منع الموانع عن جمع الجوامع في أصول الفقه: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''منع الموانع عن جمع الجوامع في أصول الفقه'''، تألیف تاج‌الدین عبدالوهاب بن علی سبکی (727/728-771ق)، رساله‌ای مختصر، اما منحصربه‌فرد در شرح و توضیح کتاب دیگرش | '''منع الموانع عن جمع الجوامع في أصول الفقه'''، تألیف [[سبکی، عبدالوهاب بن علی|تاج‌الدین عبدالوهاب بن علی سبکی]] (727/728-771ق)، رساله‌ای مختصر، اما منحصربه‌فرد در شرح و توضیح کتاب دیگرش «[[جمع الجوامع في اصول الفقه|جمع الجوامع]]» است. کتاب با تحقیق [[حمیری، سعید بن علی محمد|سعید بن علی محمد حمیری]] منتشر شده است. | ||
حمیری، | حمیری، «[[جمع الجوامع في اصول الفقه|جمع الجوامع]]» را کتاب مختصر و کوچکی دانسته است که در موضوع خود بین کتب اصولی بی‌نظیر بوده و از سبکی بدیع برخوردار است. این کتاب از هنگام انتشارش جایگاه والایی پیدا کرد و در زمانی طولانی سبب شگفتی بود. با این اوصاف همانند دیگر آثار بشری خالی از عیب نبود. آن‌گونه که صاحب «[[كشف الظنون عن أسامي الكتب و الفنون|كشف الظنون]]» نوشته، بیش از بیست شرح و تعداد زیادی حواشی و منظومات بر این کتاب نوشته شده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص9-7</ref>. | ||
«منع الموانع»، در واقع شرح‌گونه‌ای بر | «منع الموانع»، در واقع شرح‌گونه‌ای بر «[[جمع الجوامع في اصول الفقه|جمع الجوامع]]» است. شارح در این کتاب، که به شکل سؤال و جواب تدوین شده، مسائل مهم و مشکل «[[جمع الجوامع في اصول الفقه|جمع الجوامع]]» را توضیح داده و با پاسخگویی به سؤالات و اشکالات برخی معاصران از جمله شمس‌الدین محمد غزی اسدی (متوفی 808ق) در اثرش «البروق اللوامع في ما أورد علی جمع الجوامع»، از آرای خود در «[[جمع الجوامع في اصول الفقه|جمع الجوامع]]» دفاع کرده است<ref>ر.ک: مرقاتی، سید طه، ج10، ص681</ref>. شارح در پاسخگویی، به اقتضای مقام، بسط یا اختصار را انتخاب کرده و البته شرحی وافی به مقصود ارائه کرده است<ref>ر.ک: دراسة حول المؤلف و الكتاب، ص46</ref>. | ||
محقق اثر در ابتدای کتاب تحت عنوان «دراسة حول المؤلف و الكتاب»، سبکی و کتابش را به‌خوبی معرفی کرده است. در رابطه با نویسنده پس از ذکر شرح حال، تحصیل علم و معرفی اساتیدش، تألیفاتش را در زمینههای مختلف معرفی کرده است. او از توجه شدید سبکی به آراء و افکارش سخن گفته و معتقد است سبکی در سخنش دلائل محکمی ارائه کرده و با تحقیق هر آنچه در توان دارد برهان اقامه می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. | محقق اثر در ابتدای کتاب تحت عنوان «دراسة حول المؤلف و الكتاب»، سبکی و کتابش را به‌خوبی معرفی کرده است. در رابطه با نویسنده پس از ذکر شرح حال، تحصیل علم و معرفی اساتیدش، تألیفاتش را در زمینههای مختلف معرفی کرده است. او از توجه شدید سبکی به آراء و افکارش سخن گفته و معتقد است سبکی در سخنش دلائل محکمی ارائه کرده و با تحقیق هر آنچه در توان دارد برهان اقامه می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. | ||
در معرفی کتاب نیز ابتدا معرفی مختصری از سه اثر دیگر اصولی سبکی، یعنی: «الإبهاج»، «شرح المختصر» و | در معرفی کتاب نیز ابتدا معرفی مختصری از سه اثر دیگر اصولی سبکی، یعنی: «الإبهاج»، «شرح المختصر» و «[[جمع الجوامع في اصول الفقه|جمع الجوامع]]» انجام داده است. سپس به «منع الموانع» به‌عنوان چهارمین اثر پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص46-43</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[جمع الجوامع في اصول الفقه]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:فقه و اصول]] | |||
[[رده:اصول فقه (آثارکلی)]] | |||
[[رده:اصول فقه اهل سنت]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۳۶
| منع الموانع عن جمع الجوامع في أصول الفقه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سبکی، عبدالوهاب بن علی (نويسنده) حمیری، سعید بن علی محمد (مصحح) |
| ناشر | دار البشائر الإسلامیة |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1420ق - 1999م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | س2 ج8015 156 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
منع الموانع عن جمع الجوامع في أصول الفقه، تألیف تاج‌الدین عبدالوهاب بن علی سبکی (727/728-771ق)، رساله‌ای مختصر، اما منحصربه‌فرد در شرح و توضیح کتاب دیگرش «جمع الجوامع» است. کتاب با تحقیق سعید بن علی محمد حمیری منتشر شده است.
حمیری، «جمع الجوامع» را کتاب مختصر و کوچکی دانسته است که در موضوع خود بین کتب اصولی بی‌نظیر بوده و از سبکی بدیع برخوردار است. این کتاب از هنگام انتشارش جایگاه والایی پیدا کرد و در زمانی طولانی سبب شگفتی بود. با این اوصاف همانند دیگر آثار بشری خالی از عیب نبود. آن‌گونه که صاحب «كشف الظنون» نوشته، بیش از بیست شرح و تعداد زیادی حواشی و منظومات بر این کتاب نوشته شده است[۱].
«منع الموانع»، در واقع شرح‌گونه‌ای بر «جمع الجوامع» است. شارح در این کتاب، که به شکل سؤال و جواب تدوین شده، مسائل مهم و مشکل «جمع الجوامع» را توضیح داده و با پاسخگویی به سؤالات و اشکالات برخی معاصران از جمله شمس‌الدین محمد غزی اسدی (متوفی 808ق) در اثرش «البروق اللوامع في ما أورد علی جمع الجوامع»، از آرای خود در «جمع الجوامع» دفاع کرده است[۲]. شارح در پاسخگویی، به اقتضای مقام، بسط یا اختصار را انتخاب کرده و البته شرحی وافی به مقصود ارائه کرده است[۳].
محقق اثر در ابتدای کتاب تحت عنوان «دراسة حول المؤلف و الكتاب»، سبکی و کتابش را به‌خوبی معرفی کرده است. در رابطه با نویسنده پس از ذکر شرح حال، تحصیل علم و معرفی اساتیدش، تألیفاتش را در زمینههای مختلف معرفی کرده است. او از توجه شدید سبکی به آراء و افکارش سخن گفته و معتقد است سبکی در سخنش دلائل محکمی ارائه کرده و با تحقیق هر آنچه در توان دارد برهان اقامه می‌کند[۴].
در معرفی کتاب نیز ابتدا معرفی مختصری از سه اثر دیگر اصولی سبکی، یعنی: «الإبهاج»، «شرح المختصر» و «جمع الجوامع» انجام داده است. سپس به «منع الموانع» به‌عنوان چهارمین اثر پرداخته است[۵].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه محقق و دراسة حول المؤلف و الكتاب.
- مرقاتی، سید طه، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ اول، 1385.