أمالی شیخ صدوق (ترجمه حسین عابدی)

    از ویکی‌نور
    أمالی شیخ صدوق
    أمالی شیخ صدوق (ترجمه حسین عابدی)
    پدیدآورانابن‌بابویه، محمد بن علی (نويسنده) عابدی، حسین (مترجم)
    عنوان‌های دیگرامالی. فارسی
    ناشرفکر معاصر
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1391ش
    چاپ1
    شابک978-600-6745-35-0
    موضوعاحادیث شیعه - قرن 4ق.
    زبانعربی - فارسی
    تعداد جلد2
    کد کنگره
    الف2 الف8041 129 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    امالی شیخ صدوق، ترجمه‌ای فارسی به قلم مترجم معاصر، حسین عابدی، است که درس‌های روایی محدّث و فقیه قرن چهارم هجری قمری، شیخ صدوق (311-381ق) را در آداب و سنن اسلامی بیان می‌کند. مترجم، زندگی و شخصیت علمی و اجتماعی پدیدآورنده و آثارش را شناسانده و معنای اصطلاح «امالی» را توضیح داده است[۱].

    هدف و روش

    • حسین عابدی، با تأکید بر آنکه ترجمه‌های دیگر این کتاب را می‌توان در بازار کتاب یافت و مترجمان آن زحمات زیادی برای به ثمر رساندن آن متحمّل شده‌اند و ما به تلاش‌های آنان ارج می‌نهیم، افزوده است:
    • از سوی مدیر انتشارات آدینه سبز پیشنهاد شد و من پذیرفتم این کار بزرگ (ترجمه امالی شیخ صدوق) را انجام دهم و تمامی تلاش خود را در این زمینه به‌کار ببندم.
    • ویژگی این ترجمه آن است که سعی کردم روایات موجود در کتاب را با نثری روان ترجمه کنم و به‌اندازه توان کوشیدم گره‌های موجود در ترجمه‌های دیگر را بگشایم؛ به‌گونه‌ای که خواندن آن برای علاقه‌مندان ملال‌آور نباشد.
    • در ضمن از سایر ترجمه‌ها استفاده کرده‌ام و در مواردی به همه ترجمه‌ها مراجعه کردم تا بهترین ترجمه را ارائه دهم[۲].
    • مترجم، متن اصلی عربی را در صفحات زوج و ترجمه فارسی را در صفحات فرد آورده است.

    ساختار و محتوا

    • مطالب این اثر، در 97 مجلس به‌ترتیب ذیل تنظیم شده است:
    1. جلد اول: (مجلس 1 تا 54).
    2. جلد دوم: (مجلس 55 تا 97).

    نمونه مباحث

    • «... حدّثني عمّي علي بن عباس قال حدّثنا إبراهيم بن بشر بن خالد العبدي قال حدّثنا عمرو بن خالد أبوحمزة الثمالي عن علي بن الحسين(ع) قال: القَولُ الحَسَنُ يثرِي المالَ و ينمي الرِّزقَ و ينسِئُ في الأجَلِ و يحَبِّبُ إلَى الأهلِ و يدخِلُ الجَنَّةَ»[۳].
    • ... عمویم علی بن عباس روایت نمود از ابوحمزه ثمالی از علی بن حسین(ع) (امام چهارم) فرمود: سخنان نیکو دارایی را می‌افزاید و روزی را زیاد و مرگ را به تأخیر می‌اندازد و صاحب سخن را نزد اهلش دوست‌داشتنی (و در نهایت) او را به بهشت رهنمون می‌کند[۴].
    • مقایسه: برگردان فارسی مطابق با متن عربی و رسا است؛ جز آنکه در جمله «روزی را زیاد و مرگ را به تأخیر می‌اندازد»، فعل «می‌کند» حذف شده است، درصورتی‌که چنین حذفی، از نظر ویرایشی درست نیست؛ زیرا در فارسی «زیاد می‌اندازد» گفته نمی‌شود.

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه مترجم، ج1، ص7-14
    2. ر.ک: همان، ص14-15
    3. ر.ک: متن کتاب، همان، ص16
    4. ر.ک: همان، ص17

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها