مجموعه مقالات هم‌اندیشی زیارت

مجموعه مقالات هم‌اندیشى زیارت، حاوی تعدادی از مقالات منتخب، به زبان فارسی و به قلم جمعی از نویسندگان است (هر مقاله را شخصی خاص نگاشته است).

مجموعه مقالات هم‌اندیشى زیارت
نام کتاب مجموعه مقالات هم‌اندیشى زیارت
نام های دیگر کتاب
پدیدآورندگان نشر مشعر (نويسنده)
زبان فارسي
کد کنگره ‏BP‎‏ ‎‏226‎‏/‎‏7‎‏ ‎‏/‎‏ه‎‏8‎‏
موضوع زيارت - آداب و رسوم

زيارت - مقاله‏ها و خطابه‌‏ها

ناشر مشعر
مکان نشر ايران - قم
سال نشر مجلد1: 1387ش ,

مجلد2: 1387ش ,

کد اتوماسیون AUTOMATIONCODE03930AUTOMATIONCODE

در این مقالات که در سال 1386ش، در همایشی به نام هم‌اندیشی زیارت عرضه شده و جمعی از پژوهشگران ایرانی حوزه و دانشگاه آنها را پدید آورده‌اند، موضوع زیارت از ابعاد گوناگون مورد بررسی و پژوهش قرار گرفته است.

در یادداشت کمیته علمى‏ این همایش چنین آمده است: «... انبیا و اولیاى الهى، بهترین الگوهایى هستند که انسان‏ها مى‏توانند از ارتباط با آنان، در مسیر رشد و تکامل خود، بهره برند. این ارتباط، در قالب «زیارت» مطرح شده است... جایگاه معنوى و بلند زیارت از یک‌سو و گستردگى و فراوانى زیارت و استقبال از آن از سوى دیگر، این الزام را به میان مى‏آورد که مسئله زیارت، از ابعاد مختلف، مورد کاوش و پژوهش قرار گیرد و در کنار آن، به بررسى آفت‏ها و آسیب‏هاى این پرونده نیز پرداخته شود... معاونت آموزش و پژوهش بعثه مقام معظم رهبرى، با همکارى سازمان اوقاف و امور خیریه و دفتر امور حج و زیارت سازمان صدا و سیما، با انگیزه تحقق چنین آرمانى، در سال 1385، تصمیم به برگزارى هم‏اندیشى «زیارت» گرفت تا صاحب‏نظران و عالمان و محققان بتوانند ابعاد اعتقادى، اجتماعى و اخلاقى زیارت را مورد پژوهش قرار داده، دستاوردهاى خود را در این موضوع، ارائه نمایند. در این راستا، در سال 1386، فراخوان مقاله و آثار ادبى، اعلام گردید و نتیجه این فراخوان، دریافت 290 مقاله و نوشته ادبى بود که کمیته علمى هم‏اندیشى، به بررسى آنها در دو مرحله پرداخت و از آن میان، 49 اثر برگزیده شد: 42 مقاله که در مجموعه مقالات هم‏اندیشى منتشر مى‏‌شوند. دو نوشته ادبى که در خبرنامه نشر مى‏یابند و پنج سفرنامه که در کتابى مستقل با عنوان سفرنامه‏هاى زیارتى در دسترس علاقه‏مندان و اهل نظر قرار خواهند گرفت...»[۱].

ساختار

کتاب حاضر از مقدمه نویسنده و متن اصلی، شامل شش عنوان کلى: کلیات (8 مقاله)‏، مبانى فکرى و اعتقادى زیارت (6 مقاله‏)، نقد و بررسى شبهات زیارت (5 مقاله)‏، آداب زیارت (2 مقاله‏)، آثار و فواید زیارت (14 مقاله)‏ و زیارت در فرهنگ و ادب فارسى (7 مقاله) تشکیل شده است.

کتاب در دو جلد تنظیم شده و حاوی تعداد 42 مقاله منتخب است.

گزارش محتوا

برخی از مطالب ارزنده این اثر عبارت است از:

  1. فقهاى شیعه و اهل سنت با استناد به توصیه‏ها و تأکیدات فراوانى که درباره زیارت شده است، فتوا به استحباب زیارت داده‏اند. فقیه نامور امامیه، مرحوم محقق حلى گفته است: بر حجگزار مستحب مؤکد است که به زیارت پیامبر اکرم(ص) بشتابد. وى حتى مىگوید: اگر مردم زیارت پیامبر اکرم(ص) را ترک کردند، حاکم اسلامى باید آنها را بر زیارت اجبار کند؛ زیرا ترک زیارت آن حضرت موجب جفاى به اوست... ابن هبیره مىگوید: پیشوایان چهارگانه اهل سنت (مالک، شافعى، ابوحنیفه و احمد حنبل) بر استحباب زیارت پیامبر اکرم(ص) اتفاق نظر کرده‏اند[۲].
  2. زیارت با معرفت‏: معرفت امام و آگاهى از منزلت او مورد سفارش و تأکید بسیارى از روایات است. از امام کاظم(ع) رسیده است: «... فمن زاره مسلماً لأمره عارفاً بحقّه كان عند اللَّه جل و عز كشهداء بدر»؛ «هرکس امام رضا(ع) را (که در شهر غربت از دنیا مى‏رود) زیارت کند، درحالىکه تسلیم امر او و عارف به حقش باشد، در پیشگاه الهى از منزلت شهداى‏ بدر برخوردار است».
    امام صادق(ع) فرمود: «زوروا الحسين ولو كلّ سنة فإنّ كلّ من أتاه عارفاً بحقّه غیر جاحد لم يكن له عوض غير الجنة و رزق رزقاً واسعاً و أتاه اللَّه بفرج عاجل...»؛ «امام حسین(ع) را زیارت کنید، هرچند که سالى یک بار باشد؛ زیرا هرکس عارف به حق او باشد و زیارتش کند، پاداشى جز بهشت ندارد، از رزق واسعى بهره‏مند مى‏شود و خداوند گشایشى در کار او ایجاد مىکند»[۳].
  3. زیارت سه هدف عمده دارد: هدف اول: تعلیم معارف دینى و الهى؛ یعنى خدا را معرفى کردن، زیارتنامه‏ها درباره خدا و اوصاف او چه مىگوید، همچنین معرفت رسولاللَّه و معرفت مقام ولایت.
    هدف دوم: بیان ارزش‏ها: زیارت‏ها بیان مىکند که چه چیزهایى از نظر اسلام داراى ارزش است.
    هدف سوم: تلقینات: روایات به ما تلقین مىکند که این چنین باشید، روحیات شما افکار شما، خواسته‏ها و حاجات شما باید اینگونه باشد. البته باید این تلقین‏ها را در وجودمان پیاده کنیم[۴].
  4. زیارت بهعنوان یک پدیده دینى در فرهنگ معنوى هر جامعه‏اى از اهمیت اعتقادى، اخلاقى و والایى برخوردار است... از بعد ذهنى، اجتماعى شدن از طریق زیارت، فرایندى است که فرد خود را با آرمان‏هاى دینى و اخلاقى که در محیط اجتماعى‏اش نقش مؤثر دارند، سازگارى مى‏دهد. زیارت بهعنوان یک پدیده جامعه‏شناختى در فرهنگ دینى، عملى مطلوب و سودمند براى افراد در جهت ابراز احساسات عاطفى، آرامش، امید، رضایت خاطر و لذت بردن به کار مى‏رود. این پدیده از نظر اخلاقى ریشه در احترام به مقدسات و اعتقادات را داشته، جزء ارزش‏ها و معیارهایى است که به فرهنگ دینى معنا مى‏بخشد. این ارزش اجتماعى - دینى در میان تمام افراد مؤمن و معتقد به خدا مشترک مى‏باشد. اکثر افراد جامعه درباره اهمیت آن به توافق رسیده‏اند؛ این توافق بهنوعى وفاق اجتماعى به حساب مى‏آید... زیارت در فرهنگ دینى یکى از نمادهاى ملموس و آشکار دینباورى و هویت دینى هر جامعه‏اى محسوب مى‏شود... زیارت بهعنوان مجموعه‏اى از فرهنگ معنوى در جامعه، داراى نمادها و نشانه‏هاى اخلاقى و اجتماعى است؛ باید این نشانه‏ها را در متون و مناسک زیارتى تحلیل و تفسیر نمود. از بعد انسان‏شناسى، فرایند دینى زیارت علاوه بر امر اجتماعى و قدسى، امرى است که داراى مناسک و اعمال است... [۵].
  5. از مضمون آیات و روایاتى که درباره دعا وارد شده، استفاده مى‏شود که استجابت دعا امرى قطعى و اجتناب‏ناپذیر است. اگر مى‏بینیم دعا ظاهراً به اجابت نمى‏‌رسد، باید در اینکه «دعا» دعاى حقیقى بوده یا نه تأمل کرد و الا دعا و اجابت از قبیل علت و معلول است؛ هر وقت علت آمد، معلول اجتناب‏ناپذیر است. برخى از بزرگان، مانند صدرالمتألهین و علامه طباطبایى بر این عقیده‏اند که ارزش‏هاى اخلاقى از قبیل توبه، دعا و... هرگاه تحقق پیدا کند، برکات آن آمرزش گناهان و استجابت دعا باشد، تخلف‏ناپذیر خواهد بود. کسى که معتقد است دعا صحیح است، ولى قبول نمى‏شود، مانند کسى است که معتقد باشد خورشید طلوع کرده و تاریکى همچنان باقى است... [۶].
  6. از پیامدهاى عصر جدید، تأکید بیش از حد بر «فردیت» انسان است؛ به‌‎گونه‏اى که بهتدریج به پدیده «خودشیفتگى» آدمى منجر مى‏شود. به اعتقاد اریک فروم، «انسان خودشیفته» از مظاهر عصر جدید است؛ انسانى که پیوسته منتظر است تا دیگران محبت و عشق خویش را نثارش کنند، ولى چنین وظیفه‏اى را براى خود در قبال دیگران قائل نیست تا محبت و عواطفش را نثار دیگران کند؛ نتیجه منطقى چنین وضعیتى، گسست عاطفى افراد از یکدیگر است... پیامد چنین وضعیتى، پیدایش نوعى بحران معناست... دعا و زیارت، انسان را از انزواى درون بیرون آورده، به جمع پیوند مى‏زند و آن در حقیقت، همدم شایسته‏اى است که تنهایى و غربت وحشتناک را به انس و الفت مبدّل مى‏سازد؛ زیرا شخصى که در حال نیایش است، نهتنها خود را تنها نمى‏بیند، بلکه با چشم دل مى‏یابد که در آن حالات عرفانى، مجموعه کاینات با او همنوا هستند... دعا و زیارت علاوه بر کارکرد معنابخشى به حیات انسان، باعث اطمینان قلب و قدرت روحى نیز مى‏شود... [۷].

وضعیت کتاب

در پایان جلد اول و دوم کتاب، فهرست تفصیلی مطالب آمده، ولی متأسفانه فهرستهای فنی فراهم نشده است. کتاب حاضر مستند است و نویسندگان مقالات، ارجاعات و توضیحات خودشان را گاه بهصورت پاورقی و گاه به شکل پی‌نوشت در پایان مقاله خود آورده و بعد از آن، فهرست منابعشان را ذکر کرده‌اند.

پانویس

  1. ر.ک: یادداشت کمیته علمی، ج1، ص7-9
  2. ر.ک: متن کتاب، ج1، ص32-‌33
  3. ر.ک: همان، ص36-‌37
  4. ر.ک: همان، ص64-‌66
  5. ر.ک: همان، ص471-‌474
  6. ر.ک: همان، ج2، ص649-‌650
  7. ر.ک: همان، ص809-‌812

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.


وابسته‌ها

پیوندها