نحاس، احمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
# عبدالمنعم خلیل ابراهیم، مقدمه کتاب «إعراب القرآن»، اثر ابوجعفر احمد بن محمد بن اسماعیل بن نحاس، حواشی و تعلیقات: عبدالمنعم خلیل ابراهیم، دارالكتب العلمية، بیروت، چاپ دوم، 2004 م/1425ق. | # عبدالمنعم خلیل ابراهیم، مقدمه کتاب «إعراب القرآن»، اثر ابوجعفر احمد بن محمد بن اسماعیل بن نحاس، حواشی و تعلیقات: عبدالمنعم خلیل ابراهیم، دارالكتب العلمية، بیروت، چاپ دوم، 2004 م/1425ق. | ||
# احمد خطاب عمر، شرح القصائد التسع المشهورات، تألیف احمد بن محمد نحاس، دارالعربیة للموسوعات، بیروت، لبنان، اول، 2010م | # احمد خطاب عمر، شرح القصائد التسع المشهورات، تألیف احمد بن محمد نحاس، دارالعربیة للموسوعات، بیروت، لبنان، اول، 2010م | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[إعراب القرآن]] | |||
[[الناسخ و المنسوخ في القرآن الکریم]] | |||
[[الناسخ و المنسوح في کتاب الله عز و جل و اختلاف العلماء في ذلک]] | |||
[[شرح القصائد التسع المشهورات]] | |||
[[معاني القرآن الکريم]] | |||
[[القطع و الائتناف أو الوقف و الابتداء]] | |||
[[معاني القرآن]] | |||
[[الناسخ و المنسوخ في القرآن الكريم]] | |||
[[القطع و الإئتناف]] | |||
[[کتابان في النحو]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات جدید]] | [[رده:مقالات جدید]] | ||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۵۶
| نام | احمد بن محمد مرادی نحاس |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | [[ | ]]
[[ | ]]؛ |
| برخی آثار | [[ ]]
[[ ]] |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01970AUTHORCODE |
احمد بن محمد مرادی نحاس (متوفی ۳۳۸ق)، از علماى قرن چهارم هجرى، از شاگردان محمد بن ولید و صاحب آثار متعدد، از جمله: «معاني القرآن» است.
ولادت و مولد
ابوجعفر احمد بن محمد بن اسماعیل بن یونس مرادی، در مصر زاده شد. تاریخ تولدش مشخص نیست[۱].
تحصیل و اساتید
وی به بغداد سفر کرد و در آن دیار علم آموخت. مشهورترین استادش محمد بن ولید بوده و از اخفش، نفطویه، زجاج و دیگران نیز علم آموخته است. پس از آنکه تحصیلات خود را در بغداد به پایان رساند، به مصر بازگشت؛ مصر در خلال نیمه دوم قرن سوم و نیمه اول قرن چهارم هجری حلقه اتصال مغرب و مشرق بود و طالبان معرفت، قصد آن دیار را می‌کردند. همچنین طالبان علم از مصر به مغرب هم می‌رفته‌اند و در این رفت‌وآمدها آثار نویسندگان دیگرجاها به مصر منتقل می‌شده است. ابوجعفر نحاس در مصر از نسایی و دیگر محدثان حدیث آموخت و پس از آن به تدریس و تصنیف مشغول شد[۲].
شاگردان
فضل الله کزنی، بلوطی، ابوسعید جزری، ابوبکر ادفوی و محمد بن یحیی بن عبدالسلام ازدی از مشهورترین شاگردان او هستند[۳].
وفات
وی در سال ۳۳۸ق، در مصر درگذشت[۴].
آثار
گفته‌اند از او پنجاه اثر باقی مانده است. برخی از آثار وی عبارت است از:
- الأنوار؛
- الاشتقاق لأسماء اللّه عزّ و جلّ؛
- معاني القرآن؛
- اختلاف الكوفيين و البصريين سمّاه «المقنع»؛
- أخبار الشعراء؛
- أدب الكتّاب؛
- الناسخ و المنسوخ؛
- الكافي في النحو؛
- صناعة الكتاب؛
- إعراب القرآن؛
- شرح السبع الطّوال؛
- شرح أبيات سيبويه؛
- الاشتقاق؛
- معاني الشعر؛
- التفّاحة في النحو؛
- أدب الملوك[۵].
پانویس
منابع مقاله
- عبدالمنعم خلیل ابراهیم، مقدمه کتاب «إعراب القرآن»، اثر ابوجعفر احمد بن محمد بن اسماعیل بن نحاس، حواشی و تعلیقات: عبدالمنعم خلیل ابراهیم، دارالكتب العلمية، بیروت، چاپ دوم، 2004 م/1425ق.
- احمد خطاب عمر، شرح القصائد التسع المشهورات، تألیف احمد بن محمد نحاس، دارالعربیة للموسوعات، بیروت، لبنان، اول، 2010م