منصوری، ذبیح‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا'
جز (جایگزینی متن - 'می‎ک' به 'می‌ک')
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۵۰: خط ۵۰:
وی در سال ۱۲۹۹، وقتی به تهران آمد، می‎خواست در رشته دریانوردی تحصیل کند، ولی در روزنامه کوشش به ترجمه چند کتاب پرداخت و از آن به بعد به نوشتن اشتغال یافت. گفته می‌شود حدود ۱۴۰۰ کتاب و نشریه منتشر کرده که از پرفروش‎ترین کتاب‎ها به زبان فارسی می‎باشند. وی بسیار ساده می‎زیست و به همسر و دو فرزند خود علاقه فراوانی داشت. ایشان علاقه خاصی به کرد و کردستان داشتند، اما به دلیل شرایط خفقان آن دوران موفق به ارائه آثار خویش به زبان کردی نشدند، اما در اکثر آثار ایشان می‎توان به دلبستگی ایشان به مادها و... به‎عنوان نمادهای کرد پی برد<ref>همان</ref>.
وی در سال ۱۲۹۹، وقتی به تهران آمد، می‎خواست در رشته دریانوردی تحصیل کند، ولی در روزنامه کوشش به ترجمه چند کتاب پرداخت و از آن به بعد به نوشتن اشتغال یافت. گفته می‌شود حدود ۱۴۰۰ کتاب و نشریه منتشر کرده که از پرفروش‎ترین کتاب‎ها به زبان فارسی می‎باشند. وی بسیار ساده می‎زیست و به همسر و دو فرزند خود علاقه فراوانی داشت. ایشان علاقه خاصی به کرد و کردستان داشتند، اما به دلیل شرایط خفقان آن دوران موفق به ارائه آثار خویش به زبان کردی نشدند، اما در اکثر آثار ایشان می‎توان به دلبستگی ایشان به مادها و... به‎عنوان نمادهای کرد پی برد<ref>همان</ref>.


او نویسنده‎ای بود بسیار متواضع و دیرجوش و گوشه‎گیر. ایشان یکی از معدود نویسندگان و مترجمان بسیار توانایی است که ایران تاکنون به خود دیده‎است. بدون شک می‎توان ایشان را از ستون‎های اصلی نویسندگی و ترجمه ایران‎زمین به حساب آورد و بسیاری از افرادی که کتاب‎های ایشان را مطالعه نموده‎اند، به توانایی خارق‎العاده ایشان در نگارش و به کار بردن اصطلاحات ادبی، اذعان می‎نمایند و بنا بر اعتراف بسیاری از نویسندگان و مترجمان، ایشان نویسنده‎ای افسانه‎ای می‎باشند. بنا بر شواهد و دلایل موجود، بسیاری از کارهای ایشان که به نام ترجمه چاپ شده است، توسط خود ایشان تألیف گشته، اما بنا بر ضعف فرهنگی آن دوران ایران و تمایل ناشران برای چاپ آثار ترجمه از نویسندگان خارجی، ایشان کارهایشان را به‎ناچار به نام ترجمه چاپ می‎نمایند<ref>همان</ref>.
او نویسنده‌ای بود بسیار متواضع و دیرجوش و گوشه‎گیر. ایشان یکی از معدود نویسندگان و مترجمان بسیار توانایی است که ایران تاکنون به خود دیده‌است. بدون شک می‎توان ایشان را از ستون‎های اصلی نویسندگی و ترجمه ایران‎زمین به حساب آورد و بسیاری از افرادی که کتاب‎های ایشان را مطالعه نموده‌اند، به توانایی خارق‎العاده ایشان در نگارش و به کار بردن اصطلاحات ادبی، اذعان می‎نمایند و بنا بر اعتراف بسیاری از نویسندگان و مترجمان، ایشان نویسنده‌ای افسانه‌ای می‎باشند. بنا بر شواهد و دلایل موجود، بسیاری از کارهای ایشان که به نام ترجمه چاپ شده است، توسط خود ایشان تألیف گشته، اما بنا بر ضعف فرهنگی آن دوران ایران و تمایل ناشران برای چاپ آثار ترجمه از نویسندگان خارجی، ایشان کارهایشان را به‎ناچار به نام ترجمه چاپ می‎نمایند<ref>همان</ref>.


وی در ۱۹ خردادماه ۱۳۶۵ش، در بیمارستان شریعتی در سن ۸۹، سالگی درگذشت. منصوری حدود ۵۰ سال نوشت و ترجمه کرد. نگاهی به آثاری که از وی برجا مانده و مقایسه آن‎ها با مدت عمر او از این حکایت می‌کند که او هنگام راه رفتن و خوردن هم مشغول نوشتن و ترجمه بوده است<ref>همان</ref>.
وی در ۱۹ خردادماه ۱۳۶۵ش، در بیمارستان شریعتی در سن ۸۹، سالگی درگذشت. منصوری حدود ۵۰ سال نوشت و ترجمه کرد. نگاهی به آثاری که از وی برجا مانده و مقایسه آن‎ها با مدت عمر او از این حکایت می‌کند که او هنگام راه رفتن و خوردن هم مشغول نوشتن و ترجمه بوده است<ref>همان</ref>.
خط ۵۹: خط ۵۹:
# خواجه تاجدار؛
# خواجه تاجدار؛
# خداوند الموت (حسن صباح)؛
# خداوند الموت (حسن صباح)؛
# ابن سینا نابغه‎ای از شرق؛
# ابن سینا نابغه‌ای از شرق؛
# اسپارتاکوس؛
# اسپارتاکوس؛
# امام حسین(ع) و ایران؛
# امام حسین(ع) و ایران؛
خط ۹۸: خط ۹۸:
تنها کتابی که «ذبیح‎الله منصوری» نام خود را به‎عنوان نویسنده بر آن نهاده، کتاب «علوم اسلامی در قرن اول هجری» است، که البته بیشتر درباره علوم اسلامی در سده‎های چهارم و پنجم هجری است<ref>همان</ref>.
تنها کتابی که «ذبیح‎الله منصوری» نام خود را به‎عنوان نویسنده بر آن نهاده، کتاب «علوم اسلامی در قرن اول هجری» است، که البته بیشتر درباره علوم اسلامی در سده‎های چهارم و پنجم هجری است<ref>همان</ref>.


او کتاب‎های بسیاری نگاشته و در سبک نویسندگی خود، دارای روش خاصی بود؛ اما طرف‎دار سبک بسط و گسترش کتب بود. او به کتاب‎های اصلی وفادار نبود. در بسیاری از موارد اطلاعات خویش را نیز به کتاب‎ها می‎افزود. او معتقد بود ترجمه بر دو گونه است: نوعی که در آن مترجم لغت به لغت ترجمه می‌کند و به متن اصلی وفادار است و نوعی دیگر که خود آن را اقتباس می‎نامید که مترجم این اختیار را داشت که ایده اولیه نویسنده را گسترش دهد. نقل است که اصلا شخصیتی به نام «پل آمیر» در تاریخ ادبیات فرانسه وجود ندارد. عده‎ای معتقدند «خداوند الموت» پرداخته ذهن منصوری بوده است<ref>همان</ref>.
او کتاب‎های بسیاری نگاشته و در سبک نویسندگی خود، دارای روش خاصی بود؛ اما طرف‎دار سبک بسط و گسترش کتب بود. او به کتاب‎های اصلی وفادار نبود. در بسیاری از موارد اطلاعات خویش را نیز به کتاب‎ها می‎افزود. او معتقد بود ترجمه بر دو گونه است: نوعی که در آن مترجم لغت به لغت ترجمه می‌کند و به متن اصلی وفادار است و نوعی دیگر که خود آن را اقتباس می‎نامید که مترجم این اختیار را داشت که ایده اولیه نویسنده را گسترش دهد. نقل است که اصلا شخصیتی به نام «پل آمیر» در تاریخ ادبیات فرانسه وجود ندارد. عده‌ای معتقدند «خداوند الموت» پرداخته ذهن منصوری بوده است<ref>همان</ref>.


با نگاهی به نوشته‎های منصوری درمی‎یابیم که وی بیش از آنکه مترجم باشد، نویسنده‎ای توانا بوده است. کتاب‎های او از نظر تاریخی سندیت دقیقی ندارند... در برخی از اوقات نوشته‎های او با تاریخ واقعی در تضاد هستند. برای نمونه در مورد قتل خواجه نظام‎الملک در کتاب خداوند الموت می‎خوانیم: «وقتی محمد طبسی به نهاوند رسید، به او گفتند خواجه در شکارگاه است و او به قرق رفت و تقاضای ملاقات کرد. در محضر خواجه وی ناگهان دید که یکی از دو غلام‎بچه با خنجر به وی حمله کرد و او را به قتل رساند». اما در واقع خواجه نظام‎الملک در شب جمعه دوازدهم ماه رمضان سال ۴۸۵ق، در راه بغداد در محلی به نام صحنه توسط یکی از فدائیان حسن صباح به نام بوطاهر ارانی به قتل رسیده است<ref>همان</ref>.
با نگاهی به نوشته‎های منصوری درمی‎یابیم که وی بیش از آنکه مترجم باشد، نویسنده‌ای توانا بوده است. کتاب‎های او از نظر تاریخی سندیت دقیقی ندارند... در برخی از اوقات نوشته‎های او با تاریخ واقعی در تضاد هستند. برای نمونه در مورد قتل خواجه نظام‎الملک در کتاب خداوند الموت می‎خوانیم: «وقتی محمد طبسی به نهاوند رسید، به او گفتند خواجه در شکارگاه است و او به قرق رفت و تقاضای ملاقات کرد. در محضر خواجه وی ناگهان دید که یکی از دو غلام‎بچه با خنجر به وی حمله کرد و او را به قتل رساند». اما در واقع خواجه نظام‎الملک در شب جمعه دوازدهم ماه رمضان سال ۴۸۵ق، در راه بغداد در محلی به نام صحنه توسط یکی از فدائیان حسن صباح به نام بوطاهر ارانی به قتل رسیده است<ref>همان</ref>.


==پانویس ==
==پانویس ==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش