ما نزل من القرآن في علي بن أبيطالب علیهالسلام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
مؤلف شأن نزول این آیات را بهقدری روشن میدانسته که نیازی به ذکر حدیث و سند و بررسی آنها ندیده و در کمال اختصار، این آیات را آورده است. | مؤلف شأن نزول این آیات را بهقدری روشن میدانسته که نیازی به ذکر حدیث و سند و بررسی آنها ندیده و در کمال اختصار، این آیات را آورده است. | ||
البته با وجود همان اختصار، راهنمایی مفید برای پژوهشگران است که تفصیل را از کتابهای تفسیر و حدیث به دست آورند. | البته با وجود همان اختصار، راهنمایی مفید برای پژوهشگران است که تفصیل را از کتابهای تفسیر و حدیث به دست آورند.<ref>ر.ک:طباطبایی، السید عبدالعزیز، ص136</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه تحقیق | #مقدمه تحقیق | ||
#[[:noormags:2029| طباطبایی، السید عبدالعزیز، مصحح کتاب ما نزل من القرآن فی علی علیهالسلام، احمد بن محمد رازی حنفی، پایگاه مجلات تخصصی نور، مطالعات قرآن و حدیث سفینه تابستان 1383 - شماره 3 ISC (13 صفحه - از 134 تا 146)]] | |||
==وابستهها== | ==وابستهها== |
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۰
ما نزل من القرآن في علي بن أبي طالب عليه السلام | |
---|---|
پدیدآوران | رازي، احمد بن محمد (نویسنده)
موسوي مقرم، حسنين (محقق) مکتبة العتبة العباسية المقدسة (مصحح) |
ناشر | العتبة العباسية المقدسة. مکتبة و دار مخطوطات |
مکان نشر | عراق - کربلاي معلي |
سال نشر | 1434ق. = 2013م. |
چاپ | چاپ يکم |
زبان | عربي |
کد کنگره | /ر2م2 / 37/4 BP |
ما نزل من القرآن في علي بن أبيطالب علیهالسلام تألیف احمد بن محمد بن مظفر بن مختار رازی حنفی، محدث و مفسر و فقیه حنفی، که در قرن ششم و هفتم هجری قمری میزیسته است. این کتاب با تحقیق سید حسنین موسوی مقرم به چاپ رسیده است.
این دانشمند حنفی، توانسته است در طی مطالعات قرآنی، و بررسی شأن نزول آیات و آنچه پیرامون نزول قرآن در احادیث و کتب پیشینیان آمده است، گزارشی از آیات نازل شده پیرامون امیرالمؤمنين على بن ابیطالب عليهالسلام ارائه دهد. تعداد اين آيات بيش از صد و پنجاه آیه است [۱] و با تأملی بر این آیات دریافته میشود که فضیلتهای ارزشمند و درجات رفیعی که کلام خداوند درباره امیرمؤمنان عليهالسلام آورده، بىنظير است و جايگاه قدسى آن حضرت را در قله فضائل بشرى نمايان میکند.
مؤلف شأن نزول این آیات را بهقدری روشن میدانسته که نیازی به ذکر حدیث و سند و بررسی آنها ندیده و در کمال اختصار، این آیات را آورده است.
البته با وجود همان اختصار، راهنمایی مفید برای پژوهشگران است که تفصیل را از کتابهای تفسیر و حدیث به دست آورند.[۲]