عمادالدین کاتب، محمد بن محمد
«ابوعبدالله محمد بن صفى‌الدين محمد بن حامد عمادالدين كاتب اصفهانى» (519-597) كه شهرت علمى و فرهنگى وى، مورخ، اديب و نویسنده مى‌باشد، ملقب به عماد و كاتب اصفهانى و معروف به ابن اخى العزيز است. او در اصفهان نشو و نما يافت. در جوانى به بغداد رفت و در مدرسه نظاميه به آموختن علم پرداخت و در فقه شافعى و فنون ادب و شعر سرآمد شد، سپس به دمشق رفت و به سلطان نورالدين محمود زنگى پيوست و متصدى ديوان انشاء گرديد. وى به دو زبان فارسى و عربى مى‌نوشت. او در مدتى كه در دمشق بود صلاح‌الدين ايوبى را نيز مى‌ستود و مورد علاقه او بود و به همين مناسبت مقام او نزد نورالدين بالاتر رفت و در زمان مستنجد عباسى، به‌عنوان پيام‌گزار از دمشق به بغداد رفت و پس از بازگشت به دمشق در مدرسه‌اى كه به نام خود او خوانده مى‌شود (مدرسه عماديه)، به‌عنوان مدرس منصوب شد، اما وى مورد سعايت دشمنان قرار گرفت و كار بر او تنگ شد و ناچار از دمشق به موصل رفت و در آنجا بيمار شد، ولى به محض شنيدن خبر رسيدن صلاح‌الدين ايوبى به دمشق، مجدداً به آن شهر بازگشت و در همان شهر درگذشت و در مقابر صوفيه دفن شد.
| نام | عمادالدین کاتب، محمد بن محمد |
|---|---|
| نام های دیگر | عماد اصفهانى |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 597 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | خریدة القصر و جریدة العصر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03435AUTHORCODE |
آثار
1. خريدة القصر و جريدة العصر، در ده مجلد؛
2. الفتح القسى فى الفتح القدسى يا القدح القسى فى الفتح القدسى يا الفيح القسى فى الفتح القدسى (گزارشى از فتح شام و فلسطين به‌وسيله صلاح‌الدين)؛
3. البرق الشامى، در تاريخ، در هفت مجلد؛
4. ديوان شعر، در چهار مجلد؛
5. نصرة الفترة و عصرة الفطرة يا نصرة الفترة و عصرة القطرة، در تاريخ سلاجق عراق؛
6. السيل على الذيل، در سه مجلد، در تاريخ بغداد؛
7. العتبى و العقبى؛
8. نحلة الرحلة.
9. فضايل اهل‌بيت رسول(ص) و مناقب اولاد بتول(ع)؛
10. البستان الجامع لجميع تواريخ اهل الزمان؛