۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
پژوهشی در روایات تفسیری امام باقر و امام صادق علیهما‌السلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۳ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۰۶
، ۱۳ اکتبر ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'میگوید' به 'میگوید'
جز (جایگزینی متن - 'میپردازد' به 'میپردازد') |
جز (جایگزینی متن - 'میگوید' به 'میگوید') |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
آیه اول از سوره فلق آخرین آیه از آخرین سوره‌ای است که نویسنده به آن پرداخته است. ایشان در ابتدا به روایتی از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] اشاره میکند که آن حضرت فلق را به شکافی در جهنم تعبیر میکند. | آیه اول از سوره فلق آخرین آیه از آخرین سوره‌ای است که نویسنده به آن پرداخته است. ایشان در ابتدا به روایتی از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] اشاره میکند که آن حضرت فلق را به شکافی در جهنم تعبیر میکند. | ||
نویسنده در نقد و بررسی این روایت | نویسنده در نقد و بررسی این روایت میگوید: فلق در لغت به معنای شکافتن، جدا ساختن و شکاف است. به صبح و روشنایی آن نیز فلق گفته‌اند؛ زیرا تاریکی شب را میشکافد و از دل آن بیرون میآید. ایشان در ادامه به ترجمه آن روایت و به تفسیر طبرسی و علامه طباطبایی درباره این آیه میپردازد؛ طبرسی فلق را به معنای سپیده‌دم یا به معنای چاهی در جهنم که مردم از شدت گرمای آن، به دنبال پناهگاه میگردند تعبیر کرده است. علامه طباطبایی علاوه بر تعابیر یاد شده، فلق را به دری در جهنم معنا میکند که هرگاه گشوده شود، آتش دوزخ زبانه میکشد. سپس میگوید: این تعابیر با روایت منسوب به [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] و نیز با معنای لغوی فلق یعنی شکاف و بریدگی همسو است، خواه این شکاف بر اثر روشنایی صبح در دل شب پدید آید یا در آتش جهنم باشد<ref>ر.ک، متن کتاب، ص461-462</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||