مکتب‌های حدیثی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۵۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳۰ اکتبر ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴: خط ۲۴:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''مکتب‌های حدیثی'''، نوشته محمد حسن ربانی(1343ش) است. در این کتاب مکتب‌های حدیثی منسوب به شهرهای مدینه، کوفه، بغداد، قم، حله، جبل عامل، اصفهان، نجف، مشهد، قم در دورۀ اخیر و بحرین، بررسی شده‌اند. این کتاب فرایند چگونگی تدوین حدیث را از آغاز تا اکنون به ضمیمۀ ویژگی‌های مکتب‌های حدیثی، سرآمدان هریک از آن‌ها و تفاوتشان را با یکدیگر بررسی کرده است. نویسنده، مکتب حدیثی را آن می‌داند که بر اساس یک حرکت و جریان حدیثی، تألیفات فراوان و نگارش‌های گوناگون در وادی حدیث پدیدار شده و پیامدهایی نیز داشته باشد.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 17</ref>
'''مکتب‌های حدیثی'''، نوشته [[ربانی، محمدحسن|محمدحسن ربانی]](1343ش) است. در این کتاب مکتب‌های حدیثی منسوب به شهرهای مدینه، کوفه، بغداد، قم، حله، جبل عامل، اصفهان، نجف، مشهد، قم در دورۀ اخیر و بحرین، بررسی شده‌اند. این کتاب فرایند چگونگی تدوین حدیث را از آغاز تا اکنون به ضمیمۀ ویژگی‌های مکتب‌های حدیثی، سرآمدان هریک از آن‌ها و تفاوتشان را با یکدیگر بررسی کرده است. نویسنده، مکتب حدیثی را آن می‌داند که بر اساس یک حرکت و جریان حدیثی، تألیفات فراوان و نگارش‌های گوناگون در وادی حدیث پدیدار شده و پیامدهایی نیز داشته باشد.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 17</ref>


وی در بررسی مکتب های حدیثی از مکتب حدیثی مدینه به دوره طلایی یاد می‌کند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 19</ref>و شکل‌گیری مکتب روایی کوفه را به دوران امام باقر (ع) و امام صادق (ع) مربوط می‌داند.<ref>ر.ک: همان، ص 73</ref>در باور او شکوفایی مکتب بغداد به دوران قدرت آل بویه(448ق –332ق) بازمی‌گردد.<ref>ر.ک: همان، ص 120</ref>مکتب قم با ابراهیم بن هاشم(260ق) و فرزندش علی بن ابراهیم(328ق) و سپس، احمد بن محمد بن خالد برقی اوج می‌گیرد.<ref>ر.ک: همان، ص 176</ref>مصنف با تردید برای شهر حله مکتب حدیثی برمی‌شمرد چرا که در آن شهر غلبه با فقیهان بوده و رویکرد حدیثی ضعف داشته است.‏<ref>ر.ک: همان، ص 261-260</ref>مکتب حدیثی جبل عامل نیز پدیدآورندۀ علم درایة الحدیث در شیعه است.<ref>ر.ک: همان، ص 272</ref>مکتب حدیثی اصفهان به قرن یازدهم و دوازدهم بازمی‌گردد که این شهر در آن زمانه مرکز نشر حدیث شد. شیخ بهایی(1030ق) آغازگر این مکتب است.‏<ref>ر.ک: همان، ص 294</ref>مکتب حدیثی نجف با میرزا حسین نوری(320ق) در قرن سیزدهم ظهور کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص 326</ref>پیشینه مکتب حدیثی مشهد به امین السلطان طبرسی(580ق) می‌رسد و با شیخ حر عاملی(1104ق)، میرزا مهدی اصفهانی(1365ق)، نمازی شاهرودی(1405) و محمدرضا حکیمی(1400ق) ادامه می‌یابد.‏<ref>ر.ک: همان، ص 342-334</ref>قم در دوره اخیر در مکتب حدیثی آیت الله بروجردی(1380ق) جلوه گر شده است. پایان‌بخش کتاب، مکتب حدیثی بحرین است. بحرانی ها، شیخ یوسف(1186ق)، سید هاشم(1107ق) و شیخ عبدالله چهره های شاخص آن اند.‏<ref>ر.ک: همان، ص 362-356</ref> رویکردی که بر این مکتب چیره است، بیش از آنکه نقد، تحلیل و فقه الحدیث باشد، تجمیع حدیث است.‏<ref>ر.ک: همان، ص 353</ref>
وی در بررسی مکتب های حدیثی از مکتب حدیثی مدینه به دوره طلایی یاد می‌کند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 19</ref>و شکل‌گیری مکتب روایی کوفه را به دوران امام باقر (ع) و [[امام صادق(ع)]] مربوط می‌داند.<ref>ر.ک: همان، ص 73</ref>در باور او شکوفایی مکتب بغداد به دوران قدرت آل بویه(448ق –332ق) بازمی‌گردد.<ref>ر.ک: همان، ص 120</ref>مکتب قم با ابراهیم بن هاشم(260ق) و فرزندش علی بن ابراهیم(328ق) و سپس، احمد بن محمد بن خالد برقی اوج می‌گیرد.<ref>ر.ک: همان، ص 176</ref>مصنف با تردید برای شهر حله مکتب حدیثی برمی‌شمرد چرا که در آن شهر غلبه با فقیهان بوده و رویکرد حدیثی ضعف داشته است.‏<ref>ر.ک: همان، ص 261-260</ref>مکتب حدیثی جبل عامل نیز پدیدآورندۀ علم درایة الحدیث در شیعه است.<ref>ر.ک: همان، ص 272</ref>مکتب حدیثی اصفهان به قرن یازدهم و دوازدهم بازمی‌گردد که این شهر در آن زمانه مرکز نشر حدیث شد. [[شیخ بهایی]](1030ق) آغازگر این مکتب است.‏<ref>ر.ک: همان، ص 294</ref>مکتب حدیثی نجف با [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین نوری]](320ق) در قرن سیزدهم ظهور کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص 326</ref>پیشینه مکتب حدیثی مشهد به امین السلطان طبرسی(580ق) می‌رسد و با [[شیخ حر عاملی]](1104ق)، [[میرزا مهدی اصفهانی]](1365ق)، [[نمازی شاهرودی، علی|نمازی شاهرودی]](1405) و [[محمدرضا حکیمی]](1400ق) ادامه می‌یابد.‏<ref>ر.ک: همان، ص 342-334</ref>قم در دوره اخیر در مکتب حدیثی [[آیت‌الله بروجردی]](1380ق) جلوه گر شده است. پایان‌بخش کتاب، مکتب حدیثی بحرین است. بحرانی ها، شیخ یوسف(1186ق)، سید هاشم(1107ق) و شیخ عبدالله چهره های شاخص آن اند.‏<ref>ر.ک: همان، ص 362-356</ref> رویکردی که بر این مکتب چیره است، بیش از آنکه نقد، تحلیل و فقه الحدیث باشد، تجمیع حدیث است.‏<ref>ر.ک: همان، ص 353</ref>


==پانویس ==
==پانویس ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
[[رده:مقالات شهریور 01 حسینی هاشمی]]
[[رده:مقالات شهریور 01 حسینی هاشمی]]
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]]  
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]]  
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]]
[[رده:فاقد تصویر روی جلد1]]
[[رده:فاقد تصویر روی جلد1]]
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش