علوان، عبدالله بن ناصح: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۱۴۱: | خط ۱۴۱: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
[[رده:مقالات کامل مرداد ماه باقی زاده]] | |||
نسخهٔ ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۴۸
| علوان، عبدالله بن ناصح | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | عبدالله بن ناصح علوان |
| ولادت | 1928م |
| محل تولد | شهر حلب، سوریه |
| محل زندگی |  سوریه |
| رحلت | 29 اوت 1987م |
| پیشه | نویسنده |
| اطلاعات علمی | |
| درجه علمی | دکترا |
عبدالله بن ناصح علوان (1928-1987م)، عالم، فقیه، مربی و واعظ بزرگ سوری
ولادت
در سال 1928م در محله قاضی عسکر در حلب سوریه در خاندانی پارسا به دنیا آمد، نسبش به علی زین‌العابدین بن حسین بن علی بن ابی‌طالب علیهم‌السلام می‌رسید.[۱]
تحصیلات
او زیر سایه پدر خویش سعید علوان تربیت یافت. مردم حلب و مناطق دیگر برای معالجه نزد پدر او می‌رفتند. پدرش دکتر و دارو ساز بود و مردم را با گیاهان و مرهم ها درمان می‌کرد.
پس از پایان تحصیلات ابتدایی، تحصیلات علوم شرعی را در دبیرستان شرعیه آغاز کرد. که در آن زمان به دلیل نام سازنده آن خسرو پاشا به خسرویه معروف بود.
وی در سال 1949م مدرک متوسطه شرعی گرفت و در سال 1952م از دانشکده اصول دین دانشگاه الازهر مصر گواهی کارشناسی و در سال 1954م مدرک کارشناسی ارشد خویش را از این دانشگاه دریافت نمود.
وی در سال 1954م در دوران ریاست جمهوری جمال عبدالناصر در مصر دستگیر گردید و نتوانست تحصیلات عالیه خود را در مصر به پایان برساند.
او پس از مدتی دکترای خود را از دانشگاه سند پاکستان با عنوان فقه الدعوة و الداعیة دریافت نمود.
شیخ عبدالله از سال 1954 با عنوان معلم تعلیم و تربیت اسلامی در مدارس متوسطه حلب به کار مشغول شد. او همچنین با افکار الحادی که در آن دوران و در دوران اتحاد سوریه و مصر ظاهر شده بود به مقابله پرداخت. او توانست در انتخابات منطقه خود موفق گردد که باعث ارتقای منزلتش نزد مردم شهر حلب گردید.
وی سخنوری فصیح بود و در مسجد عمر بن عبدالعزیز دروس فقه و سیره را به صورت دوره‌ای تدریس می‌کرد.
او با علمای سوریه ارتباط خوبی داشت و از شهری به شهر دیگر می‌رفت و خواستار وحدت کلمه علماء بود.
با تشدید اختلافات او در سال 1400ق/1979م. شهر حلب را ترک کرد و چند ماه در اردن اقامت گزید. سپس به عربستان سعودی رفت. او از سال 1401ق تا زمانی که درگذشت به عنوان استاد گروه مطالعات اسلامی دانشگاه ملک عبدالعزیز جده مشغول به کار بود.[۲]
وفات
وی پس از یک دوره بیماری طولانی در بازگشت از پاکستان درگذشت و در ساعت نه و نیم صبح روز شنبه پنجم محرم الحرام سال 1408ق برابر با 29 اوت 1987م در جده، بیمارستان ملک عبدالعزیز درگذشت.[۳]
آثار
- آداب الخطبة والزفاف وحقوق الزوجين
- أحكام الزكاة على ضوء المذاهب الأربعة
- أخلاقية الداعية
- أفعال الإنسان بين الجبر والاختيار
- إلى كل أب غيور يؤمن بالله
- إلى ورثة الأنبياء والدعاة إلى الله
- الأخوة الإسلامية
- الإسلام شريعة الزمان والمكان
- الإسلام والجنس
- الإسلام والحب
- الإسلام والقضية الفلسطينية
- التكافل الاجتماعي في الإسلام
- الدعوة الإسلامية والإنقاذ العالمي
- القومية في ميزان الإسلام
- بين العمل الفردي والعمل الجماعي
- تربية الأولاد في الإسلام جزئين
- تعدد الزوجات في الإسلام وحكمه تعدد زوجات النبي (صلى الله عليه وسلم)
- ثقافة الداعية
- حتى يعلم الشباب
- حرية الاعتقاد في الشريعة الإسلامية
- حكم الإسلام في التأمين
- حكم الإسلام في وسائل الإعلام
- حين يجد المؤمن حلاوة الإيمان
- دور الشباب في حمل رسالة الإسلام
- روحانية الداعية
- الشباب المسلم في مواجهة التحديات
- شبهات وردود حول العقيدة الربانية وأصل الإنسان
- صفات الداعية النفسية
- صلاح الدين الأيوبي بطل حطين ومحرر القدس من الصليبيين
- عقبات الزواج وطرق معالجتها على ضوء الإسلام
- عقبات في طريق الدعاة
- فضائل رمضان وأحكامه
- فضل الدعوة والداعية
- قصة الهداية جزئين
- كيف يدعو الداعية ؟
- ماذا عن الصحوة الإسلامية في العصر الحديث؟
- محاضرة تكوين الشخصية الإنسانية في نظر الإسلام
- محاضرة في الشريعة الإسلامية وفقهها ومصادرها
- معالم الحضارة في الإسلام وأثرها في النهضة الأوربية
- مواقف الداعية التعبيرية
- مسؤولية التربية الجنسية
- نظام الرق في الإسلام
- هذه الدعوة.. ما طبيعتها؟
- وجوب تبليغ الدعوة وفضل الدعوة والداعية[۴]
پانويس