قصیده عشقیه در حقیقت عشق الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۲۷: خط ۲۷:
    }}
    }}
       
       
    '''قصیده عشقیه در حقیقت عشق الهی''' عنوان اثری است 1 جلدی به زبان عربی از سيد قطب‌الدين محمد ني ريزي شيرازي با موضوع تصوف و عرفان. قطب‌الدین این مجموعه را در ده اشاره بیان کرده است.
    '''قصیده عشقیه در حقیقت عشق الهی'''، اثر [[نیریزی، سید قطب‌الدین محمد|سید قطب‌الدین محمد نی‌ریزی شیرازی]] با ترجمه، تصحیح و تعلیق [[ذاکر عباسعلی، محمدرضا|محمدرضا ذاکر عباسعلی]]، پیرامون عشق پروردگار است.


    قصیده عشقیه، مجموعه منظومی است که به مشرب عرفای ربانی در بیان اطوار حقیقت عشق و اشراق انوار آن در قلوب عاشقان و عارفان سروده شده است و مشتمل بر سه بخش اساسیِ ترجمه غزل عطار، قصیده عشقیه و صفیر العارفین است ه به هر سه، قصیده عشقیه گفته می‌شود. ترجمه غزل عطار از بیت 1 تا 12 می2باشد که حدود سال 1115 ق. سید قطب‌الدین در برخورد و توجه به غزل معروف شیخ فریدالدین عطار نیشابوری با مطلع:
    قصیده عشقیه، مجموعه منظومی است که به مشرب عرفای ربانی در بیان اطوار حقیقت عشق و اشراق انوار آن در قلوب عاشقان و عارفان سروده شده است و مشتمل بر سه بخش اساسیِ ترجمه غزل عطار، قصیده عشقیه و صفیر العارفین است که به هر سه، قصیده عشقیه گفته می‌شود. ترجمه غزل [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] از بیت 1 تا 12 می‌باشد که حدود سال 1115ق، سید قطب‌الدین در برخورد و توجه به غزل معروف شیخ [[عطار، محمد بن ابراهیم|فریدالدین عطار نیشابوری]] با مطلع:


    '''ز سگان کویت ای جان که دهد مرا نشانی''' '''که ندیدم از تو بویی و گذشت زندگانی'''
    {{شعر}}
    {{ب|''ز سگان کویت ای جان که دهد مرا نشانی''|2=''که ندیدم از تو بویی و گذشت زندگانی''}}
    {{پایان شعر}}


    به نظم عربی سروده است. سید اظهار می‌دارد سی سال بعد در سال 1145 ق. به مقتضای حال و مقام با همان بحر و قافیه، قصیده قافیه‌ای را که نام آن را عشقیه نهاد سرود که شامل ابیات 13 تا 294 و 493 تا 654 است. که در اثنای آن، ابیات مثنوی و قافیه‌های دیگر نیز مشاهده می‌شود. بر این اساس قصیده قافیه متشکل از 379 بیت می‌باشد. جناب سید در اثنای قصیده عشقیه در اشاره هفتم از بیت 295 تا 492 اشاره به قصیده رائیه صفیرالعارفین می‌کند. موضوع این قصیده سلطنت و قدرت عشق است که عاشق را تحت تسلط خویش آورده و مزاج او را تبدیل و تعویض می‌کند و همچنین تجلیات عشق بر عاشق می‌باشد که قلب وی را مهبط انوار الهی و کانون اشراقات معنوی می‌نماید و نیز به همین مناسبت بوده است که در منظومه عشقیه بدان استشهاد گردیده است.<ref>ر.ک: مقدمه مصحح بر کتاب، صفحه شصت و شش</ref>
    به نظم عربی سروده است. سید اظهار می‌دارد: سی سال بعد در سال 1145ق، به‌مقتضای حال و مقام با همان بحر و قافیه، قصیده قافیه‌ای را که نام آن را عشقیه نهاد، سرود که شامل ابیات 13 تا 294 و 493 تا 654 است؛ که در اثنای آن، ابیات مثنوی و قافیه‌های دیگر نیز مشاهده می‌شود. بر این اساس قصیده قافیه متشکل از 379 بیت می‌باشد. جناب سید در اثنای قصیده عشقیه در اشاره هفتم از بیت 295 تا 492 اشاره به قصیده رائیه صفیر العارفین می‌کند. موضوع این قصیده سلطنت و قدرت عشق است که عاشق را تحت تسلط خویش آورده و مزاج او را تبدیل و تعویض می‌کند و همچنین تجلیات عشق بر عاشق می‌باشد که قلب وی را مهبط انوار الهی و کانون اشراقات معنوی می‌نماید و نیز به همین مناسبت بوده است که در منظومه عشقیه بدان استشهاد گردیده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح بر کتاب، صفحه شصت‌و‌شش</ref>.


    ==پانویس==
    ==پانویس==
    <references />
    <references />


    ==منبع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    مقدمه مصحح بر کتاب.
    مقدمه مصحح بر کتاب.


    خط ۴۶: خط ۴۸:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:تصوف و عرفان]]
    [[رده:مباحث خاص تصوف و عرفان]]
    [[رده:مقالات تیرماه 01 یقموری]]
    [[رده:مقالات تیرماه 01 یقموری]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده شهریور 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1401]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۵ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۰۳

    قصیده عشقیه در حقیقت عشق الهی
    قصیده عشقیه در حقیقت عشق الهی
    پدیدآوراننیریزی، سید قطب‌الدین محمد (نویسنده) ذاکر عباسعلی، محمدرضا (مصحح و مقدمه‌نویس)
    ناشرانجمن آثار و مفاخر فرهنگی
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1383ش.
    چاپچاپ یکم
    شابک964-7874-58-8
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏ن?ق? / 286/9 BP

    قصیده عشقیه در حقیقت عشق الهی، اثر سید قطب‌الدین محمد نی‌ریزی شیرازی با ترجمه، تصحیح و تعلیق محمدرضا ذاکر عباسعلی، پیرامون عشق پروردگار است.

    قصیده عشقیه، مجموعه منظومی است که به مشرب عرفای ربانی در بیان اطوار حقیقت عشق و اشراق انوار آن در قلوب عاشقان و عارفان سروده شده است و مشتمل بر سه بخش اساسیِ ترجمه غزل عطار، قصیده عشقیه و صفیر العارفین است که به هر سه، قصیده عشقیه گفته می‌شود. ترجمه غزل عطار از بیت 1 تا 12 می‌باشد که حدود سال 1115ق، سید قطب‌الدین در برخورد و توجه به غزل معروف شیخ فریدالدین عطار نیشابوری با مطلع:

    ز سگان کویت ای جان که دهد مرا نشانیکه ندیدم از تو بویی و گذشت زندگانی

    به نظم عربی سروده است. سید اظهار می‌دارد: سی سال بعد در سال 1145ق، به‌مقتضای حال و مقام با همان بحر و قافیه، قصیده قافیه‌ای را که نام آن را عشقیه نهاد، سرود که شامل ابیات 13 تا 294 و 493 تا 654 است؛ که در اثنای آن، ابیات مثنوی و قافیه‌های دیگر نیز مشاهده می‌شود. بر این اساس قصیده قافیه متشکل از 379 بیت می‌باشد. جناب سید در اثنای قصیده عشقیه در اشاره هفتم از بیت 295 تا 492 اشاره به قصیده رائیه صفیر العارفین می‌کند. موضوع این قصیده سلطنت و قدرت عشق است که عاشق را تحت تسلط خویش آورده و مزاج او را تبدیل و تعویض می‌کند و همچنین تجلیات عشق بر عاشق می‌باشد که قلب وی را مهبط انوار الهی و کانون اشراقات معنوی می‌نماید و نیز به همین مناسبت بوده است که در منظومه عشقیه بدان استشهاد گردیده است[۱].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه مصحح بر کتاب، صفحه شصت‌و‌شش

    منابع مقاله

    مقدمه مصحح بر کتاب.

    وابسته‌ها