منصوری، ذبیح‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

او در مدرسه آلیانس (سنندج) کردستان درس خواند که فرانسوی‌ها آن را اداره می‌کردند. پس از چندی با مأموریت پدر در کرمانشاه به آن شهر رفت و زبان فرانسه را از پزشکی که این زبان را می‌دانست فراگرفت. در بازگشت به تهران و درگذشت پدر، عهده‌دار مخارج خانواده شد و به‌ناچار از تحصیل دست کشید و در سال ۱۳۰۱ش، با تأسیس روزنامه کوشش با سمت مترجم داستان و مقاله و مطالب علمی در آن روزنامه شروع به کار کرد<ref>همان</ref>.

او نویسنده‌ای بود بسیار متواضع و دیرجوش و گوشه‌گیر. ایشان یکی از معدود نویسندگان و مترجمان بسیار توانایی است که ایران تاکنون به خود دیده‌است. بدون شک می‌توان ایشان را از ستون‌های اصلی نویسندگی و ترجمه ایران‌زمین به حساب آورد و بسیاری از افرادی که کتاب‌های ایشان را مطالعه نموده‌اند، به توانایی خارق‎العاده ایشان در نگارش و به کار بردن اصطلاحات ادبی، اذعان می‌نمایند و بنا بر اعتراف بسیاری از نویسندگان و مترجمان، ایشان نویسنده‌ای افسانه‌ای می‌باشند. بنا بر شواهد و دلایل موجود، بسیاری از کارهای ایشان که به نام ترجمه چاپ شده است، توسط خود ایشان تألیف گشته، اما بنا بر ضعف فرهنگی آن دوران ایران و تمایل ناشران برای چاپ آثار ترجمه از نویسندگان خارجی، ایشان کارهایشان را به‌ناچار به نام ترجمه چاپ می‌نمایند<ref>همان</ref>.

==آثار==

# شاه‌جنگ ایرانیان؛

# سینوهه پزشک مخصوص فرعون؛

# امام جعفر صادق(ع)، مغز متفکر جهان شیعه؛

و...<ref>ر.ک: همان</ref>.

تنها کتابی که «ذبیح‌الله منصوری» نام خود را به‌عنوان نویسنده بر آن نهاده، کتاب «علوم اسلامی در قرن اول هجری» است، که البته بیشتر درباره علوم اسلامی در سده‌های چهارم و پنجم هجری است<ref>همان</ref>.

==پانویس ==

==منابع مقاله==

==وابسته‌ها==

[[ترجمه نهج‌البلاغه؛ سروش خدا در سرود علی علیه‌السلام]]

[[قرآن را چگونه شناختم]]

[[محمد پيغمبری که از نو بايد شناخت]]

[[رده:زندگی‌نامه]]