۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين'
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
| خط ۱۰۳: | خط ۱۰۳: | ||
#:#مراد، نماز صبح است.»<ref>ج 2، ص 599</ref> | #:#مراد، نماز صبح است.»<ref>ج 2، ص 599</ref> | ||
#:طبرسى، ضمن نقل اقوال در اين زمينه، براى هر يك از نظريات، دلايلى بيان كرده است. براى نظريه اول، از سبب نزول كمك گرفته است و سبب نزول را چنين نقل نموده است: «از زيد بن ثابت نقل شده است كه پيامبر(ص) در وسط روز، هنگامى كه شدت گرما بود، نماز مى‌خواند و اين عمل براى اصحاب گران تمام مى‌شد؛ به‌گونه‌اى كه پشت سر پيامبر(ص) افراد كمى در نماز مى‌ايستادند... اين آيه در چنين وضعيتى نازل شد.»<ref>ج 2، ص 598</ref> | #:طبرسى، ضمن نقل اقوال در اين زمينه، براى هر يك از نظريات، دلايلى بيان كرده است. براى نظريه اول، از سبب نزول كمك گرفته است و سبب نزول را چنين نقل نموده است: «از زيد بن ثابت نقل شده است كه پيامبر(ص) در وسط روز، هنگامى كه شدت گرما بود، نماز مى‌خواند و اين عمل براى اصحاب گران تمام مى‌شد؛ به‌گونه‌اى كه پشت سر پيامبر(ص) افراد كمى در نماز مى‌ايستادند... اين آيه در چنين وضعيتى نازل شد.»<ref>ج 2، ص 598</ref> | ||
#'''«لا إكراه | #'''«لا إكراه فيالدين قد تبين الرشد من الغي...»'''<ref>البقرة 256</ref>؛ در تفسير و معناى اين آيه، چند قول را بيان مى‌كند و از سبب نزول، در تأييد نظر خود استفاده مى‌نمايد.<ref>ج 2، ص 631</ref> | ||
همان‌گونه كه قبلا يادآورى شد، [[طبرسی، فضل بن حسن|مرحوم طبرسى]]، با اسباب نزول، به‌صورت گزارشى عمل كرده است. در اكثر موارد، تنها به نقل اقوال در اين باره بسنده كرده، به‌گونه‌اى كه از مجموع نقل اسباب نزول، تنها 53 مورد آن، به‌صورت نقد و تحليل است و ملاك ايشان در نقد و تحليل، روايات، ضرورت فقهى، ظاهر آيه، سياق آيه، عموميت آيه و تاريخ بوده و سبب نزولى كه مورد تأييد و يا قبول ايشان نبوده، با اين ملاك‌ها رد گرديده است، مانند نمونه‌هاى زير: | همان‌گونه كه قبلا يادآورى شد، [[طبرسی، فضل بن حسن|مرحوم طبرسى]]، با اسباب نزول، به‌صورت گزارشى عمل كرده است. در اكثر موارد، تنها به نقل اقوال در اين باره بسنده كرده، به‌گونه‌اى كه از مجموع نقل اسباب نزول، تنها 53 مورد آن، به‌صورت نقد و تحليل است و ملاك ايشان در نقد و تحليل، روايات، ضرورت فقهى، ظاهر آيه، سياق آيه، عموميت آيه و تاريخ بوده و سبب نزولى كه مورد تأييد و يا قبول ايشان نبوده، با اين ملاك‌ها رد گرديده است، مانند نمونه‌هاى زير: | ||
| خط ۱۱۹: | خط ۱۱۹: | ||
طبرسى، در تفسير آيات، از عقل و نقل، هر دو بهره جسته است، چنان‌كه برخى از محققان در اين باره گفته‌اند: | طبرسى، در تفسير آيات، از عقل و نقل، هر دو بهره جسته است، چنان‌كه برخى از محققان در اين باره گفته‌اند: | ||
«...از ويژگى‌هاى آن(مجمع البيان)، اكتفا نكردن به عقل و اعتنا كردن به احاديث است كه با يك روحيه متوازن و متعادل، هم از منابع عامه و هم از خاصه نقل كرده است.»<ref> | «...از ويژگى‌هاى آن(مجمع البيان)، اكتفا نكردن به عقل و اعتنا كردن به احاديث است كه با يك روحيه متوازن و متعادل، هم از منابع عامه و هم از خاصه نقل كرده است.»<ref>بهاءالدين خرم‌شاهى، تفسير و تفاسير جديد، چاپ اول، تهران، انتشارات كيهان، زمستان 64، ص 34</ref> | ||
[[طبرسی، فضل بن حسن|مرحوم طبرسى]]، به صحت خبر و بررسى دقيق احوال راوى توجه زياد دارد و معتقد است كه تفسير قرآن كريم جز به اخبار صحيح و نص صريح، جايز نيست. وى، در اين باره مى‌نويسد: «و اعلم أن الخبر قد صح عن النبى(ص) و عن الأئمة القائمين مقامه(ع) أن تفسير القرآن لا يجوز إلا بالأثر الصحيح و النص الصريح...»<ref>ج 1، ص 80</ref> | [[طبرسی، فضل بن حسن|مرحوم طبرسى]]، به صحت خبر و بررسى دقيق احوال راوى توجه زياد دارد و معتقد است كه تفسير قرآن كريم جز به اخبار صحيح و نص صريح، جايز نيست. وى، در اين باره مى‌نويسد: «و اعلم أن الخبر قد صح عن النبى(ص) و عن الأئمة القائمين مقامه(ع) أن تفسير القرآن لا يجوز إلا بالأثر الصحيح و النص الصريح...»<ref>ج 1، ص 80</ref> | ||