استاد صوفی و عالم قرآن: ابوالقاسم قشیری و لطائف الاشارات

    از ویکی‌نور
    استاد صوفی و عالم قرآن: ابوالقاسم قشیری و لطائف الاشارات
    استاد صوفی و عالم قرآن: ابوالقاسم قشیری و لطائف الاشارات
    پدیدآوراننگوین، مارتین (نویسنده)

    کرمی، میثم (مترجم)

    نصرتی، فاطمه (مترجم)
    عنوان‌های دیگرابوالقاسم قشیری و لطائف الاشارات
    ناشرنگاه معاصر
    مکان نشرتهران
    سال نشر1403
    چاپاول
    شابک978-622-290-316-9
    موضوعقشیری، عبدالکریم بن هوازن، ٣٧۶-۴۶۵ق، عرفان -- متون قدیمی تا قرن ١٢
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    BP ٢٨٢/P

    استاد صوفی و عالم قرآن: ابوالقاسم قشیری و لطائف الاشارات تألیف مارتین نگوین با ترجمه میثم کرمی (متولد ۱۳۶۰ش) و فاطمه نصرتی (متولد ۱۳۶۳ش)؛ این کتاب به بررسی سنت‌های فکری و معنوی اثرگذار بر تفسیر «لطائف الاشارات» و مؤلف آن، ابوالقاسم قشیری می‌پردازد. قشیری در قرن پنجم هجری در نیشابور می‌زیست و در آستانه شصت‌سالگی، تفسیر آیه به آیۀ قرآن را با عنوان «لطائف الاشارات» به رشته تحریر درآورد که منعکس‌کننده سنت‌های درهم‌آمیخته‌ای از فقه، کلام، حدیث و عرفان است.

    ساختار

    این کتاب شامل یک پیش‌گفتار، نه فصل اصلی، نتیجه‌گیری و ضمایم می‌باشد.

    گزارش کتاب

    کتاب "استاد صوفی و عالم قرآن: ابوالقاسم قشیری و لطائف الاشارات" اثر مارتین نگوین با ترجمه میثم کرمی و فاطمه نصرتی، پژوهشی عمیق در مورد ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری، عالم برجسته قرن پنجم هجری و اثر ماندگارش "لطائف الاشارات" است. قشیری که در نیشابور می‌زیست، در سال ۴۳۷ قمری و در آستانه شصت‌سالگی، دست به نگارش تفسیر کاملی از قرآن کریم زد که "لطائف الاشارات" نام گرفت و به لایه‌های متعدد معنایی آیات اشاره دارد.

    این کتاب منعکس‌کننده سنت‌های درهم‌آمیخته‌ای است که در طول زندگی و شغل قشیری در جریان بود. دغدغه اصلی قشیری در حرفه علمی خود، تفسیر قرآن بوده که در طول حیات وی و در میراث علمی او مشخص است. "لطائف الاشارات" پخته‌ترین اثر تفسیری قشیری محسوب می‌شود که شرح کاملی از افق دید تاریخی او را ارائه می‌دهد.

    در سه فصل نخست کتاب به پیشینه زندگی قشیری پرداخته شده است. فصل اول به بررسی تحصیلات و زندگی حرفه‌ای قشیری اختصاص دارد. فصل دوم، سنت‌های عرفانی و صوفی شکل‌دهنده جهان‌بینی او را مورد بحث قرار داده و فصل سوم به اشتغال قشیری به امر تفسیر می‌پردازد که در نهایت به نگارش کتاب "لطائف الاشارات" منجر شد.

    پس از بیان مطالب مقدماتی، در فصل پنجم، مراجع مختلف و اخبار نبوی نقل‌شده توسط قشیری مشخص گردیده و ارتباط احتمالی آنها با شبکه بزرگ‌تر اسناد تاریخی بررسی شده است. در فصل ششم، سه مطالعه موردی ارائه می‌شود که کوشیده‌اند سایر سنت‌های نهفته در این تفسیر را مشخص کنند.

    در مطالعه موردی اول، تفسیر آیات یک تا هجده سوره "نجم" در کتاب "لطائف الاشارات" با تفسیر اولیه قشیری مقایسه شده تا عوامل درونی موجود در چارچوب تفسیری مؤلف به دست آید. در مطالعه موردی دوم، تفسیر قشیری درباره "حروف مقطعه" با مجموعه‌ای از تفاسیر معاصر یا تفاسیر نگاشته‌شده پیش از آن تطبیق داده شده است. در مطالعه موردی سوم، روایت قرآنی "ایوب" مطالعه شده تا "لطائف الاشارات" با ژانر مشابه قصص‌الانبیا مقایسه شود.

    فصل‌های هفتم و هشتم به ترتیب مربوط به محتوای حقوقی و کلامی این تفسیر هستند. فصل هشتم با توجه به مشغولیت نخستین اشاعره به مسئله زبان تشبیه، به بررسی کلامی می‌پردازد. در فصل نهم با بررسی و تحلیل تأویل عرفانی قشیری، بحث به پایان رسیده است.

    این تفسیر قرن‌ها مورد استناد عالمان شرق و غرب جهان اسلام قرار گرفت و برجسته‌ترین کتاب قشیری محسوب می‌شود.[۱]

    پانويس

    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها