میرفندرسکی، ابوالقاسم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'به' به 'به') |
جز (جایگزینی متن - 'ل‌ا' به 'ل‌ا') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
ابوالقاسم حسینی موسوی فِندِرسکی، معروف به میرفندرسکی، حکیم و دانشمند دوره صفوی و از استادان بنام مکتب اصفهان است که پدران او از بزرگان سادات استرآباد بودند و جدش میر صدرالدین در ناحیه فندرسک از قرای استرآباد صاحب املاکی بود و بعد از جلوس شاهعباس اول (966ق) به دربار او پیوست. پدرش میرزابیک نیز در دستگاه شاهعباس خدمت می‌کرد و مورد تکریم بود<ref>ر.ک: نعمه، عبدالله، ص506، پایگاه تبیان</ref>. | ابوالقاسم حسینی موسوی فِندِرسکی، معروف به میرفندرسکی، حکیم و دانشمند دوره صفوی و از استادان بنام مکتب اصفهان است که پدران او از بزرگان سادات استرآباد بودند و جدش میر صدرالدین در ناحیه فندرسک از قرای استرآباد صاحب املاکی بود و بعد از جلوس شاهعباس اول (966ق) به دربار او پیوست. پدرش میرزابیک نیز در دستگاه شاهعباس خدمت می‌کرد و مورد تکریم بود<ref>ر.ک: نعمه، عبدالله، ص506، پایگاه تبیان</ref>. | ||
ابوالقاسم در قصبه فندرسک زاده شد و ظاهراً مقدمات علوم را در همان نواحی فراگرفت، ولی بعداً برای تحصیل به اصفهان رفت و نزد علامه چلبی بیک تبریزی (د 1041) که خود از شاگردان | ابوالقاسم در قصبه فندرسک زاده شد و ظاهراً مقدمات علوم را در همان نواحی فراگرفت، ولی بعداً برای تحصیل به اصفهان رفت و نزد علامه چلبی بیک تبریزی (د 1041) که خود از شاگردان افضل‌الدین محمد ترکه اصفهانی بود به تحصیل حکمت و علوم پرداخت<ref>پایگاه تبیان</ref>. | ||
وی سپس در همانجا به تدریس مشغول شد، ولی ظاهراً محیط فکری و علمی آن روزگار با روحیه آزادیطلب و تقلیدناپذیر او سازگار نبود و او نیز چون استادش چلبیبیک تبریزی و بسیاری دیگر از اهل علم و ادب و عرفان و هنر، عازم هندوستان شد<ref>همان</ref>. | وی سپس در همانجا به تدریس مشغول شد، ولی ظاهراً محیط فکری و علمی آن روزگار با روحیه آزادیطلب و تقلیدناپذیر او سازگار نبود و او نیز چون استادش چلبیبیک تبریزی و بسیاری دیگر از اهل علم و ادب و عرفان و هنر، عازم هندوستان شد<ref>همان</ref>. | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
# و...<ref>مهدوی، مصلحالدین، ج1، ص351</ref>. | # و...<ref>مهدوی، مصلحالدین، ج1، ص351</ref>. | ||
در اغلب تذکرهها، اشعاری از میرفندرسکی نقل کرده‌اند. آنچه از او برجایمانده، دو قصیده است و چند رباعی و چند قطعه. یکی از قصاید شکوائیه‌ای است از روزگار نامساعد و قدرناشناسی ایام و دیگری منظومه‌ای است در فلسفه و حکمت الهی که به قصیده لائیه معروف است و آن را چند تن شرح کرده‌اند. شرح محمد صالح خلخالی، از دانشمندان سده 12ق، همراه با شرح دعای حضرت امیر(ع) و لوایح جامی در تهران در سال 1312ق به چاپ سنگی رسیده و شرح حکیم [[شریف دارابی شیرازی، عباس|عباس شریف دارابی]] شیرازی به کوشش | در اغلب تذکرهها، اشعاری از میرفندرسکی نقل کرده‌اند. آنچه از او برجایمانده، دو قصیده است و چند رباعی و چند قطعه. یکی از قصاید شکوائیه‌ای است از روزگار نامساعد و قدرناشناسی ایام و دیگری منظومه‌ای است در فلسفه و حکمت الهی که به قصیده لائیه معروف است و آن را چند تن شرح کرده‌اند. شرح محمد صالح خلخالی، از دانشمندان سده 12ق، همراه با شرح دعای حضرت امیر(ع) و لوایح جامی در تهران در سال 1312ق به چاپ سنگی رسیده و شرح حکیم [[شریف دارابی شیرازی، عباس|عباس شریف دارابی]] شیرازی به کوشش فضل‌الله لایق در تهران (1337ش) طبع و نشر شده است. در بعضی از تذکرهها و کتب تراجم تألیفات دیگری چون تاریخ صفویه، تحقیق المزله و برخی رسالات و نوشتههای دیگر به نام میر ذکر کرده‌اند که تاکنون اثری از آنها به دست نیامده است<ref>پایگاه تبیان</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||