واعظ استرآبادی، سلطان‌حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

دو كتاب فارسى «تحفة المؤمنين» (در اصول دين و عبادات و مواعظ) و «ذخائر الواعظين» (در اخلاق و مواعظ و معارف)، هر دو از استرآبادى، نزد مرحوم حاج ملا على خيابانى تبريزى، صاحب «وقائع الأيام»، موجود بوده است<ref>همان، ص243</ref>سلطان حسين «ضوابط الرضاع» [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|ميرداماد]] را نيز در ساله‌هاى 1077 و 1078ق به فارسى ترجمه كرده كه دستنوشت آن در كتابخانه دانشگاه تهران هست<ref>همان</ref>

اين سلطان حسين استرآبادى، معاصرى دارد سلطان حسين نام، كه گويا اهل روستاى ندوشن يزد بوده است؛ چه، وى را سلطان حسين ندوشنى يزدى گويند. ميرزا عبدالله اصفهانى، اين مرد ندوشنى يزدى را «فاضل عالم متكلم جليل‌القدر» خوانده است. از سلطان حسين ندوشنى هم شرحى بر باب حادى عشر بر جاى مانده است كه به‌طبع نبايد با نوشته همنام استرآبادى‌اش خلط گردد<ref>همان، 243- 244</ref>