آملی، عزالدین بن جعفر
عزالدین بن جعفر آملی (درگذشته ۹۰۴ق) معروف به عزالدین آملی، فقیه شیعی و مترجم نهجالبلاغه و از همدرسان محقق کَرَکی و ابراهیم بن سلیمان لطیفی بود.
| نام | عزالدین بن جعفر آملی |
|---|---|
| نام های دیگر | ع‍زال‍دي‍ن بن جعفر بن ش‍م‍س‌ال‍دي‍ن ع‍ام‍ل‍ي/ آملي
ع‍ام‍ل‍ي، ع‍زال‍دي‍ن بن جعفر |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | / 944ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | ميراث اسلامي ايران (رسالة حسنية) /نوع اثر:کتاب /نقش:نويسنده
ترجمه و شرح نهج البلاغه /نوع اثر:کتاب /نقش:شارح |
| کد مولف | AUTHORCODE04610AUTHORCODE |
عزالدین بن جعفر آملی بن شمسالدین آملی از علمای شیعی معاصر شاهطهماسب صفوی و ملازم تاجالدین حسن وزیر مازندرانی و همدرس محقق کرکی و شیخ ابراهیم لطیفی بوده که هر سه از شاگردان علی بن هلال جزایری از شیوخ اجازه سده نه و ده هجری قمری به شمار میرفتند. وی در شهر ساری وفات یافت و در همانجا دفن شد. آرامگاه وی در بیرون آن شهر زیارتگاه است[۱].
آثار
از جمله آثار اوست:
- رساله «حسینیه» با دیباچه و دو باب؛
- «بیان اعتقادات قلبیه و ذکر عبادات شرعیه» به نام تاجالدین حسن وزیر؛
- ترجمه شرح «نهجالبلاغه» ابن میثم بحرانی به نام آن وزیر؛
- «لمعه» در نکاح دائم و متعه[۲].
پانویس
منبع مقاله
- نصیری، محمدرضا، اثر آفرینان، تهیه و تدوین حسین محدثزاده- حبیبالله عباسی، تهران، انتشارات انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، چاپ دوم، 1384.
- بخش معارف اسلامی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد دوم، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374