البخلاء (خطیب بغدادی)
البخلاء | |
---|---|
![]() | |
پدیدآوران | خطیب بغدادی، احمد بن علی (نويسنده) |
ناشر | الجفان و الجابی للطباعة و النشر ** دار ابن حزم |
مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] ** لبنان - بیروت |
سال نشر | 1421ق - 2000م |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /خ6ب3 250/3 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
البخلاء اثر ابوبکر احمد بن علی بن ثابت خطیب بغدادی (392- 463ق)، در مذمت بخل و اشاره به روایات و اقوال مذکور پیرامون آن.
بغدادی، بر جمعآوری اخبار، هماهنگسازی و تنظیم آنها در ابواب مختلف، تمرکز نموده و روایات و متون را به حال خود رها کرده تا خودشان بیان شوند، بدون اینکه در توضیح، تحلیل و توجیه آنها، دخالتی داشته باشد. این روش در تمامی آثارش است و باید گفت که این روش اهل حدیث است که وی از چارچوب آنها پیروی کرده است.
کتاب، شامل احادیث نبوی و آثاری در تفسیر و توضیح حدیث نبوی(ص) و اخبار ادبی و تاریخی است که همگی با سلسله سند، روایت شدهاند[۱].
از مهمترین ویژگی کتاب، منابعی است که وی در نگارش خویش، از آنها بهره برده است که به دودسته اصلی، تقسیم میشوند:
- کسانی که خود کتابی تحت عنوان «البخلاء» داشته و بغدادی باواسطه از آنها نقل کرده است، مانند: ابوسعید اصمعی (123- 216ق)، ابوالحسن مدائنی (135- 224 یا 228ق)، ابوعبیده معمر بن مثنی (110- 209ق) و جاحظ (160- 255ق).
- کسانی که از ایشان مطالبی نقل کرده، ولی اشارهای به مصنفات آنها نکرده است، مانند: «الأغانی» ابوالفرج اصفهانی (284- 362ق)، ابوعبدالله مرزبانی (297- 384ق) و...[۲].
باید این نکته را مدنظر داشت که خطیب در درجه نخست، محدث و مورخی بزرگ است، ازاینرو کتاب او نیز از این واقعیت که نوشته نویسندهای محدث و مورخ است، منحرف نشده است. وی سعی کرده است برای هر خبری که نقل میکند، سلسله سند آن را نیز ذکر کرده و همچنین در آن مطالب، مخصوصا در اوایل مباحث و موضوعات، فنون مربوط به حدیث را رعایت نماید[۳].
مطالب، در شش جزء تنظیم شده است.
در جزء نخست، روایاتی از پیامبر(ص) درباره بخل و تحذیر از آن ذکر گردیده[۴]
در جزء دوم، به اقوالی از متقدمین در مذمت بخل و بخیلان اشاره شده است[۵].
در بخش سوم، به توصیفات فضلا از مواعید بخلا اشاره گردیده[۶].
در جزء پنجم، از بخل در طعام و معروفترین بخیلان سخن به میان آمده[۷]
در آخرین جزء، به فضیلت انفاق بهعنوان درمانی برای بخل، اشاره شده است[۸].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.