همایون‌نامه (تاریخ منظوم): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پيرنيا، علي]] (مصحح)

| ناشر =مرکز پژوهشي ميراث مکتوب  

| کتابخانۀ دیجیتال نور =31442

'''همایون‎نامه (تاریخ منظوم)، نیمه نخست '''، اثر سراینده قرن هفتم، [[حکیم زجاجی]]، منظومه مفصلی در بحر متقارب است‎ که‎ ظاهراً‎ حدود شصت هزار بیت دارد و مطالب آن با گزارش ولادت پیامبر اکرم(ص) و رویدادهای صدر اسلام آغاز می‌شود و با نبرد ارسلان بن‎ طغرل‎ سلجوقی با برادرش محمد، پایان می‌پذیرد<ref>ر.ک: آیدنلو، سجاد، 1393، ص2</ref>.

این اثر توسط [[پيرنيا، علي|علی پیرنیا]] مورد تصحیح قرار گرفته است.

تاریخ آغاز نظم همایون‎نامه دانسته نیست، ولی [[حکیم زجاجی|زجاجی]] در یک جا از پنجاه‌وهشت سالگی خویش یاد کرده است که اگر تاریخ زادن او سال 608ق، باشد، نشان می‌دهد در حدود 666ق، مشغول سرایش منظومه بوده و چون در جاهای دیگر به 67 و 68 سالگی‌اش نیز اشاره کرده، پس این کار در ده سال بعد (سال‎های 675 و 676ق) هم ادامه داشته است. بیتی در نیمه نخست همایون‎نامه هست که [[حکیم زجاجی|زجاجی]] می‌گوید: بیش از بیست سال است سرگرم نظم این منظومه است و این با در نظر داشتن حجم دو بخش آن، نباید نادرست و از مقوله مبالغه شعری باشد<ref>ر.ک: همان، 1392، ص57</ref>.

درباره علت سرایش همایون‎نامه نیز در منظومه آمده است که یک‎ شب‎ شخصی‎ به خواب سراینده آمده و به او یادآور شده که با توجه به طبع جوان‎ و ذوق‎ روانی که دارد شایسته است کتابی به نظم درآورد تا از او یادگار‎ ارزنده‌ای‎ در‎ جهان بماند؛ پس از بیداری، یکی از دوستانش برای وی کتابی از سیره پیامبر و تاریخ‎ اسلام‎ هدیه می‌آورد؛ [[حکیم زجاجی|زجاجی]] آن را به فال نیک می‌گیرد و در صدد‎ برمی‌آید «همان کتاب همایون» را به نظم درآورد و به پیشگاه شمس‌الدین محمد جوینی‎ تقدیم‎ کند‎. گویا همان دوستی که کتاب را برای وی‎ هدیه‎ آورده، او را به این کار تشویق نیز کرده است. ضمناً باید در نظر داشت که‎ [[حکیم زجاجی|زجاجی]]‎ با شاهنامه کاملاً آشنا و مأنوس بوده است که چنین پیشنهادی به او‎ شده‎ و او نیز در خود توانایی تقلید از‎ فردوسی‎ و رقابت‎ با او را دیده است<ref>ر.ک: عباسی، جواد؛ راشکی علی‌آبادی، جواد، ص50؛ مقدمه مصحح، صفحه بیست‌وچهار</ref>.

درباره‎ شمار ابیات منظومه، با توجه‎ به‎ ناقص‎ بودن نسخه‌های‎ تصحیح‎‎شده، نمی‌توان چندان‎ توفیق‎ یافت. اشاره‌ای هم در این‎باره در خود منظومه یافت نمی‌شود. مصحح، تعداد ابیات‎ منظومه‎ را حدود‎ شصت‎ هزار‎ بیت برآورد کرده ‎است‎. نظر به اینکه نسخه نیمه دوم حاوی سی‎ودو هزار بیت بوده و نسخه نیمه یا‎ جلد‎ نخست نیز دارای بیش از بیست‌وچهار‎ هزار‎ بیت‎ است‎ و بالاخره با توجه‎ به‎ افتادگی‎های هر دو نسخه، می‌توان احتمال داد که [[حکیم زجاجی|زجاجی]] برای اینکه همایون‎نامه خود‎ را‎ با‎ شاهنامه هم‎سر کند، در زمینه شماره‎ ابیات‎ نیز‎ شاهنامه‎ را‎ مد نظر داشته است<ref>ر.ک: عباسی، جواد؛ راشکی علی‌آبادی، جواد، ص50-51</ref>.

همان‎ طور که بیان شد همایون‎نامه از دو بخش تشکیل‎ شده است و این مقاله در صدد معرفی بخش نخست آن است.

بخش نخست بعد از یادداشت مصحح با گزارش ولادت پیامبر اکرم(ص) و رویدادهای صدر اسلام آغاز می‌شود‎ و تا‎ وفات حضرت محمد(ص) ادامه می‎یابد و در پایان، ستایشی منظوم تقدیم شمس‌الدین محمد جوینی شده است.

در ابتدای این اثر، یادداشتی به قلم مصحح آمده است. چگونگی دستیابی به نسخ کتاب، بررسی اجمالی محتوای اثر، ویژگی‎های نسخ خطی، چگونگی تصحیح، مطالبی درباره سراینده و برخی از کاستی‎های کتاب، از مباحث آن است<ref>ر.ک: یادداشت، صفحات پانزده تا سی‎وسه</ref>.

این اثر به‎لحاظ موضوعی از منظومه‌های دینی و تاریخیِ پیرو شاهنامه‎ است‎ و در‎ متنِ ابیاتِ آن اشاره آشکاری به نام خودش وجود ندارد؛ لیکن در سرعنوان (سرنویسِ) یکی‎ از‎ بخش‎های نیمه نخستِ آن در نسخه متن، «همایون‎نامه» نامیده شده است‎<ref>ر.ک: آیدنلو، سجاد، 1393، ص2</ref>. شاید «همایون‎نامه» نامیده شدن این منظومه به احترام و مبارکی سرگذشت حضرت محمد(ص) و رویدادهای آغاز اسلام است و چون منظومه با داستان تولد ایشان آغاز می‌شود و آراسته به نام رسول اکرم(ص) است، با واژه «همایون» نام‌گذاری شده است<ref>ر.ک: همان، 1392، ص57</ref>.

به‎لحاظ سبک ادبی، [[پيرنيا، علي|پیرنیا‎]] شیوه شاعری [[حکیم زجاجی|زجاجی]] را ادامه سبکی می‌داند که شاعران نامور آذربایجان در نیمه دوم قرن ششم بدان شعر می‌سرودند؛ شاعرانی چون ابوالعلای گنجوی، قوامی گنجوی، فلکی شروانی، خاقانی‎ شروانی‎ و نظامی گنجوی. از منظر موضوع و قالب نیز پیرو فردوسی بوده و چندان به کار حکیم توس نزدیک شده و با شعر او خو گرفته که گاه مصرع یا بیتی از شاهنامه‎ را‎ عیناً و یا با پس‎وپیش کردن برخی واژه‌ها از آن خود کرده است؛ به‌عنوان‎مثال در بیت زیر آثار‎ تأثیر‎ شاهنامه در آن مشهود است‎:

{{ب|''اگر‎ صد بود سال و گر سی‎وپنج''|2='' بباید شدن ‎زین [سرای سپنج]''}}

{{ب|''اگر صد بود سال اگر صد هزار ''|2=''گذشت آن سخن‎ کآمد‎ اندر شمار''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: عباسی، جواد؛ راشکی علی‌آبادی، جواد، ص40 و 41</ref>.

بخش نخست همایون‎نامه به شیوه غالب مثنوی‎های ادب فارسی با تحمیدیه‌ای 62 بیتی آغاز می‌شود که متأسفانه پاره‌ای کلمات برخی ابیات و مصراع‎های آن در تک‎نسخه اثر، محو شده یا ناخوانا بوده و طبعاً جای آن‌ها خالی مانده است.

پس از تحمیدیه، نعت 83 بیتی پیامبر و سپس منقبت خلفای راشدین در 103 بیت آمده است. 336 بیت بعد از آن، مدح مهتران زمان است و بعد، [[حکیم زجاجی|زجاجی]] در 67 بیت، ذیل عنوان «ترتیب کتاب همایون‎نامه» به گزارش ترتیب تاریخی موضوعات منظومه پرداخته و همچنان که خود خاطرنشان کرده، «در او اول از کار پیغمبر است». متن اثر با روایت مولود پیامبر اسلام(ص) آغاز شده است<ref>ر.ک: همان، ص58</ref>.

موضوع این بخش همایون‎نامه شرح احوال حضرت محمد(ص) و حوادث صدر اسلام تا وفات پیامبر(ص) است و اثر، با گزارش چگونگی رحلت و خاک‎سپاری آن حضرت پایان می‎یابد. مؤخره 45 بیتی آن هم ستایش مخدوم سراینده (شمس‌الدین محمد جوینی) است<ref>ر.ک: همان</ref>.

مطابق با سنت رایج در سبک منظومه‌های دینی، تاریخی و پهلوانی پس از فردوسی، [[حکیم زجاجی|زجاجی]] هم علاوه بر قالب و وزن همایون‎نامه، به شیوه‌های مختلف دیگر از شاهنامه تأثیر پذیرفته است<ref>ر.ک: همان</ref>.

او به‎رغم احترام به مقام ادبی فردوسی و بهره‌گیری‎های متنوع از بوطیقای شاهنامه، به‎ نقد و رد درون‎مایه به‌اصطلاح مغانه حماسه ملی ایران پرداخته است که البته مختص [[حکیم زجاجی|زجاجی]] نیست و نمونه‌های دیگری هم در تاریخ ادب و اندیشه ایرانی دارد<ref>ر.ک: همان</ref>.

این اثر از دو نیمه تشکیل‎شده است. مصحح کتاب، [[پيرنيا، علي|علی پیرنیا‎]] نسخه‌ای از‎ نیمه‎ دوم منظومه در کتابخانه دانشگاه پیشاور‎ می‎یابد و اقدام به تصحیح آن می‌کند و ازآنجاکه کوشش‎های‎ وی‎ برای یافتن نیمه نخست منظومه به ‎جایی نمی‌رسد، به‎ چاپ‎ نیمه دوم اکتفا می‌کند‎. حاصل‎ آنکه فرهنگستان زبان و ادب فارسی در سال ١٣٨٣خورشیدی، نیمه دوم را در‎ دو‎ مجلد به چاپ می‌رساند‎.

هنگامی ‎که‎ کارهای مربوط به‎ حروف‎نگاری‎ و نمونه‎خوانی نیمه دوم‎ منظومه‎ رو به پایان بوده، [[پيرنيا، علي|پیرنیا]] نشانه‌هایی از نیمه نخست منظومه را در ایروان‎ ارمنستان‎، کتابخانه ماتناداران، ردیابی می‌کند. برای‎ دستیابی‎ به نسخه‎ و ارائه‎ استنتاخی‎ دقیق از آن به‎ناچار دو بار به ارمنستان سفر می‌کند و چندی در ایروان ماندگار می‌شود و سرانجام پس از سال‎ها‎ تلاش‎ جهت‎ تصحیح‎ این‎ بخش، در نهایت‎ در‎ سال ١٣٩٠، نیمه نخست تاریخ منظوم زجاجی (همایون‎نامه) به اهتمام انتشارات میراث مکتوب و همانند نیمه دوم‎ در‎ دو‎ مجلد انتشار می‎یابد؛ بنابراین یک دوره‎ چهار جلدی‎ از‎ کل‎ منظومه‎ در اختیار پژوهشگران قرار می‌گیرد<ref>ر.ک: همان، ص40 و 41</ref>.

مصحح در ابتدای کتاب چند تصویر از نسخ خطی مورد استفاده خویش را به معرض نمایش درآورده است<ref>یادداشت، صفحه سی‎وپنج - سی‎ونه</ref>.

#[[:noormags:1076762|عباسی، جواد؛ راشکی علی‌آبادی، جواد، «همایون‎نامه زجاجی و شاهنامه»، متن‎شناسی ادب فارسی، زمستان 1393، شماره 24، درج در پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)]].

# [[:noormags:1002525|آیدنلو، سجاد، «همایون‎نامه منظومه‌ای دینی - تاریخی و پیرو شاهنامه از سده هفتم»، کتاب ماه ادبیات، مرداد 1392، شماره 76، درج در پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)]].

#[[:noormags:1076762|آیدنلو، سجاد، «همایون‎نامه زجاجی و شاهنامه»، متن‎شناسی ادب فارسی، زمستان 1393، شماره 24، درج در پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)]].