۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
نهج المحجة في إثبات إمامة الاثني‌عشر عليهم‌السلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۱ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۲۳:۰۵
، ۲۱ اوت ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'می‌پ' به 'می‌پ'
جز (جایگزینی متن - 'ها' به 'ها') |
جز (جایگزینی متن - 'می‌پ' به 'می‌پ') |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
'''نهج المحجة في إثبات إمامة الاثنی عشر علیهمالسلام'''، اثر [[احسائی، علی‌نقی بن احمد|شیخ علی‌نقی احسائی]] (متوفی 1246ق)، کتابی است در دو جلد به زبان عربی با موضوع کلام اسلامی. نویسنده در این اثر به بیان فضائل امامان دوازدگانه شیعه، بهویژه [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] | '''نهج المحجة في إثبات إمامة الاثنی عشر علیهمالسلام'''، اثر [[احسائی، علی‌نقی بن احمد|شیخ علی‌نقی احسائی]] (متوفی 1246ق)، کتابی است در دو جلد به زبان عربی با موضوع کلام اسلامی. نویسنده در این اثر به بیان فضائل امامان دوازدگانه شیعه، بهویژه [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] می‌پردازد. نویسنده مدعی است در این راستا، روایات اهل سنت را مبنا قرار داده و اگر روایاتی از احادیث شیعه را هم بیان کرده، از باب تأکید مطلب اخبار اهل سنت است. | ||
در ابتدای کتاب مقدمه مفصلی که حاوی زندگینامه نویسنده و برخی مباحث دیگر است به قلم علی بن موسی حائری نوشته شده است. | در ابتدای کتاب مقدمه مفصلی که حاوی زندگینامه نویسنده و برخی مباحث دیگر است به قلم علی بن موسی حائری نوشته شده است. | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
نویسنده در ابتدای متن کتاب به حمد و ثنای الهی | نویسنده در ابتدای متن کتاب به حمد و ثنای الهی می‌پردازد و پس از ذکر آیه «وَ مِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ» ﴿ اعراف: ١٨١﴾ میگوید: خداوند این افراد را با آیه شریفه «لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ» ﴿ بقره: ١٢٤﴾ مشخص کرده است. وی سپس با ذکر آیه تطهیر «إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّـهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا» ﴿احزاب: ٣٣ ﴾ یادآور میشود که خداوند متعال، اهلبیت معصومین(ع) را از میان امت اسلام، برگزیده است. | ||
[[احسائی، علی‌نقی بن احمد|احسائی]] سپس با عبارت «و بعد فیقول المحتاج الی عفو ربه الکریم [[احسائی، علی‌نقی بن احمد|علی‌نقی بن احمد بن زینالدین الاحسائی]]» میگوید: چون تعصب عامه (اهل سنت) و انکارشان در فضائل آل محمد(ص) و لجبازیشان در احتجاج و شگفتیشان در این لجبازی را دیدم و حتی مشاهده کردم که در این امر تا جایی پیش رفته‌اند که روایات مشهور و متواتر نزد خودشان را هم کنار نهاده‌اند. از طرفی هم دیدم جاهلان از دو فریق در تاریکیهای و لبه پرتگاهها ایستاده‌اند و دوست ندارند حرف حق را شنیده و به راه بیایند (به تعبیر نویسنده: لا یهتدون سبیلا و لا یعرفون من الحق دلیلا) و هرکدام از روی لجاجت گوش خود را گرفته‌اند و حرف دیگری را نمیشنوند، ثابت بر اعتقادات خودشانند و بر یقین (جهل مرکب) خودشان اصرار دارند؛ چون این امور را دیدم، بر خودم واجب دانستم که از میان احادیثشان، آنچه در میان اوراق پراکنده شده را جمع آورم و آنچه از روایاتی که حجت واضحه بر خاص و عام آنان از اختصاص حق به آل محمد و شیعه آنان دارد و اهل نفاق این روایات را متشتت کرده‌اند، تألیف نمایم. در این کتاب براهین قاطعی برای منصفین وجود دارد که کفایتشان میکند در اینکه بر خصم خود با اقوال خودشان، احتجاج کنند و از طریقه خودشان آنان را محکوم نمایند و اگر هم احیاناً روایاتی افزون بر روایات مخالفین وجود دارد از این باب است که اجماع بر ثبوت این ادعا حاصل شود و اتفاق بر تحقیق مدعا را نشان دهیم و ازاینروست که گاهی روایاتی از اخبار اهلبیت(ع) را که به لحاظ مضمون و محتوا با روایات مخالفین از اهل سنت سازگار بوده را به جهت تأیید مطالب آنان و نشان دادن اجماع مسلمین بر این امر، ذکر کرده‌ایم. نویسنده پس از بیان این امور میگوید این کتاب را «نهج المحجه» نام نهادم و بر یک مقدمه و ده فصل و یک خاتمه مرتبش کردم.<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص73-74</ref> | [[احسائی، علی‌نقی بن احمد|احسائی]] سپس با عبارت «و بعد فیقول المحتاج الی عفو ربه الکریم [[احسائی، علی‌نقی بن احمد|علی‌نقی بن احمد بن زینالدین الاحسائی]]» میگوید: چون تعصب عامه (اهل سنت) و انکارشان در فضائل آل محمد(ص) و لجبازیشان در احتجاج و شگفتیشان در این لجبازی را دیدم و حتی مشاهده کردم که در این امر تا جایی پیش رفته‌اند که روایات مشهور و متواتر نزد خودشان را هم کنار نهاده‌اند. از طرفی هم دیدم جاهلان از دو فریق در تاریکیهای و لبه پرتگاهها ایستاده‌اند و دوست ندارند حرف حق را شنیده و به راه بیایند (به تعبیر نویسنده: لا یهتدون سبیلا و لا یعرفون من الحق دلیلا) و هرکدام از روی لجاجت گوش خود را گرفته‌اند و حرف دیگری را نمیشنوند، ثابت بر اعتقادات خودشانند و بر یقین (جهل مرکب) خودشان اصرار دارند؛ چون این امور را دیدم، بر خودم واجب دانستم که از میان احادیثشان، آنچه در میان اوراق پراکنده شده را جمع آورم و آنچه از روایاتی که حجت واضحه بر خاص و عام آنان از اختصاص حق به آل محمد و شیعه آنان دارد و اهل نفاق این روایات را متشتت کرده‌اند، تألیف نمایم. در این کتاب براهین قاطعی برای منصفین وجود دارد که کفایتشان میکند در اینکه بر خصم خود با اقوال خودشان، احتجاج کنند و از طریقه خودشان آنان را محکوم نمایند و اگر هم احیاناً روایاتی افزون بر روایات مخالفین وجود دارد از این باب است که اجماع بر ثبوت این ادعا حاصل شود و اتفاق بر تحقیق مدعا را نشان دهیم و ازاینروست که گاهی روایاتی از اخبار اهلبیت(ع) را که به لحاظ مضمون و محتوا با روایات مخالفین از اهل سنت سازگار بوده را به جهت تأیید مطالب آنان و نشان دادن اجماع مسلمین بر این امر، ذکر کرده‌ایم. نویسنده پس از بیان این امور میگوید این کتاب را «نهج المحجه» نام نهادم و بر یک مقدمه و ده فصل و یک خاتمه مرتبش کردم.<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص73-74</ref> | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
هشتم: قضاوت آن حضرت بر اساس کتاب الهی و استقامتش بر حدود الهی. | هشتم: قضاوت آن حضرت بر اساس کتاب الهی و استقامتش بر حدود الهی. | ||
نویسنده، پس از ذکر این هشت مورد، به سخن از افضلیت [[امام على(ع)|علی(ع)]] بر انبیاء | نویسنده، پس از ذکر این هشت مورد، به سخن از افضلیت [[امام على(ع)|علی(ع)]] بر انبیاء می‌پردازد و مینویسد: از مواردی که دلالت بر افضلیت [[امام على(ع)|علی(ع)]] بر انبیاء میکند (همانطور که رسول خدا، افضل بر انبیاء بودند) این است که خداوند از انبیاء خودش میثاق بر وحدانیت خودش و رسالت محمد مصطفی(ص) و ولایت [[امام على(ع)|علی(ع)]] گرفته است. روایات در این موضوع نیز از طرق اهل سنت نقل شده است مثلاً روایت ابونعیم محدث در کتابی که از «الاستیعاب» استخراج کرده است....<ref>ر.ک: همان، ص249-252</ref> | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||