ابن حاج، محمد بن احمد
ابن حاج، ابوعبدالله محمد بن احمد بن خلف بن ابراهیم تُجیبى (صفر 457-26 صفر 529/ ژانویه 1066- 16 دسامبر 1134)، قاضى، محدث و فقیه مالكى.
مناصب
وی در عهد یوسف بن تاشفین و پسرش در قرطبه عهدهدار منصب قضا بود و این مقام بین او و رقیبانش دست به دست مىشد.
اساتید
ابن حاج از احمد بن رزق، فقه آموخت و نزد ابومروان عبدالملك ابن سراج ادبیات را فرا گرفت.
مشایخ
وی از ابوعلى غسانى، ابوعبدالله محمد بن فرج، خلف بن مدیر خطیب و دیگر محدثان زمان استماع حدیث كرد. وی در حین عبور از مرسیه به قصد جهاد، ابوعلى صدفى را ملاقات و از او نیز استماع كرد.
شاگردان
عدهای از دانشمندان آن زمان از جمله ابن بشكوال، پسرش ابوالقاسم محمد بن ابن حاج، ابن خیر اشبیلى و قاضى ابوالفضل عیاض نزد او دانش آموختهاند.
وفات
ابن حاج سرانجام روز جمعه 26 صفر 529، به هنگام نماز در مسجد قرطبه كشته شد و جنازهاش در مقبره امسلمه به خاك سپرده شد.
آثار
از تألیفات وی نام چند اثر در مآخذ آمده است بدین قرار:
- نوازلالأحكام، كه مهمترین اثر اوست و نسخهای خطى از گزیده آن با عنوان مختصرالنوازل در كتابخانه ابنیوسف در مراكش نگاهداری مىشود؛
- الإیجاز و البیان، در شرح خطبه صحیح مسلم و كتاب اول آن (كتاب الإیمان)؛
- الكافي في بیانالعلم؛
- الفهرسة.[۱]
پانویس
- ↑ قرهبگلو، سعیدالله، ج3، ص292-293
منابع مقاله
قرهبگلو، سعیدالله، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.