نتایج جستجو

يقين در سال 1063ق نزد استاد بزرگ نجف، فخرالدين طريحى به دانش‌اندوزى مشغول بوده است. او پس از چندى به زادگاهش بحرين بازگشت و بعد از رحلت شيخ محمد بن ماجد

(1278-۱۳۷۲ش) از مراجع تقلید معاصر که پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی، به مرجعیت رسید. وی از زمره مخالفین رژیم پهلوی و از همراهان امام خمینی بود که پس از تبعید امام

هنوز به چاپ نرسيده است. در اين ميان، بعضى از رساله‌ها و كتاب‌هاى چاپ نشده ايشان، پس از رحلت استاد در اختيار حضرت امام(ره) قرار داشت كه در سال 1343ش در حمله

موسوی پس از طی دوران کودکی به دبستان رفت و تا کلاس چهارم راهنمایی را گذراند سپس به تحصیل علوم دینی روی آورد. و وارد حوزه کاظمین شد و از درس مقداری از علما

هزینه‌هاى بسیارى را صرف کردند تا مردم را از بى آبى نجات دادند و اجراى این تصمیم با همت جمعى از مردم نیکو کار صورت گرفت. از دیگر آثار شیخ، تأسیس ساختمان‌هاى مجاور

علوم رياضى از قبيل حساب و هندسه، جبر و موسيقى رو آورد و با دقت تمام به تحصيل اين علوم پرداخت. گفته‌اند او نزد كمال‌الدين محمد حاسب از شاگردان افضل‌الدين

آیت‌الله اراکى پس از وفات آیت‌الله سید محمدتقى خوانسارى (متوفاى 1371ش) به درخواست شمارى از شاگردان او، به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت. بسیاری از استادان برجسته

1315ش، شرف‌الدین از عراق راهی ایران شد تا مرقد هشتمین پیشوای شیعیان، حضرت ابوالحسن علی بن موسی الرضا(ع) را زیارت کند. در تهران عده زیادی از علما، روحانیون

تحصيل در نجف اشرف بنا به فرموده استاد خود علامه طباطبائى (رحمةالله‌عليه) با بازماندگان از تلامذه موحد كبير و عارف عظيم حضرت حاج سيد على قاضى، ارتباط برقرار

خانه‌داری بود. هر دو از مردمان مؤمن و ساده زيستى بودند كه از راه كار و كارگرى زندگى خود را اداره می‎كردند. على پناه نه ماهه بود كه پدر را از دست داد و مادرش

علیه‌السلام بود که معلومات خود را از امام گرفته و از جمله کسانی بود که از تربیت و تعلیم آن حضرت استفاده کرده بودند. هشام بن حکم از لحاظ عمق فکری و قدرت بر جدل

تربت سيد‌ ‎الشهداء عليه‌السلام) برگرفته از سيرتنا و سنتنا غدير خم: برگرفته از کتاب الغدير اثر علامه اميني: خلاصه از غدير الغدير في الكتاب و السنة و الأدب

عمويم سيد‌ ‎عبداللّه قسمتى از شرح قطر در علم نحو و قسمتى از شرح سعد بر متن عُزّى در علم صرف را نزد او خواندم و او اولین استاد من بود.» سيد‌ ‎جواد مرتضى،

مدتى كوتاه پس از تأیید آن از طرف مقامهاى رسمى لندن و آمریكا، از طریق رادیو انعكاس جهانى یافت. تا شهریور 1328‌ش هفت سال مى گذشت كه ایران از حج محروم بود

نیز که شمه‌اى از کمالات اوست زبر دست است. از تخلص آن مرتاض در سخنورى فیاض است. استاد سید جلال‌الدین آشتیانى درباره ایشان چنین مى‌نویسد: یکى از اساتید بزرگ

فقیه، مجتهد، استاد حوزه و دانشگاه، رئیس سابق قوه قضاییه، از اعضای جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، از اعضای مجلس خبرگان رهبری دوره سوم و چهارم از استان مازندران،

دیرى نپایید که شاگردان زیادى در درس ایشان حاضر شدند، به‌طورى که عدد آنان را تا دویست نفر ذکر کرده‌اند. برخى از معروف‌ترین شاگردان وى عبارتند از: آیت‌الله شیخ

بود در مدرسه حاضر شد سپس نزدیک استاد شد. سلام گفت و خود را معرفى کرد و از استاد خواست که وى را در محضر درس خویش بپذیرد و از علوم برخوردار کند. میرداماد در

خاندان قاضى از خاندان ريشه‌دار علم معرفت در تبريز بوده و سابقه علمى اين خاندان از پانصد سال متجاوز است. پدرش، سید حسین قاضی (متوفای۱۳۱۴ق)، از شاگردان میرزای

اجتهاد مطلق از سوی دو استاد خود، یعنی آیت‌الله خوئی و شیخ حسین حلی شد. این در حالی بود که از یک‌سو، آیت‌الله خوئی، جز برای اندکی از شاگردان خود هرگز چنین