نجف‌آبادی اصفهانی، عبدالرحیم
ولادت
«آيت‌الله مولى عبدالرّحيم نجف آبادى»، معروف به فاضل، فرزند مولى على، از فقهاء، اصوليين و مجتهدين بسيار بزرگ، در نجف آباد چشم به جهان گشود.
کسب علم و دانش
وی در زادگاهش و اصفهان، تحصيلات حوزوى خود را ادامه داد و براى تكميل دروس به نجف مهاجرت نمود. در زمان حيات و مرجعيت صاحب جواهر، به درس بزرگانى همچون سيد مجاهد حاضر شد و عمده بهره خود را از محضر شریف‌العلماء مازندرانى برد. وى معاصر شيخ انصارى بوده است و از شيخ محمد نبى تويسركانى صاحب كتاب «لئالى الاخبار» استفاده كرد و در سال 1279ق از وى اجازه‌اى دريافت نمود. مرحوم آيت‌الله علامه شيخ آقا بزرگ تهرانى در الذّريعه مى‌فرمايد: «حاج مولى عبدالرحيم نجف آبادى، عالم، فاضل، مجتهد، فقيه و اصولى بود».
وى بعد از كسب درجه اجتهاد و رسيدن به درجات و كمالات علمى و عملى در نجف اشرف به اصفهان مراجعت و در آنجا مورد توجه همدرس خود، آيت‌الله سيد اسدالله بيد آبادى كه در نجف با هم بودند قرار گرفت. پس از چندى در نجف آباد ساكن گرديد و به تأليف، تدريس و تبليغ دين پرداخت. صاحب «المآثر و الاثار» از او به عنوان «رئيس و شخصيت بزرگ و مجتهدى فحل (قوى و نيرومند) نام مى‌برد». وى معاصر صاحب فصول (شيخ محمدحسین رازى اصفهانى) بوده است و از آثار ايشان در نجف آباد، مسجدى در محله حكيم كنار خيابان حكيم (قدس) است.
تاريخ وفات ايشان معلوم نيست، منتهى بعد از سال 1286ق كه كتاب «حقايق الاصول» خود را چاپ كرده، از دنيا رحلت كرده است. جنازه آن مرحوم را طبق وصيتش به نجف اشرف منتقل كردند و در وادى السلام به خاک سپردند.
آثار
1- حقايق الاصول.
2- نوشته‌اى را در فقه (باب طهارت) به او نسبت مى‌دهند كه موجود نمى‌باشد ولى از مرحوم آيت‌الله مير سيد على آيت نجف آبادى نقل شده كه فرموده‌اند:
«مولى عبدالرحيم كتابى را در فقه نوشته بود كه من گاهى مى‌آمدم منزل مرحوم حاج شيخ جعفر (نوه ايشان) و از آن استفاده مى‌كردم».