اخلاق مدیریت در اسلام

    از ویکی‌نور
    اخلاق مدیریت در اسلام
    اخلاق مدیریت در اسلام
    پدیدآورانمحمدی ری‌شهری، محمد (نويسنده)
    ناشرمؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث. سازمان چاپ و نشر
    مکان نشرایران - قم
    سال نشر1383ش
    چاپ4
    شابک964-5985-10-2
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /م3الف3 232/67 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    اخلاق مدیریت در اسلام، اثر محمد محمدی ری‌شهری، تحریر سخنرانی‌‌‌های نگارنده در جمع مدیران و رئیسان ادارات وزارت اطلاعات است که پیش از این در مجله پاسدار اسلام و دانش مدیریت منتشر شده است.

    موضوع کتاب اخلاق مدیریت است نه علم مدیریت، محور بحث، چهار اصل اخلاقی مدیریت است که از آیات 25-43 سوره طه برگفته شده است؛ یعنی، شرح صدر، آسان شدن کار، رسایی سخن و معاون شایسته.

    نویسنده در این کتاب هیچ رویکردی به روان‌شناسی و جامعه‌شناسی ندارد و تنها تکیه و استناد او بر آیات و روایات است. وی مطالب را در پیشگفتار و چهار مدخل اصلی آورده است که به چکیده آنها اشاره می‌شود:

    پیشگفتار: در پیشگفتار اشارتی کوتاه دارد به تعریف مدیریت، مدیریت و سازمان، چیستی سازمان، شیوه ‌‌های مدیریت اسلامی و اصول مدیریت اسلامی که به واقع پیش درآمدی است برای روشن شدن موضوع کتاب.

    شرح صدر: در این بحث نخست شرح صدر را معنا می‌کند، موارد کاربرد آن را در قرآن می‌آورد، رابطه شرح صدر و مدیریت را یاد می‌کند، سپس به عوامل و علائم شرح صدر می‌پردازد.

    آسان شدن مدیریت: در این قسمت به درخواست موسی از خدواند «و یسر لی امر» می‌پردازد و به نکات زیر اشاره می‌کند: ضرورت آسانی، نسبت آسانی و سختی، مطلوبیت آسانی در اسلام، آسان شدن امور به دست خداست، زمینه آسان شدن مشکلات.

    رسایی سخن: در اینجا از سومین اصل اخلاقی می‌گوید: جناب موسی از خداوند می‌خواهد که گره از زبانش بردارد تا مردم گفته او را فهم کنند. نگارنده در شرح این درخواست نکات زیر را یادآور می‌شود: فصاحت در مدیریت، اعجاز سخن، فصاحت فطری است یا اکتسابی، زیباترین سخن و تواناترین سخنور، شرایط نفوذ سخن، نکاتی که مدیر توانا در برخورد با افراد تحت نظر خود باید رعایت کند.

    معااون شایسته: آخرین درخواست موسی از خداوند داشتن یار و همکار شایسته است. نگارنده از این نکته چهارمین اصل اخلاقی در مدیریت را برگفته به شرح آن می‌پردازد و نکاتی را می‌آورد، نخست، وزیر را معنا می‌کند و از دو نکته در سخن موسی می‌گوید و هدف در مدیرت اسلامی را یادآور می‌شود و به دو نکته در فلسفه مدیریت اسلامی اشاره می‌کند[۱]

    پانویس

    1. رفیعی، بهروز، ص51-53

    منابع مقاله

    رفیعی، بهروز؛ اخلاق، عرفان و تصوف اسلامی: کتابشناسی توصیفی و موضوعی، تهران، انتشارات بین‌المللی هدی، چاپ یکم، 1377ش.


    وابسته‌ها