کلیات اوحدی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

کلیات اوحدی اصفهانی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۰۱

۸۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - 'مقدمه نويس' به 'مقدمه‌نويس'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۸۱٬۶۴۸

ویرایش

@@ خط ۱۶: / خط ۱۶: @@
 [[اوحدي، رکن‌الدين]] (نویسنده)
-[[نفیسی، سعید]] (مصحح و مقدمه نويس)
+[[نفیسی، سعید]] (مصحح و مقدمه‌نويس)
 | زبان =فارسی
 | کد کنگره =‏
@@ خط ۳۰: / خط ۳۰: @@
 | شابک =
 | تعداد جلد =1
-| کتابخانۀ دیجیتال نور =35600
+| کتابخانۀ دیجیتال نور =38835
+| کتابخوان همراه نور =38835
 | کد پدیدآور =23875
 | پس از =
@@ خط ۵۵: / خط ۵۶: @@
 {{شعر}}
-{{ب|''حدیث درد من، ای مدعی، نه امروز است''|2=''که اوحدی ز ازل رند بود و شاهدباز''<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35600/1/35 ر.ک: همان، صفحه سی‎وپنج و سی‎وشش]</ref>}}{{پایان شعر}}‏
+{{ب|''حدیث درد من، ای مدعی، نه امروز است''|2=''که اوحدی ز ازل رند بود و شاهدباز''<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35600/1/35 ر.ک: همان، صفحه سی‌وپنج و سی‌وشش]</ref>}}{{پایان شعر}}‏
 در اوایل دیوان، قصیده‌ای در منقبت امام حسین(ع) ذکر شده است. قصیده با این ابیات آغاز شده است:
 {{شعر}}
 {{ب|''این آسمان صدق و در او اختر صفاست؟''|2=''یا روضه مقدس فرزند مصطفاست؟''}}
@@ خط ۷۱: / خط ۷۶: @@
 {{شعر}}
 {{ب|''دل از‎ ده‌نامه‌های کهنه سیر است''|2=''بگو ده‌نامه‌ای شیرین که دیر است''}}
@@ خط ۷۸: / خط ۸۵: @@
 در ده‌نامه [[اوحدي، رکن‌الدين|اوحدی]]، برخلاف روش معمول، سه نامه اول از زبان عاشق به معشوق و پس از آن نامه‌ها یک‎درمیان از عاشق به معشوق و بالعکس است. عاشق، نامه اول را به ‎دست باد می‌سپارد. پس از آنکه نامه به دست معشوق می‌رسد و او از وصل عاشق سر باز می‌زند، شاعر تا انتهای کتاب پس از هر پاسخ، تحت عنوان خلاصه سخن، این سنگدلی معشوق را آزمایش عاشق دانسته و با ذکر حکایتی توضیح می‌دهد. در آخر معشوق به عاشق پاسخ مثبت می‌دهد و [[اوحدي، رکن‌الدين|اوحدی]] ده‌نامه را با ذکر حکایت حاجی‌ای که به عشق دیدن جمال کعبه خستگی بیابان را بر خود هموار ساخته و خاتمه‌ای در اشاره به نام‌گذاری ده‌نامه به «منطق العشاق» و طلب بخشش از خداوند به پایان می‌برد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35600/2/478 ر.ک: متن، کتاب، ص479-478]</ref>.
-از سده پیش از حمله مغولان تا سده پیش از به قدرت رسیدن قزلباشان و تأسیس‎ سلسله‎ صفویّه سرودن منظومه‌های عرفانی شامل مباحث اجتماعی و تربیتی و اخلاقی و حتی انتقادی نسبت به حاکمان و صاحبان مناصب ظاهری دین، رواج یافته بود. عطّار، سنایی، مولوی، شیخ شبستری و نیز [[اوحدي، رکن‌الدين|اوحدی]] سراینده منظومه باارزش جام ‎جم، در زمره نامدارترین این گویندگان بشمار رفته‌اند. در این منظومه‌های معروف، فزون بر مواعظ و نصایح به‌طور مستقیم و غیر مستقیم، اوضاع و احوال زمان و آشفتگی نهادها و کارکردهای اجتماعی‎ و سیاسی‎ و چگونگی دست‌اندازی‌های نااهلان بر فضایل جامعه و مذهب و کم‌بها شدن رفتارها و سنّت‎های کارساز و شیوع رذایل و قبایح، اعتیاد به می‌خوارگی و کشیدن بنگ، دغل‌کاری در لباس علم و فقه و قضا و فتوّت‎، در‎ میان‎ مردم نیز مورد عنایت قرار‎ گرفته‎ است‎. حقیقت این است که منظومه جام جم فقط به دنبال مثنوی‌های آن عصر به سبک حديقة الحقيقة سنایی سروده نشده، بلکه‎ با‎ رعایت‎ سبک شعری، رسالت و حوالتی تاریخی و فرهنگی نیز برعهده‎ داشته است. اوحدی، سرودن جام‎ جم‎ را‎ در‎ دوره کمال و پختگی، به خواست غیاث‎الدّین محمّد بن رشیدالدّین‎ فضل‌اللّه به سال 237ق، آغاز کرده و در رمضان سال بعد به پایان رسانده است. شاعر با توانمندی‎ تمام‎ بر‎ قامت دانش و ذوق و آگاهی‌های خود، جامه زیبای مثنوی را پوشانیده و با صداقت بیان کرده است‎ که‎:
+از سده پیش از حمله مغولان تا سده پیش از به قدرت رسیدن قزلباشان و تأسیس‎ سلسله‎ صفویّه سرودن منظومه‌های عرفانی شامل مباحث اجتماعی و تربیتی و اخلاقی و حتی انتقادی نسبت به حاکمان و صاحبان مناصب ظاهری دین، رواج یافته بود. عطّار، سنایی، مولوی، شیخ شبستری و نیز [[اوحدي، رکن‌الدين|اوحدی]] سراینده منظومه باارزش جام ‎جم، در زمره نامدارترین این گویندگان بشمار رفته‌اند. در این منظومه‌های معروف، فزون بر مواعظ و نصایح به‌طور مستقیم و غیر مستقیم، اوضاع و احوال زمان و آشفتگی نهادها و کارکردهای اجتماعی‎ و سیاسی‎ و چگونگی دست‌اندازی‌های نااهلان بر فضایل جامعه و مذهب و کم‌بها شدن رفتارها و سنّت‎های کارساز و شیوع رذایل و قبایح، اعتیاد به می‌خوارگی و کشیدن بنگ، دغل‌کاری در لباس علم و فقه و قضا و فتوّت‎، در‎ میان‎ مردم نیز مورد عنایت قرار‎ گرفته‎ است‎. حقیقت این است که منظومه جام جم فقط به دنبال مثنوی‌های آن عصر به سبک حديقة الحقيقة سنایی سروده نشده، بلکه‎ با‎ رعایت‎ سبک شعری، رسالت و حوالتی تاریخی و فرهنگی نیز برعهده‎ داشته است. اوحدی، سرودن جام‎ جم‎ را‎ در‎ دوره کمال و پختگی، به خواست غیاث‌الدّین محمّد بن رشیدالدّین‎ فضل‌اللّه به سال 237ق، آغاز کرده و در رمضان سال بعد به پایان رسانده است. شاعر با توانمندی‎ تمام‎ بر‎ قامت دانش و ذوق و آگاهی‌های خود، جامه زیبای مثنوی را پوشانیده و با صداقت بیان کرده است‎ که‎:
 {{شعر}}
 {{ب|''نامه‎ اولیاست این نامه‎''|2=''مبر این را به شهر هنگامه''}}
 {{ب|''اندرین نامه بدیع‎سرشت‎‎''|2=''ره دوزخ پدید و راه بهشت''}}
 {{ب|''سخن مبدأ و معاش و معاد''|2=''اندرین چند بیت کردم یاد''<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35600/2/508 ر.ک: متن کتاب، ص508]</ref>‏}}{{پایان شعر}}
-منظومه جام جم با کوشش‌های مستمر [[اوحدي، رکن‌الدين|اوحدی]] در چارچوب اندیشه‌ای‎ نظام‎دار ‎(ابتدا، حرکت، انتها) و بیانی دل‌انگیز‎ پایان‎ پیدا کرده‎ است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/16753/113 ر.ک: تکمیل همایون، ناصر، ص‎113]</ref>.
+منظومه جام جم با کوشش‌های مستمر [[اوحدي، رکن‌الدين|اوحدی]] در چارچوب اندیشه‌ای‎ نظام‌دار ‎(ابتدا، حرکت، انتها) و بیانی دل‌انگیز‎ پایان‎ پیدا کرده‎ است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/16753/113 ر.ک: تکمیل همایون، ناصر، ص‎113]</ref>.
 ==وضعیت کتاب==
@@ خط ۹۹: / خط ۱۰۶: @@
 [[رده:کتاب‌شناسی]]
-[[رده: 25 شهریور الی 24 مهر]]
-[[رده:سال97-25شهریور الی24 مهر]]
-[[رده:25 آذر الی 24 دی(97)]]