۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ تهرانى]]' به 'آقابزرگ تهرانى') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
اين اثر، مشتمل بر مقدمه محقق، مقدمه مؤلف و متن كتاب در 17 باب است. شيوه ارائه روايات در هر باب بدين ترتيب است كه در هر موضوع يك روايت از پيامبر اكرم(ص) و يك يا چند روايت از [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] | اين اثر، مشتمل بر مقدمه محقق، مقدمه مؤلف و متن كتاب در 17 باب است. شيوه ارائه روايات در هر باب بدين ترتيب است كه در هر موضوع يك روايت از پيامبر اكرم(ص) و يك يا چند روايت از [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] ذكر شده است. موضوعبندى روايات توسط محقق كتاب انجام گرفته و در [] ذكر شده است. | ||
مؤلف، كلمات قصار پيامبر اكرم(ص) و [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] | مؤلف، كلمات قصار پيامبر اكرم(ص) و [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] را در رابطه با حكَم و مواعظ از دو كتاب جمعآورى كرده است: يكى، «نهجالبلاغة» و ديگرى كتاب «الشهاب في الحكم و الآداب» قاضى قضاعى (454م) كه حاوى 1200 حديث شريف نبوى(ص) در آداب و امثال و مواعظ و وصايا مىباشد. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
1. تأليف اين كتاب كه در نيمه اول قرن هفتم (سال 635) بوده، سبب مىشود كه بتوان آن را بهعنوان يكى از مصادر كهن حديث شيعه كه در آن روايات نبوى را نيز از مصادر عامه در بر دارد برشمرد. | 1. تأليف اين كتاب كه در نيمه اول قرن هفتم (سال 635) بوده، سبب مىشود كه بتوان آن را بهعنوان يكى از مصادر كهن حديث شيعه كه در آن روايات نبوى را نيز از مصادر عامه در بر دارد برشمرد. | ||
2. مؤلف از مشايخ سه تن از بزرگان و نامداران شيعه؛ يعنى [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] و [[ابن میثم، میثم بن علی|ابن ميثم بحرانى]] | 2. مؤلف از مشايخ سه تن از بزرگان و نامداران شيعه؛ يعنى [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] و [[ابن میثم، میثم بن علی|ابن ميثم بحرانى]] و [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] بوده كه هريك از آنان داراى آثار تأليفى مهمى بودهاند. همچنين شاگرد دانشمندانى چون [[قطب راوندی، سعید بن هبهالله |قطب راوندى]] بوده است. | ||
3. آنچه بر اهميت اين تأليف مىافزايد اين است كه مؤلف در انتخاب احاديث از مهمترين كتب مورد استناد شيعه و سنى بهره برده است؛ آثارى چون «نهجالبلاغة» كه نياز به توضيح ندارد و شروح و ترجمههاى فراوان «شهاب الأخبار» حاكى از اهميت آن مىباشد<ref>مقدمه محقق، ص 16 و 17؛ حسينى اشكورى، سيد صادق، ص 167</ref> | 3. آنچه بر اهميت اين تأليف مىافزايد اين است كه مؤلف در انتخاب احاديث از مهمترين كتب مورد استناد شيعه و سنى بهره برده است؛ آثارى چون «نهجالبلاغة» كه نياز به توضيح ندارد و شروح و ترجمههاى فراوان «شهاب الأخبار» حاكى از اهميت آن مىباشد<ref>مقدمه محقق، ص 16 و 17؛ حسينى اشكورى، سيد صادق، ص 167</ref> | ||
مؤلف، ترتيب كتاب «شهاب الأخبار» را اصل كار خويش قرار داده است؛ بهجز ابواب اول و سوم و دو باب آخر كتاب، در ديگر ابواب احاديثى ذكر شده كه در ابتداى آنها «مَن، اشفعوا، ما، لا و...» آمده است، ولى اين ترتيب كاملاً رعايت نشده، مثلاً حديث «إنّ الدنيا حلوة خضرة» را در باب اول ذكر كرده، بااينكه اين حديث در باب هفتم يا هشتم «شهاب» به دليل شروع شدن آن به «إنّ» مىباشد. مؤلف گاهى احاديث نبوى را پشت سر هم از ابواب مختلف گرد آورده؛ چراكه روايت علوى طولانى و مشتمل بر تمامى آن احاديث بوده است. گاه نيز احاديثى كه موضوع واحد داشتهاند از دو يا چند باب گوناگون كنار هم آمدهاند. در باره احاديث علوى نيز گرچه اكثر خطبهها و رسائل و يا كلمات قصار مستقلاً ذكر شدهاند، ولى گاه مؤلف مضمونى واحد را از خطبههاى مختلف [[امام على(ع)|اميرمؤمنان(ع)]] | مؤلف، ترتيب كتاب «شهاب الأخبار» را اصل كار خويش قرار داده است؛ بهجز ابواب اول و سوم و دو باب آخر كتاب، در ديگر ابواب احاديثى ذكر شده كه در ابتداى آنها «مَن، اشفعوا، ما، لا و...» آمده است، ولى اين ترتيب كاملاً رعايت نشده، مثلاً حديث «إنّ الدنيا حلوة خضرة» را در باب اول ذكر كرده، بااينكه اين حديث در باب هفتم يا هشتم «شهاب» به دليل شروع شدن آن به «إنّ» مىباشد. مؤلف گاهى احاديث نبوى را پشت سر هم از ابواب مختلف گرد آورده؛ چراكه روايت علوى طولانى و مشتمل بر تمامى آن احاديث بوده است. گاه نيز احاديثى كه موضوع واحد داشتهاند از دو يا چند باب گوناگون كنار هم آمدهاند. در باره احاديث علوى نيز گرچه اكثر خطبهها و رسائل و يا كلمات قصار مستقلاً ذكر شدهاند، ولى گاه مؤلف مضمونى واحد را از خطبههاى مختلف [[امام على(ع)|اميرمؤمنان(ع)]] در كنار هم قرار داده است؛ مثلاً در باره تقوا در برگ 57 و 58 خطى جملات منتخب از پنج خطبه حضرت در كنار هم گرد آمده است و البته اين امر با مراجعه به خطبهها مشخص مىشود؛ چراكه گاهى مؤلف بين خطبهها نيز ارتباط ايجاد كرده، بهنحوى كه مخلّ به معنى نمىباشد<ref>مقدمه محقق، ص 19 - 21؛ حسينى اشكورى، سيد صادق، ص 170 - 171</ref> | ||
از طرفى ديگر بنا بر تصريح مؤلف در ابتداى كتاب، گاهى كلام علوى بيش از حد مطلوب نگاشته شده و يا خطبه تماماً درج شده؛ چراكه بدون آن، ربط لفظى يا معنوى كلام حضرت به حديث نبوى بهخوبى واضح نيست. | از طرفى ديگر بنا بر تصريح مؤلف در ابتداى كتاب، گاهى كلام علوى بيش از حد مطلوب نگاشته شده و يا خطبه تماماً درج شده؛ چراكه بدون آن، ربط لفظى يا معنوى كلام حضرت به حديث نبوى بهخوبى واضح نيست. |
ویرایش