۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'عبد ' به 'عبد'
جز (جایگزینی متن - ':==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - 'عبد ' به 'عبد') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
«عبدالغنى بن اسماعيل بن عبدالغنى بن اسماعيل كنانى مقدسى دمشقى، مشهور به ابن نابلسى»، در 1050ق، در دمشق به دنيا آمد. | |||
==مذهب و خاندان== | ==مذهب و خاندان== | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
نابلسى، در 9 سالگى قرآن كريم را از حفظ كرد و سپس به فراگيرى علوم دينى و لغوى پرداخت و هنگامى كه به 20 سالگى رسيد، به تأليف و تدريس در جامع اموى پرداخت. در 1075ق، به قسطنطنيه (استانبول) سفر كرد و در آنجا با عبدالرزاق گيلانى، نوه عبدالقادر گيلانى، ديدار كرد و از طريق او به طريقت قادريه پيوست و «تاج قادرى» و شمشير اجدادى عبدالرزاق را از وى دريافت نمود. پس از بازگشت به دمشق، در مكانى مقابل قبر يحيى بن زكريا، به تدريس علوم گوناگون و آثار كسانى چون [[سيوطى]] و [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] پرداخت. در 1087ق، به واسطه حضور ابوسعيد بلخى نقش‌بندى در دمشق، به طريقت نقش‌بنديه پيوست و خرقه و عكّاز (عصا) اين طريقت را از وى دريافت كرد و به سفارش وى، بر رساله منسوب به تاج الدين نقش‌بندى، شرحى به نام «مفتاح المعية» نوشت. | نابلسى، در 9 سالگى قرآن كريم را از حفظ كرد و سپس به فراگيرى علوم دينى و لغوى پرداخت و هنگامى كه به 20 سالگى رسيد، به تأليف و تدريس در جامع اموى پرداخت. در 1075ق، به قسطنطنيه (استانبول) سفر كرد و در آنجا با عبدالرزاق گيلانى، نوه عبدالقادر گيلانى، ديدار كرد و از طريق او به طريقت قادريه پيوست و «تاج قادرى» و شمشير اجدادى عبدالرزاق را از وى دريافت نمود. پس از بازگشت به دمشق، در مكانى مقابل قبر يحيى بن زكريا، به تدريس علوم گوناگون و آثار كسانى چون [[سيوطى]] و [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] پرداخت. در 1087ق، به واسطه حضور ابوسعيد بلخى نقش‌بندى در دمشق، به طريقت نقش‌بنديه پيوست و خرقه و عكّاز (عصا) اين طريقت را از وى دريافت كرد و به سفارش وى، بر رساله منسوب به تاج الدين نقش‌بندى، شرحى به نام «مفتاح المعية» نوشت. | ||
عبدالغنى، پس از رسيدن به 40 سالگى، هفت سال را در عزلت، رياضت و مطالعه آثار [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]، ابن سبعين و عفيف الدين تلمسانى سپرى كرد و در اثناى اين خلوت، «بواطن القرآن» و «مواطن الفرقان» را در پنج هزار بيت سرود. | |||
نابلسى پس از ترك خلوت، سياحت در پيش گرفت و به لبنان، بيت‌المقدس، مصر، شام و حجاز سفر كرد. حاصل اين سفرها، چهار سفرنامه است كه همگى به چاپ رسيده‌اند.وى، سپس به دمشق بازگشت و تا پايان عمر در آنجا ماند و به تدريس مشغول شد و در 1113ق، نيز به مقام افتا در مذهب حنفى دست يافت. | نابلسى پس از ترك خلوت، سياحت در پيش گرفت و به لبنان، بيت‌المقدس، مصر، شام و حجاز سفر كرد. حاصل اين سفرها، چهار سفرنامه است كه همگى به چاپ رسيده‌اند.وى، سپس به دمشق بازگشت و تا پايان عمر در آنجا ماند و به تدريس مشغول شد و در 1113ق، نيز به مقام افتا در مذهب حنفى دست يافت. | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
#نجم الدين، محمد بن بدر الدين، محمد غزى، مؤلف «الكواكب السائرة فى اعيان المائة العاشرة؛ | #نجم الدين، محمد بن بدر الدين، محمد غزى، مؤلف «الكواكب السائرة فى اعيان المائة العاشرة؛ | ||
#احمد بن محمد قلعى حمصى دمشقى حنفى، استاد وى در فقه و اصول؛ | #احمد بن محمد قلعى حمصى دمشقى حنفى، استاد وى در فقه و اصول؛ | ||
# | #عبدالباقى بن عبدالباقى حنبلى دمشقى، استاد او در حديث؛ | ||
#محمد بن كمال الدين حنفى، مشهور به ابن حمزه، نقيب الاشراف دمشق، استاد او در حديث؛ | #محمد بن كمال الدين حنفى، مشهور به ابن حمزه، نقيب الاشراف دمشق، استاد او در حديث؛ | ||
#محمود كردى دمشقى، استاد او در صرف و نحو و معانى و بيان. | #محمود كردى دمشقى، استاد او در صرف و نحو و معانى و بيان. | ||