به سیره امام علی(ع) و امام حسن(ع) در مواجه با دشمنان خود، اشاره شده است[۳].
در باب سوم، به بررسی کتابهای تاریخی پرداخته شده و مطالبی که در آنها، علیه علویون ذکر گردیده، مورد نقد و مناقشه قرار گرفته و به شبهات مطرحشده توسط آنان، پاسخ داده شده است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.