مذكر احباب (ادب و فرهنگ فارسی در قرن دهم هجری): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'عموما ' به 'عموماً'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'عموما ' به 'عموماً')
خط ۶۰: خط ۶۰:
در خاتمه نيز مؤلف از نياكان و پدران و عموها و دايى‌هاى خويش ياد مى‌كند و نمونه‌اى از شعر ايشان را يادآور مى‌شود.
در خاتمه نيز مؤلف از نياكان و پدران و عموها و دايى‌هاى خويش ياد مى‌كند و نمونه‌اى از شعر ايشان را يادآور مى‌شود.


مصحح كتاب، ارزش‌هاى اين تذكره را در چهار بخش تاريخ، ادبيات، تصوف و مردم‌شناسى به تفصيل بيان كرده است؛ اما بايد گفت كه بيشتر كسانى كه نامشان در اين تذكره به عنوان شاعر آمده است، در تاريخ ادبيات فارسى چندان شهرتى ندارند و حتى نام آنان به جز در اين تذكره در جايى ديگر نيامده است. اينان كسانى هستند كه به روايت مؤلف «گاه ميل شعر مى‌كرده‌اند» و يا به ندرت مرتكب شعر مى‌شده‌اند و عموما احباب و ياران مؤلف بوده‌اند.
مصحح كتاب، ارزش‌هاى اين تذكره را در چهار بخش تاريخ، ادبيات، تصوف و مردم‌شناسى به تفصيل بيان كرده است؛ اما بايد گفت كه بيشتر كسانى كه نامشان در اين تذكره به عنوان شاعر آمده است، در تاريخ ادبيات فارسى چندان شهرتى ندارند و حتى نام آنان به جز در اين تذكره در جايى ديگر نيامده است. اينان كسانى هستند كه به روايت مؤلف «گاه ميل شعر مى‌كرده‌اند» و يا به ندرت مرتكب شعر مى‌شده‌اند و عموماًاحباب و ياران مؤلف بوده‌اند.


نثارى به رسم اديبان قديم «سخن» را به دو صورت تقسيم مى‌كند: نثر و نظم. به نظر وى وزن يكى از اساسى‌ترين عناصر شعر است و او شعر را در واقع «سخن موزون» مى‌داند. همين تلقى از شعر سبب شده است تا مؤلف هر موزون طبعى را در زمره شعرا بياورد.
نثارى به رسم اديبان قديم «سخن» را به دو صورت تقسيم مى‌كند: نثر و نظم. به نظر وى وزن يكى از اساسى‌ترين عناصر شعر است و او شعر را در واقع «سخن موزون» مى‌داند. همين تلقى از شعر سبب شده است تا مؤلف هر موزون طبعى را در زمره شعرا بياورد.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش