مجموعه آثار حاجی عبدالله خان قراگوزلو امیرنظام همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'عمدتا' به 'عمدتاً'
جز (جایگزینی متن - 'پژوهشي' به 'پژوهشی')
جز (جایگزینی متن - 'عمدتا' به 'عمدتاً')
خط ۴۷: خط ۴۷:
نوشتن روزنامه خاطرات، سبک و سیاقی رایج در بین رجال و فضلای عهد قاجار بود. از این قاعده، عبدالله خان قراگوزلو مستثنی نیست؛ چراکه در طی زمان که‌ مأموریت‌ها‌ و مناصب عدیده‌ای را عهده‌دار بود، ذکر وقایع و نگاشتن شرح احوالات از دغدغه‌های جانبی‌اش محسوب می‌شد. هنگامی که در عهد ناصرالدین شاه، مدتی به سرحدداری و حفاظت ساخلویی (پادگان) قلعه ناصریه سرخس مأمور شد (1296-1294ق) و‌ قریب به‌ دو‌ سال در آنجا ماند، در این‌ مدت‌ به‌ نوشتن سفرنامه‌ای همت گماشت که ماحصل دیده‌های بلافصل او بود<ref>جلالی، نادره، 1379، ص56</ref>
نوشتن روزنامه خاطرات، سبک و سیاقی رایج در بین رجال و فضلای عهد قاجار بود. از این قاعده، عبدالله خان قراگوزلو مستثنی نیست؛ چراکه در طی زمان که‌ مأموریت‌ها‌ و مناصب عدیده‌ای را عهده‌دار بود، ذکر وقایع و نگاشتن شرح احوالات از دغدغه‌های جانبی‌اش محسوب می‌شد. هنگامی که در عهد ناصرالدین شاه، مدتی به سرحدداری و حفاظت ساخلویی (پادگان) قلعه ناصریه سرخس مأمور شد (1296-1294ق) و‌ قریب به‌ دو‌ سال در آنجا ماند، در این‌ مدت‌ به‌ نوشتن سفرنامه‌ای همت گماشت که ماحصل دیده‌های بلافصل او بود<ref>جلالی، نادره، 1379، ص56</ref>


اطلاعات مندرج و مستفاد از این سفرنامه، عمدتا برمی‌گردد به ذکر و توصیف وضع قلعه‌ ناصریه‌ سرخس‌ و احوال تراکمه مرو. عبدالله ‌خان در این سفرنامه اطلاعات بسیاری از ترکمانان آن مرز و بوم،‌ به‌ویژه‌ دو ایل تکه و سالور و نیز وضع جغرافیایی آن ناحیه به دست‌ می‌دهد. او‌ ابتدا‌ به شرح حال غازان‌خان می‌پردازد که در جنگ با عشایر ترکستان به قتل رسید و از‌ وی‌ چهار پسر به نام‌های اساری، سالور، یموت و تکه باقی ماند. آنان بعد از مرگ پدر (غازان‌ خان) در مقام خون‌خواهی برآمده و جنگ‌های‌ متعددی با قبایل ترکستان کردند. در این میان تکه با دختری از طایفه اوزبک که اسیر‌ شده‌ بود، پیوند‌ زناشویی بست و صاحب سه پسر به نام‌های آقتمش، تقتمش و یا لقامش (ساروق، حد طایفه ساروق) شد. ایل تکه از‌ اولاد‌ و احفاد اویند<ref>همان</ref>
اطلاعات مندرج و مستفاد از این سفرنامه، عمدتاً برمی‌گردد به ذکر و توصیف وضع قلعه‌ ناصریه‌ سرخس‌ و احوال تراکمه مرو. عبدالله ‌خان در این سفرنامه اطلاعات بسیاری از ترکمانان آن مرز و بوم،‌ به‌ویژه‌ دو ایل تکه و سالور و نیز وضع جغرافیایی آن ناحیه به دست‌ می‌دهد. او‌ ابتدا‌ به شرح حال غازان‌خان می‌پردازد که در جنگ با عشایر ترکستان به قتل رسید و از‌ وی‌ چهار پسر به نام‌های اساری، سالور، یموت و تکه باقی ماند. آنان بعد از مرگ پدر (غازان‌ خان) در مقام خون‌خواهی برآمده و جنگ‌های‌ متعددی با قبایل ترکستان کردند. در این میان تکه با دختری از طایفه اوزبک که اسیر‌ شده‌ بود، پیوند‌ زناشویی بست و صاحب سه پسر به نام‌های آقتمش، تقتمش و یا لقامش (ساروق، حد طایفه ساروق) شد. ایل تکه از‌ اولاد‌ و احفاد اویند<ref>همان</ref>


عبدالله ‌خان در سفرنامه خود گزارشی از جنگ‌ها و روابط طایفه سالور‌ با‌ دولت‌ مرکزی در مقاطع مختلف تاریخی به دست می‌دهد، از جمله اشاره به جنگ بیرامعلی ‌خان قاجار حاکم مرو‌ در‌ عهد آقامحمد خان قاجار با این طایفه دارد که وی بسیاری از آنها را کشته‌ و برای‌ بقیه افراد طایفه سالور مالیات مقرر کرده و آنان را ضمیمه رعایای مرو قرار می‌دهد<ref>همان</ref>
عبدالله ‌خان در سفرنامه خود گزارشی از جنگ‌ها و روابط طایفه سالور‌ با‌ دولت‌ مرکزی در مقاطع مختلف تاریخی به دست می‌دهد، از جمله اشاره به جنگ بیرامعلی ‌خان قاجار حاکم مرو‌ در‌ عهد آقامحمد خان قاجار با این طایفه دارد که وی بسیاری از آنها را کشته‌ و برای‌ بقیه افراد طایفه سالور مالیات مقرر کرده و آنان را ضمیمه رعایای مرو قرار می‌دهد<ref>همان</ref>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش