مدنی، سید جلالالدین: تفاوت میان نسخه‌ها
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'روزنامه نگاری' به 'روزنامه‌نگاری') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
او در سال ۱۳۳۶ش وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۴۰ لیسانس حقوق گرفت. در همین سال دوره | او در سال ۱۳۳۶ش وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۴۰ لیسانس حقوق گرفت. در همین سال دوره روزنامه‌نگاری را که برای نخستین بار توسط استادان خارجی تدریس می‌شد، طی یک سال به پایان رساند. سپس دوره دو ساله مؤسسه جرم شناسی دانشکده پزشکی و حقوق دانشگاه تهران را با موفقیت طی کرد. او به تحصیل در این دانشگاه ادامه داد تا سرانجام در سال ۱۳۴۶ش با ارائه پایان نامه «خلع سلاح و سازمان ملل متحد» دکترای حقوق گرفت. مدنی از سال ۱۳۵۰ش به تدریس در دانشکده حقوق دانشگاه ملی ایران (شهید بهشتی کنونی) مشغول شد. او از سال ۱۳۴۰ش در بخش‌های مختلف سیستم قضایی ایران از دادیاری تا ریاست شعبه دادگاه‌ها مشغول به کار بود. | ||
پس از انقلاب در سال ۱۳۵۹ش جلالالدین مدنی از سوی شورای عالی قضایی به مجلس معرفی شد، که در دور اول نتوانست رأی اکثریت نمایندگان را بدست آورد. او مجددا در سال ۱۳۶۲ش به مجلس معرفی شد و این بار توانست به عضویت حقوقدانان این شورا در آید. او تا سال ۶۸ در این شورا حضور داشت. | پس از انقلاب در سال ۱۳۵۹ش جلالالدین مدنی از سوی شورای عالی قضایی به مجلس معرفی شد، که در دور اول نتوانست رأی اکثریت نمایندگان را بدست آورد. او مجددا در سال ۱۳۶۲ش به مجلس معرفی شد و این بار توانست به عضویت حقوقدانان این شورا در آید. او تا سال ۶۸ در این شورا حضور داشت. | ||
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
[[کلیات حقوق اساسی (حقوق اساسی یک)]] | [[کلیات حقوق اساسی (حقوق اساسی یک)]] | ||
[[آیین دادرسی مدنی ( | [[آیین دادرسی مدنی (دادگاههای عمومی و انقلاب)]] | ||
[[نشست تخصصی روحانيت و نهضت ملی شدن صنعت نفت]] | [[نشست تخصصی روحانيت و نهضت ملی شدن صنعت نفت]] | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۱۱۱: | ||
[[رده:حقوقدانان عضو شورای نگهبان]] | [[رده:حقوقدانان عضو شورای نگهبان]] | ||
[[رده:مرداد(1400)]] | [[رده:مرداد(1400)]] | ||
[[رده:مورّخان]] | |||
[[رده:استادان دانشگاه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۳
| نام | مدنی، جلالالدین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | جمال‌الدین |
| متولد | 1316ش |
| محل تولد | کرمان |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | تاریخ سیاسی معاصر ایران، مبانی و کلیات علم حقوق |
| کد مؤلف | AUTHORCODE08564AUTHORCODE |
سید جلالالدین مدنی (متولد 1316ش)، از پژوهشگران تاریخ معاصر ایران و حقوق‌دان، عضو حقوق‌دان سابق شورای نگهبان، استاد دانشگاه، وی آثار گوناگونی در زمینه حقوق و تاریخ منتشر کرده که «تاریخ سیاسی معاصر ایران» و دوره «حقوق مدنی» از جمله آنهاست.
ولادت
«دکتر مدنی»، در سال 1316ش، در شهر کرمان متولد شد.
تحصیلات
او در سال ۱۳۳۶ش وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۴۰ لیسانس حقوق گرفت. در همین سال دوره روزنامه‌نگاری را که برای نخستین بار توسط استادان خارجی تدریس می‌شد، طی یک سال به پایان رساند. سپس دوره دو ساله مؤسسه جرم شناسی دانشکده پزشکی و حقوق دانشگاه تهران را با موفقیت طی کرد. او به تحصیل در این دانشگاه ادامه داد تا سرانجام در سال ۱۳۴۶ش با ارائه پایان نامه «خلع سلاح و سازمان ملل متحد» دکترای حقوق گرفت. مدنی از سال ۱۳۵۰ش به تدریس در دانشکده حقوق دانشگاه ملی ایران (شهید بهشتی کنونی) مشغول شد. او از سال ۱۳۴۰ش در بخش‌های مختلف سیستم قضایی ایران از دادیاری تا ریاست شعبه دادگاه‌ها مشغول به کار بود.
پس از انقلاب در سال ۱۳۵۹ش جلالالدین مدنی از سوی شورای عالی قضایی به مجلس معرفی شد، که در دور اول نتوانست رأی اکثریت نمایندگان را بدست آورد. او مجددا در سال ۱۳۶۲ش به مجلس معرفی شد و این بار توانست به عضویت حقوقدانان این شورا در آید. او تا سال ۶۸ در این شورا حضور داشت.
جایگاه علمی
او افزون بر پژوهش در عرصه تاریخ معاصر ایران، حقوقدانی مشهور است و دکترای علوم سیاسی نیز دارد. دکتر مدنی، در دوره دوم فعالیت شورای نگهبان، عضو حقوق‌دان این شورا بود. از وی آثار گوناگونی در زمینه حقوق و تاریخ منتشر شده که «تاریخ سیاسی معاصر ایران» و دوره «حقوق مدنی» از جمله آنهاست[۱].
مسئولیتها
وی دارای فعالیتهای قضایی در سمتهایی مانند: مشاور رئیس قوه قضائیه، استاد دانشگاه، دادیار دادسرای عمومی زابل، دادرس دادگاه بخش زاهدان، رئیس دادگاه بخش آمل، دادیار دادسرای عمومی تهران، رئیس دادگاه شهرستان تهران و مدیر کل آموزش دادگستری بوده است[۲].
آثار
از جمله آثار وی، می‌توان به مقالات زیر اشاره نمود:
- در راه شدن؛
- اولین خشت نظام (مروری بر تاریخچه تهیه و تصویب قانون اساسی)؛
- ایران معاصر: تحولات آموزش علم حقوق و سیاست در ایران؛
- همسایگی بدون حسن همجواری! (مروری بر روابط ایران و روسیه تزاری)؛
- قوام و مصدق را چندان از یکدیگر دور نمی‌بینم (حلقه‌های مفقوده در تاریخ‌نگاری 30 تیر)؛
- تاریخ معاصر: ما شاهرگ بودیم؛
- تاریخ معاصر: هویت ایرانی در اعماق تاریخ؛
- تاریخ معاصر: تاریخچه مختصر تحزب در ایران؛
- خاطره‌نویسی برای همه؛
- تاریخ معاصر: گامهای طی‌شده؛
- وکالت در حقوق مدنی؛
- روابط ایران و آلمان در تاریخ معاصر؛
- تاریخ معاصر: تجلی افکار عمومی ایرانیان در قیام 30 تیر؛
- تاریخ معاصر نقض بیطرفی ایران: فرجام سلطه استعمار؛
- آیت‌الله کاشانی و مسئله فلسطین؛
- سطرهای یک تاریخ: مروری بر ریشه‌های انقلاب مشروطه؛
- وحدت اقبال: نگاهی به زندگی و فلسفه سیاسی اقبال لاهوری؛
- به اسم صلح...؛
- دروازه شرقشناسی؛
- تکنیکهای پیشینه‌نویسی؛
و...[۳].
پانویس
منابع مقاله
- «مؤسسه فرهنگی هنری خراسان»، شنبه 19 اسفند 1396
- سایت شورای نگهبان، شنبه 19 اسفند 1396
- پایگاه مجلات تخصصی نور