وصیت‌نامه سیاسی، الهی امام خمینی(ره): تفاوت میان نسخه‌ها

#«گروهى كه اديان را براى رشد قداست و معنويت بشر مى‌دانند و معتقدند درگير شدن به امور دنيوى، انسان را از هدف متعالى بازمى‌دارد».

#:امام(ره) با بيان خطر اين گروه براى اسلام و تأكيد بر اين مسئله كه اين خطر از گذشته تاكنون اسلام را منزوى كرده است، مى‌فرمايند: «روحانيون و متدينين بى‌خبر از اسلام، از نخستين كسانى بوده و هستند كه تحت تأثير اين اوهام قرار مى‌گيرند» <ref>[http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/18605 همان]</ref>

#:امام(ره) از اين مسئله، با عنوان «فاجعه بزرگ» نام مى‌برند؛ زيرا اگر گذرى به تاريخ اسلام داشته باشيم، درمى‌يابيم كه اسلام بزرگ‌ترين ضربه‌ها را از همين مقدس‌مآب‌ها خورده است. اينان كه خلط امور دنيوى و اخروى را به‌منزله گناه و دور شدن از آستان قدس ربوبى و مقامات معنوى قلمداد مى‌كنند، از ابتداى تشكيل حكومت توسط رسول‌الله(ص) تاكنون، با همكارى و مشاوره علما در امور حكومتى، همواره سعى دارند حوزه دين را از سياست جدا كنند <ref>[http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/18605 همان، ص81-82]</ref>

#:امام(ره) از ابتدا با بيان و احياى اصل مترقى ولايت فقيه در زمانى كه علما و متدينين، معتكف دير و مساجد بودند، از مداخله و مشاركت علما در امور سياسى و به دست گرفتن حكومت توسط ولى فقيه سخن مى‌گويند و به بيان اينكه احكام سياسى اسلام بيشتر از احكام عبادى است و در زمان رسول خدا (ص) نيز سياست و ديانت در يكديگر عجين بودند، مى‌پردازد. در آخرين پيام نيز تذكر مى‌دهند كه استعمارگران از نماز و معنويت و دعاى ما هراس ندارند، آنچه آن‌ها از آن بيمناكند، بيدارى اسلامى و مداخله مسلمانان در امور سياسى - اجتماعى است <ref>[http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/18605 همان، ص82]</ref>