امامی خوانساری، محمد

نام	امامی خوانساری، محمد
نام‎های دیگر	ام‍ام‍ی‌، م‍ح‍م‍د ام‍ام‍ی ن‍ج‍ف‍ی خ‍وان‍س‍اری‌، م‍ح‍م‍د خ‍وان‍س‍اری‌، م‍ح‍م‍د
نام پدر	آیت‌الله ملاّ محمّد على نجفى خوانسارى
متولد	1312ق
محل تولد	نجف اشرف
رحلت	1400ق
اساتید	آیت‌الله سيد‌ ‎ حسين اشكورى آیت‌الله ميرزا محمّد نائينى
برخی آثار	الحاشية الأولی علی المکاسب الحاشية الثانية علی المکاسب تسدید القواعد في حاشیة الفرائد فلسفه و اسرار حج
کد مؤلف	AUTHORCODE00379AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، امامی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

محمّد امامى نجفى خوانسارى (1312-1400ق)، فقیه، عارف، استاد حوزه

ولادت

در شب جمعه ماه رجب 1312ق در نجف اشرف و در خاندان علم و فضيلت و تقوا ديده به جهان گشود.

پدرش مرحوم آیت‌الله ملاّ محمّد على نجفى خوانسارى، از علماى بزرگ روزگار بود كه در شب جمعه، ليلة الرغائب، سوم رجب 1332 وفات يافت و در صحن مطهر اميرمؤمنان(ع) مدفون گرديد. والده ايشان نيز زنى پارسا، عالمه و عابده بود كه هاجر خاتون نام داشت و در صحن شريف اميرمؤمنان(ع)، زير ناودان طلا مدفون است.

جدّ مادرى وى، علاّمه ميرزا احمد كاشانى، معروف به فيضى بود كه در فقه و اصول تأليفاتى داشت و به سال 1286ق در نجف اشرف رحلت كرد. او از نوادگان محقّق شهير ملا محسن فيض كاشانى(ره) بود و به افتخار شاگردى علاّمه شيخ مرتضى انصارى(ره) نيز نائل آمد.

تحصیلات

محمد پس از فراگيرى مقدمات، به منظور احاطه بر علوم عقلى و نقلى در محضر اساتيد نامدارى حضور يافت. وى بخشى از جلد پنجم كتاب شرح لمعه و اندكى از رسائل مرحوم شيخ انصارى را در محضر پدر بزرگوارش فراگرفت و بخشى از كتاب قوانين را نيز در محضر عالم وارسته، حاج شيخ على قمى آموخت. همچنين براى فراگيرى كتاب جامع السعادات مرحوم نراقى، صبح‌ها پس از اداى فريضه دقايقى را به حضور ايشان مشرف مى‌شد و از علم وافر و انفاس قدسيه آن بزرگوار بهره مى‌گرفت. از ديگر اساتيد ايشان آیت‌الله سيد‌ ‎ حسين اشكورى (متوفاى 1349ق) بود كه وى مكاسب را نزد آن مرحوم فراگرفت.

او با بهره‌مندى از ذهن خلاق، هوش سرشار و درك عميق خود توانست مراتب ترقى علمى را به سرعت طى كند و به مقام استادى نائل گردد، چندان كه در سنّ 16 سالگى تدريس شرح لمعه را آغاز كرد، حال آن‌كه خود در مقام آموختن، تنها صفحاتى معدود از آن را نزد استاد فراگرفته بود. در ادامه، رسائل، مكاسب و كفاية را نيز در روزگار جوانى به نحو احسن تدريس نمود و در وادى حكمت و كلام نيز بى‌آنكه در محضر استادى زانو زده باشد، اسفار و شرح منظومه مرحوم سبزوارى و شرح تجريد را تدريس مى‌كرد. مدت دو سال نيز دروس خارج فقه و اصول را در محضر آیت‌الله ميرزا محمّد نائينى فراگرفت و از جانب ايشان به كسب اجازه اجتهاد نائل گشت.

در تابستان 1343ق، به دنبال كسالت و بيمارى مزمن و تب شديد، به سفارش اطبا از نجف اشرف به ایران آمد و در شهر اراك رحل اقامت افكند و تدريس علوم دينى را در حوزه علميه اين شهر ادامه داد. در ايام ماه مبارک رمضان نيز پس از اقامه نماز جماعت، مجلس وعظ و خطابه برپا مى‌كرد و مشتاقان بى‌شمارى از انفاس قدسيه او بهره‌مند مى‌شدند. در سال‌هاى اقامت در سلطان‌آباد اراك، چندين بار به زيارت عتبات عاليات مشرف شد و در ذى حجه 1383ق نيز براى اداى فريضه حج و زيارت مرقد مطهر نبى اعظم(ص)، به سرزمين وحى رهسپار شد.