۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
نزول سورة هل أتی في أهل‌بيت المصطفی صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۲۴
، ۳ اوت ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'زمخشری' به 'زمخشری '
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - 'زمخشری' به 'زمخشری ') |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
نویسنده می‌گوید: عده‌ای در این روایت که مورد اتفاق فریقین است شبهه کرده‌اند. منشأ شبهه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] بوده است و ادعای او را می‌توان در دو نکته خلاصه کرد: اولا سوره دهر مکی ا ست و قبل از ازدواج امیرالمؤمنین با فاطمه زهرا(س) و تولد حسنین(ع) نازل شده (چون ازدواج [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و حضرت زهرا(س) در مدینه انجام شد)؛ ثانیا ترمذی این روایت را «مزوق مفتعل» دانسته و ابن جوزی آن را «موضوع» خوانده است. نویسنده مطالب کتاب را در دو فصل پی می‌گیرد. در فصل اول درباره سند حدیث و راویان آن از اهل سنت بحث می‌کند و در فصل دوم از دلالت حدیث و پاسخ به اشکال مذکور و اشاره‌ای گذرا به دیگر اشکالات می‌نویسد<ref>ر.ک: همان، ص13-15</ref> | نویسنده می‌گوید: عده‌ای در این روایت که مورد اتفاق فریقین است شبهه کرده‌اند. منشأ شبهه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] بوده است و ادعای او را می‌توان در دو نکته خلاصه کرد: اولا سوره دهر مکی ا ست و قبل از ازدواج امیرالمؤمنین با فاطمه زهرا(س) و تولد حسنین(ع) نازل شده (چون ازدواج [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و حضرت زهرا(س) در مدینه انجام شد)؛ ثانیا ترمذی این روایت را «مزوق مفتعل» دانسته و ابن جوزی آن را «موضوع» خوانده است. نویسنده مطالب کتاب را در دو فصل پی می‌گیرد. در فصل اول درباره سند حدیث و راویان آن از اهل سنت بحث می‌کند و در فصل دوم از دلالت حدیث و پاسخ به اشکال مذکور و اشاره‌ای گذرا به دیگر اشکالات می‌نویسد<ref>ر.ک: همان، ص13-15</ref> | ||
نویسنده در فصل اول بیان می‌کند که نزول سوره انسان در شأن اهل‌بیت(ع) در بسیاری از کتاب‌های معتبر تفسیر، حدیث، مناقب، تراجم صحابه و... اهل تسنن آمده است. او دوازده تن از راویان این روایت از صحابه را نام می‌برد. همچنین سی‌وهشت نفر از ائمه تفسیر و حدیث از جمله [[طبری، محمد بن جریر|ابوجعفر طبری]] در «كفاية الطالب في مناقب علي بن أبي‌طالب»، ابواسحاق ثعلبی در «التفسير الكبير»، ابن مغازلی شافعی در «مناقب علي بن أبي‌طالب»، زمخشری در «الكشاف» و... را نام می‌برد که این حدیث را روایت کرده‌اند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص16-21</ref> سپس نصوص حدیث را به اسناد از [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]]، زید بن ارقم، [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، حبری و... ذکر می‌کند و به کلمات علمای اهل تسنن مانند قرطبی در تفسیرش، سبط ابن جوزی در «تذكرة خواص الأمة»، [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسی]] در «روح المعاني» و دیگران مبنی بر شهرت روایت استناد می‌کند و بعد نمونه‌هایی از اشعار شاعران در نزول سوره هل أتی در شأن اهل‌بیت(ع) را می‌آورد؛ مثل شعر سید حمیری که در آن ابیات زیر آمده است: | نویسنده در فصل اول بیان می‌کند که نزول سوره انسان در شأن اهل‌بیت(ع) در بسیاری از کتاب‌های معتبر تفسیر، حدیث، مناقب، تراجم صحابه و... اهل تسنن آمده است. او دوازده تن از راویان این روایت از صحابه را نام می‌برد. همچنین سی‌وهشت نفر از ائمه تفسیر و حدیث از جمله [[طبری، محمد بن جریر|ابوجعفر طبری]] در «كفاية الطالب في مناقب علي بن أبي‌طالب»، ابواسحاق ثعلبی در «التفسير الكبير»، ابن مغازلی شافعی در «مناقب علي بن أبي‌طالب»، [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشری]] در «الكشاف» و... را نام می‌برد که این حدیث را روایت کرده‌اند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص16-21</ref> سپس نصوص حدیث را به اسناد از [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]]، زید بن ارقم، [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، حبری و... ذکر می‌کند و به کلمات علمای اهل تسنن مانند قرطبی در تفسیرش، سبط ابن جوزی در «تذكرة خواص الأمة»، [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسی]] در «روح المعاني» و دیگران مبنی بر شهرت روایت استناد می‌کند و بعد نمونه‌هایی از اشعار شاعران در نزول سوره هل أتی در شأن اهل‌بیت(ع) را می‌آورد؛ مثل شعر سید حمیری که در آن ابیات زیر آمده است: | ||
و من أنزل الرحمن فيهم «هل أتی» لما تصدوا للنذور وفاءا | و من أنزل الرحمن فيهم «هل أتی» لما تصدوا للنذور وفاءا | ||
من خمسة جبريل سادسهم و قد مد النبي علی الجميع عباءا | من خمسة جبريل سادسهم و قد مد النبي علی الجميع عباءا | ||