نظامی، الیاس بن یوسف: تفاوت میان نسخه‌ها

| data-type="authorWritings" |[[کلیات نظامی ديوان نظامی لیلی و مجنون کلیات نظامی گنجوی خسرو و شیرین|کلیات نظامی]]  

نظامی مانند تمام بزرگان دانش و ادب در زمان جوانی به دانش‎اندوزی و کسب هنر و کمال اشتغال داشت. او به دلیل کوشش و رنج بسیار در راه فراگرفتن دانش و ادب، به آن مقام و مرتبه عالی در فرهنگ و سخنوری رسیده است. با مروری در آثار نظامی، اهتمام بسیار او در کسب دانش‎های زمان را می‌توان مشاهده نمود<ref>ر.ک: همان</ref>.

{{ب|''همی گفتم که خاقانی دریغاگوی من باشد''|2=''دریغا من شدم آخر دریغاگوی خاقانی''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان</ref>.'''

==آرا و گرایش‎های خاص==

نظامی به‎غیر از شاعری و سخنوری، در علوم عقلی، به‌ویژه در فلسفه، منطق، ریاضیات و نجوم سرآمد بود. او در علوم نقلی نیز هماننده اخبار، قرآن، فقه و احادیث تبحر و مهارت کامل داشته است. اشعار نظامی در توحید و استدلال بر یگانگی خداوند و رد بر طبیعیون و دهریون می‌باشد که در مثنوی‎های پنج‎گانه او با استدلال‎های گوناگون و تعبیرات مختلف آمده است. قدرت بیان و برهان و وفور و کثرت اطلاع او در این زمینه از شهرت بسیاری برخوردار است. نظامی معتقد بود که بدون فراگرفتن دانش و تنها با تکیه بر فکر و قریحه نمی‌توان به پایگاه بلندی رسید. هرچند که پیوند او با مکتب‌های صوفیان به‌درستی روشن نیست، اما از سخن و شعر او برمی‌آید که انسانی وارسته و به‌دور از وابستگی بوده است. وی به‌ویژه از پیوستن به دربارها و ارباب دولت پرهیز داشته است. نظامی هیچ‎گاه در مدح مبالغه ننمود و برای جلب نظر حکمرانان، شعر نساخت او به‌خصوص در اواخر عمر، گوشه‌گیر و آزاده زیست و گردن در پیشگاه امر فرود نیاورد. نظامی آنچه از قول حکما و فلاسفه یونان، درباره چگونگی آفرینش و نخستین آفریده بیان می‌کند، موافق عقیده و مذهب فلاسفه است؛ ولی آنچه را به‌عنوان گفته و رأی خود اظهار می‌دارد، موافق عقیده حکما و دانشمندان اسلامی است که نخستین آفریده را عقل می‌دانند<ref>ر.ک: همان</ref>.

مهم‎ترین اثر او «پنج گنج» یا «خمسه» است که تعداد ابیات آن را تا حدود 20 هزار بیت نوشته‌اند و عبارت است از: مخزن الأسرار، لیلی و مجنون، خسرو و شیرین، هفت پیکر و اسکندرنامه. تمامی این مثنوی‎ها به سبک عراقی است<ref>ر.ک: همان</ref>.

نظامی در بزم‎سرایی، بزرگ‎ترین شاعر ادبیات پارسی است. به‌جرأت می‌توان گفت که او در سرایش لحظه‌های شادکامی بی‎همتاست؛ زبانش شیرین است و واژگانش نرم و لطیف و گفتارش دلنشین. آن‎گونه که در بازگویی لحظه‌های رزم، نتوانسته از فشار بزم رهایی یابد، به اشعار رزم نیز ناخودآگاه رنگ غنایی داده است<ref>ر.ک: همان</ref>.

او خود را به اخلاق پایبند می‌دانست و برخلاف بسیاری از شاعران و سرایندگان، هرگز در سروده‌هایش بی‌پرده سخن نگفته است. برجستگی‎ها و ویژگی‎های شعر او عبارتند از:

[[شرفنامه نظامی گنجوی (متن علمی و انتقادی)]]

[[اقبال نامه نظامی گنجوی (متن علمی و انتقادی)]]

[[دیوان قصاید و غزلیات نظامی گنجوی]]

[[شرفنامه]]

[[گنجهای گنجه‌ای]]

[[کلیات نظامی گنجوی]]

[[نظامی گنجه ای، هفت پیکر]]

[[رده:25 تیر الی 24 مرداد]]

[[رده:سال97-1تیر الی31]]