نور الأنوار في فضائل و تراجم و تواريخ و مناقب و مزارات آلالبيت الأطهار
نور الأنوار في فضائل و تراجم و تواريخ و مناقب و مزارات آل البيت الأطهار | |
---|---|
پدیدآوران | رفاعی، حسین محمد (نويسنده) |
عنوانهای دیگر | کتاب نور الانوار فی فضائل و تراجم و تواریخ و مناقب و مزارات آل البیت الاطهار |
ناشر | مکتبة الثقافة الدينية |
مکان نشر | مصر - قاهره |
سال نشر | 1421ق - 2001م |
چاپ | 1 |
شابک | - |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
كتاب نور الأنوار في فضائل و تراجم و تواريخ و مناقب و مزارات آلالبيت الأطهار، تألیف سید حسین محمد رفاعی (معاصر)، در ذکر فضائل و تاریخ و مزارات مدفونین از آلالبیت(ع) در قاهره است.
آنگونه که نویسنده گفته، در نگارش این کتاب، غالب کتب سیره معتبره را تفحص کرده و به همه منابع و مخطوطات موجود در کتابخانهها مراجعه نموده است[۱].
کتاب با ذکر اولاد نبی(ص) آغاز شده است. پس از آن فضائل فاطمه(س) و تاریخ زندگانی آن حضرت بهاختصار ذکر شده و مدفن فاطمه(س) بقیع دانسته شده است. پس از آن نام امام حسن(ع) فرزند فاطمه زهرا دختر رسولالله(ص) آمده، اما درباره آن حضرت اشاره شده که ازآنجاکه مدفون در بقیع در مدینه هستند، متعرض تاریخ و فضائل ایشان نشده است. در رابطه با امام حسین(ع) نیز شاید بدین جهت که جد اعلای مؤلف بوده است و رأس الحسین(ع) در قاهره مدفون است، توضیحاتی داده شده است[۲].
درباره زینب(س) دختر امام علی(ع) چنین آمده که آن حضرت پس از شهادت برادرش امام حسین(ع)، وارد دمشق شد و یزید او را بین اقامت در دمشق و یا هر جای دیگر مخیر کرد. او با همراهانش به مدینه منوره بازگشت. والی مدینه از اقامت زینب(س) در مدینه شاکی شد؛ چراکه وجود زینب(س) سبب یادآوری مصائب وارده بر اهلبیت(ع) میشد و احساسات مردم را برمیانگیخت. لذا او به مصر سفر کرد و مورد احترام امیر فسطاط قرار گرفت و ایشان را در یکی از قصرهایش جای داد. اما پس از یازده ماه، بیماری بر ایشان غالب شد و رحلت نمود و در همان جایی که اکنون ضریح ایشان است دفن گردید[۳].
از جمله مدفنهایی که بهاشتباه معروف شده، مدفن زینالعابدین(ع) است. مقریزی مینویسد که این مکان نزد عامه مردم معروف به مشهد زینالعابدین است که اشتباه است. صحیح این است که این مکان، مشهد زید بن علی معروف به زینالعابدین بن امام حسین(ع) است[۴].
این کتاب در حقیقت برگرفته از «بحر الأنساب» محیط نجفی است که رفاعی مدفونین از سال 900ق، تا زمان خود، یعنی سال 1356ق را بر آن افزوده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه مؤلف و متن کتاب.