معراج: تفاوت میان نسخه‌ها

[[دستغیب، عبدالحسین]] (نویسنده)

| کتابخانۀ دیجیتال نور =18467

 

'''معراج'''، اثر آيت‌الله [[دستغیب، عبدالحسین|سيد عبدالحسين دستغيب]]، تفسير سوره مبارکه «النجم» مى‌باشد كه به زبان فارسى و قبل از سال 1361ش، نوشته شده است.

پاسخ اين سؤال به نقل از كتاب «[[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحار الانوار]]»، به نقل از امام هفتم(ع)، چنين آمده است: چون فرشته‌هاى آن عوالم، آرزوى ديدن رسول‌الله(ص) را داشته و مشتاق ديدن او بودند، رفت تا اهل آسمان‌ها هم از وجودش لذت ببرند؛ ديگر آنكه او را بردند تا عجايب عالم ملكوت را ببيند و بيايد به اهل دنيا خبر دهد.

در اين آيات، نام سه بت دوران جاهليت كه عبارتند از: لات، عزى و منات، آمده است. در تفاسير ذكر شده است كه «لات» اسم بت طايفه ثقيف بوده است. اين بت، به شكل زنى بوده و آن را مى‌پرستيدند. بعضى تفاسير ديگر گفته‌اند كه لات، مجسمه كسى بوده است كه براى كسانى كه به زيارت حج مى‌آمدند، سويق و روغن را مخلوط كرده و به آن‌ها مى‌داد و وقتى اين شخص مرد، هيكل او را با سنگ تراشيدند. وجه سوم آن است كه لات، سنگى بوده است كه همين شخص روى آن مى‌نشسته و حلوا درست مى‌كرده و مردم شكم‌پرست هم اين سنگ را پس از مردن او عبادت مى‌كردند.

در آيه چهل و نهم آمده است: «و به درستى كه اوست پروردگار شعرى». در تفسير اين آيه، نویسنده فرموده است: «شعرى»، نام ستاره‌اى بسيار روشن در آسمان است كه طايفه خزاعه آن را پرستش مى‌كردند. در علت پرستش اين ستاره، آمده است كه چون ساير ستارگان حركتشان به جهت عرض است، ولى اين ستاره، به جهت طول حركت مى‌كند، ازاين‌جهت، آن را عبادت مى‌كردند كه برخلاف افلاك است. در اين آيه شريفه كه فقط نام اين ستاره ذكر شده، اشاره شده است به بطلان كار خزاعه و ديگران كه اين ستاره و ساير ستارگان را پرستش مى‌كردند.