ابن قاضی شهبه، يوسف بن محمد
ابوالمحاسن يوسف بن محمد بن عمر، ملقب به جمالالدين (720-789ق/1320-1387م)، قاضى و فقيه.
تحصیلات
او نخست نزد پدر خويش حديث و فقه آموخت و اجازه فتوا يافت.
مناصب، تدریس
وی نخست به قضای الزبدانى و سپس به قضای کرک نوح منصوب گرديد، ولى ديری نپاييد که قضا را ترک کرد و به دمشق بازگشت و به جای پدر خود رئيس جامع دمشق و معيدِ مدارس ظاهريه، امينيه و عذراويه گرديد و در مدرسه مجاهدّيه نيابت تدريس را به عهده گرفت و آنگاه در مدرسه عصرونيه به تدريس پرداخت و سپس تدريس را ترک کرد.
بیماری، وفات
وی را مردی خيّر و متدين شمردهاند.
در اواخر زندگى در اثر بيماری، سخن گفتن برايش دشوار شد و سرانجام 5 سال پس از مرگ پدرش درگذشت و در مقبره بابالصغير به خاک سپرده شد.
آثار
تنها اثری که از او برجای مانده:
1-جزء الاحاديث المنتقاه من مغازی موسى بن عقبه،
است که نسخهای از آن در برلين، موجود است.[۱].
پانویس
- ↑ رفیعی، علی، ج4، ص442
منابع مقاله
رفیعی، علی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.