غاية المرام في علم الكلام: تفاوت میان نسخه‌ها

| چاپ =1

| تعداد جلد =1

| کتابخوان همراه نور =01265

| کد پدیدآور =

| پیش از =

}}

'''غاية المرام في علم الكلام''' نوشته [[آمدی، علی بن محمد|سیف‌الدین آمدی]]، از مجموعه كتب كلامى است كه به زبان عربى تأليف شده است كه پيرامون مسائلى چون وجود و صفات خدا و نبوت و معاد و همچنين امامت، سخن به ميان آورده است.

ايشان اهل تشيع را اهل ضلالت مى‌داند كه مى‌گويد آنها براى امام عصمة، علم غيب و از بنى هاشم بودن را شرط مى‌دانند و با دليلهايى كه از خود مى‌آورد مى‌خواهد اثبات كند كه شرط امامت فقط قرشى بودن است نه عصمت و علم غيب، زيرا كه خلفاء گذشته به اشتباه خود و رجوع از آن در امور اعتراف كرده‌اند و با اين اعتراف چگونه جايى براى شرط عصمت مى‌ماند.وى نصب امام را امرى از روى اجماع است مى‌داند و براى امت قداستى قائل است كه هرگز اجماع آنها، دچار كذب و خطا نمى‌شوند.و در پايان كتاب خود بحثى از خلفاء راشدين و اجتهاد آنها ذكر مى‌كند و سپس فهرست موضوعى كتاب در آخر آورده شده است.

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:کلام و عقاید]]

[[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]]