كشف المحجة يا فانوس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'سيد بن طاوس' به 'سيد بن طاوس ') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
مولف در اين كتاب فرزند هفت ساله‌اش محمد و ديگر علاقه‌مندان به شنيدن سفارش‌ها، خاطرات، پندها و وصاياى كتاب را مخاطب قرار مى‌دهد. وى با يادآورى اين نكته كه سلامت خاندان از طعن و پاكيزگى آنان از پستى و ناكسى، بزرگ‌ترين نعمت خداوند است و خداوند متعال دستور داده است كه از نعمت‌هايى كه به او عطا شده سخن بگويد. | مولف در اين كتاب فرزند هفت ساله‌اش محمد و ديگر علاقه‌مندان به شنيدن سفارش‌ها، خاطرات، پندها و وصاياى كتاب را مخاطب قرار مى‌دهد. وى با يادآورى اين نكته كه سلامت خاندان از طعن و پاكيزگى آنان از پستى و ناكسى، بزرگ‌ترين نعمت خداوند است و خداوند متعال دستور داده است كه از نعمت‌هايى كه به او عطا شده سخن بگويد. | ||
ترجمه حاضر، ترجمه‌اى روان و سليس است كه آن را براى فرزندزاده خود حسين مجتهدى نوشته و چنين مى‌گويد: فرزندم، ايزد بى‌چون را سپاس كه در آغاز زندگانى با كتابى آشنا مى‌شوى كه علامه كبير [[ابن‌طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاوس]] ، الگوى فضيلت و تقوى در قرن هفتم هجرى فرزند خود «محمّد» را به وصيت نوشته است، و علّامه بزرگوار مرحوم حاج شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]]، مثل درايت و پرهيز، در محرم سال 1370 قمرى در چگونگى كتاب و زندگانى‌نامه مصنّف ارجمندش، بر آن كتاب طليعه‌اى كوتاه رقم زده است، و در آن، با دقّت و كنجكاوى بى‌مانند خود، از مشايخ و شاگردان او در روايت، و از آثار و تصانيف وى نام برده است، چنانكه بر ده‌ها كتاب علمى دانشمندان مقدّمه و تعليقه نگاشته است. | ترجمه حاضر، ترجمه‌اى روان و سليس است كه آن را براى فرزندزاده خود حسين مجتهدى نوشته و چنين مى‌گويد: فرزندم، ايزد بى‌چون را سپاس كه در آغاز زندگانى با كتابى آشنا مى‌شوى كه علامه كبير [[ابن‌طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاوس]]، الگوى فضيلت و تقوى در قرن هفتم هجرى فرزند خود «محمّد» را به وصيت نوشته است، و علّامه بزرگوار مرحوم حاج شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]]، مثل درايت و پرهيز، در محرم سال 1370 قمرى در چگونگى كتاب و زندگانى‌نامه مصنّف ارجمندش، بر آن كتاب طليعه‌اى كوتاه رقم زده است، و در آن، با دقّت و كنجكاوى بى‌مانند خود، از مشايخ و شاگردان او در روايت، و از آثار و تصانيف وى نام برده است، چنانكه بر ده‌ها كتاب علمى دانشمندان مقدّمه و تعليقه نگاشته است. | ||
اينك، ترا كه تازه به افق بى‌كران زندگانى چشم گشوده‌اى و همه چيز را با جلوه‌اى نو مى‌بينى، و در پى ديدن و دريافتن بدايع جهان هستى گام مى‌زنى، در اين ديباچه، فشرده‌اى از زندگانى‌نامه اين دو بزرگمرد باز مى‌گويم تا پس از سعادت آشنايى با آنان، ارزش والاى گفتارشان را چندان كه در خور طاقت تو باشد دريابى، و از امواج نور اين طرفه گوهران كه در جزر و مدّ درياى گوهرزاى هستى بدست آمده‌اند، جذوه‌اى به نصيب برگيرى.... | اينك، ترا كه تازه به افق بى‌كران زندگانى چشم گشوده‌اى و همه چيز را با جلوه‌اى نو مى‌بينى، و در پى ديدن و دريافتن بدايع جهان هستى گام مى‌زنى، در اين ديباچه، فشرده‌اى از زندگانى‌نامه اين دو بزرگمرد باز مى‌گويم تا پس از سعادت آشنايى با آنان، ارزش والاى گفتارشان را چندان كه در خور طاقت تو باشد دريابى، و از امواج نور اين طرفه گوهران كه در جزر و مدّ درياى گوهرزاى هستى بدست آمده‌اند، جذوه‌اى به نصيب برگيرى.... | ||
نسخهٔ ۲۹ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۰۹:۵۸
| نام کتاب | کشف المحجة يا فانوس |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | کشف المحجة لثمرة المهجة. فارسی
فانوس کشف المحجه لثمره المهجه. فارسی |
| پدیدآورندگان | مبشری، اسدالله (مترجم)
ابن‌طاووس، علی بن موسی (نويسنده) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | BP 247/45 /الف2 ک5041 |
| موضوع | اخلاق اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14
اندرز نامهها - متون قدیمی تا قرن 14 عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 |
| ناشر | دفتر نشر فرهنگ اسلامی |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1374 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE2652AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
كشف المحجة يا فانوس از آثار بسيار مهم سيد بن طاووس است. كتاب حاضر توسط آقاى اسدالله مبشرى به فارسى ترجمه گشته است.
مولف در اين كتاب فرزند هفت ساله‌اش محمد و ديگر علاقه‌مندان به شنيدن سفارش‌ها، خاطرات، پندها و وصاياى كتاب را مخاطب قرار مى‌دهد. وى با يادآورى اين نكته كه سلامت خاندان از طعن و پاكيزگى آنان از پستى و ناكسى، بزرگ‌ترين نعمت خداوند است و خداوند متعال دستور داده است كه از نعمت‌هايى كه به او عطا شده سخن بگويد.
ترجمه حاضر، ترجمه‌اى روان و سليس است كه آن را براى فرزندزاده خود حسين مجتهدى نوشته و چنين مى‌گويد: فرزندم، ايزد بى‌چون را سپاس كه در آغاز زندگانى با كتابى آشنا مى‌شوى كه علامه كبير سيد بن طاوس، الگوى فضيلت و تقوى در قرن هفتم هجرى فرزند خود «محمّد» را به وصيت نوشته است، و علّامه بزرگوار مرحوم حاج شيخ آقا بزرگ تهرانى، مثل درايت و پرهيز، در محرم سال 1370 قمرى در چگونگى كتاب و زندگانى‌نامه مصنّف ارجمندش، بر آن كتاب طليعه‌اى كوتاه رقم زده است، و در آن، با دقّت و كنجكاوى بى‌مانند خود، از مشايخ و شاگردان او در روايت، و از آثار و تصانيف وى نام برده است، چنانكه بر ده‌ها كتاب علمى دانشمندان مقدّمه و تعليقه نگاشته است.
اينك، ترا كه تازه به افق بى‌كران زندگانى چشم گشوده‌اى و همه چيز را با جلوه‌اى نو مى‌بينى، و در پى ديدن و دريافتن بدايع جهان هستى گام مى‌زنى، در اين ديباچه، فشرده‌اى از زندگانى‌نامه اين دو بزرگمرد باز مى‌گويم تا پس از سعادت آشنايى با آنان، ارزش والاى گفتارشان را چندان كه در خور طاقت تو باشد دريابى، و از امواج نور اين طرفه گوهران كه در جزر و مدّ درياى گوهرزاى هستى بدست آمده‌اند، جذوه‌اى به نصيب برگيرى....
ترجمه كتاب حاضر، در سال 1310 هجرى قمرى با ترجمه (طرايف) اثر ديگر سيّد علّامه بوسيله جناب طبسى به چاپ رسيده است و ترجمه ديگر آن به قلم استاد بزرگوار آقاى آقا سيد باقر شهيدى گلپايگانى است كه به نام (راه سعادت) به چاپ رسيده است و مترجم از آن نسخه استفاده نموده است.
منابع مقاله
متن و مقدمه كتاب