اشراقات تربوية
| اشراقات تربوية | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نعیمی، مریم عبدالله عبدالرحمن (نویسنده) |
| ناشر | دار ابن حزم |
| مکان نشر | بیروت |
| سال نشر | 1419ق/1999م |
| چاپ | اول |
| موضوع | اسلام و آموزش و پرورش,اخلاق اسلامی,قرآن - آموزش و پرورش,احا‌دیث اسلام و آموزش و پرورش |
| کد کنگره | LC۹۰۳/ن۷/الف۵ |
اشراقات تربوية [۱]، تألیف مریم عبدالله عبدالرحمن نعیمی؛ در این کتاب که جلد دوم از مجموعه‌اى است با فروست: السلسلة التربویه، با استفاده از و استناد به منابع کهن و جدید اخلاقى و ادبى و تربیتى و روایتى تلاش شده است برخى از نکات تربیتى که توجه به آن‌ها بر همگان لازم است با زبانى ساده و درخور فهم عامه مردم پیش‌رو نهاده شود.
نگارنده با اعتراف به غیر بدیع بودن کتابش مدعى است پرداخت او به مطالب تازگى دارد و کوشیده است در این کتاب معلوم دارد: دیدگاه اسلام به تربیت چیست و خدا و رسولش از جامعه اسلامى انتظار دارند افراد را چگونه تربیت کنند؟ سلف صالح، فرزندانشان را چگونه تربیت مى‌کردند؟ مهم‌ترین مسائلى که گذشتگان در تربیت فرزندان خود به آن‌ها عنایت داشته‌اند چه بوده است؟ (ص 4).
مطالب کتاب در هفده فصل کوتاه (دو تا هشت‌صفحه‌اى)، پیشگفتار، مقدمه، خاتمه قلمى شده است.
در مقدمه از معناى لغوى و اصطلاحى تربیت و لزوم و بایستى تربیت از کودکى و مسئولیت والدین نسبت به تربیت فرزندان یاد شده است.
قرآن و تربیت شایسته، عنوان فصل نخست است و در آن اشارت رفته است که در بسیارى از آیات قرآنى، مؤمنان به توجه به ارزش پایبندى فرزندان به اوامر الهى فراخوانده شده‌اند؛ سپس از ارزش اخلاقى و تربیتى آزرم و ماجراى دختران حضرت شعیب و حضرت موسى(ع) یاد شده است.
در فصل دوم از اهمیت و نقش مادر در تربیت، و لزوم گزینش همسرى شایسته که مادر فرزندان خواهد شد، سخن رفته است.
در دیگر فصل‌هاى این کتاب از مطالب زیر یاد شده است: نقش اسوه حسنه در تربیت و زندگى فرزندان؛ لزوم ابراز محبت به کودکان و فرزندان؛ تأثیرات فروکاهندۀ فرهنگ رسانه‌اى غرب بر فرهنگ و زبان عرب؛ ضرورت تقویت بعد دینى شخصیت کودکان براى پیشگیرى از انحرافات فکرى در آن‌ها؛ تقویت بعد دینى در کودک از راه ملزم ساختن او به پیروى از دستورهاى خداوند؛ تقویت دانش‌دوستى و عشق به عالمان در کودک؛ اشاراتى به عنایات تربیتى عالمان و مؤدبان و مربیان به تربیت کودکان؛ تشویق و ترغیب و نقش آن در برانگیختن کودکان به فراگیرى دانش؛ عادت دادن کودک به کار شایسته؛ عادت دادن کودک به پذیرش و تحمل مسئولیت؛ بیان زندگى شخصیت‌هاى بزرگ براى کودک؛ نقش دوستى و دوستان شایسته در تربیت؛ اهمیت تلاش در زندگى و دستیابى به سعادت؛ پرورش روحیه حق‌گویى و گفتن «نه» براى خدا؛ اشارتى به نقش تربیتى وصیت‌هاى تربیتى و ذکر برخى از آن‌ها.
گفتنى است، نگارنده در پاسخ به پرسش‌هایى که در مقدمه مطرح ساخته موفق نبوده است. از جمله علل این نامرادى کوتاهى بحث‌هاى کتاب است.[۲]
پانویس
منابع مقاله
رفیعی، بهروز، کتاب‌شناسی تعلیم و تربیت در اسلام، مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص)، قم، یکم، 1390ش.