عبادی، مظفر بن اردشیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←آثار:) |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
ابوسعيد سمعانى گويد كه از او رساله‌اى در «شرب الخمر» ديده است. همچنين مناقب الصوفية و صوفى‌نامه از وى مى‌باشد. | ابوسعيد سمعانى گويد كه از او رساله‌اى در «شرب الخمر» ديده است. همچنين مناقب الصوفية و صوفى‌نامه از وى مى‌باشد. | ||
==وفات== | |||
عبادى در عسكر مكرم خوزستان درگذشت. | عبادى در عسكر مكرم خوزستان درگذشت. | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
نسخهٔ ۲۲ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۷:۳۶
| نام | عبادی، مظفر بن اردشیر |
|---|---|
| نام های دیگر | عبادی، اب‍و ال‍م‍ظف‍ر منصور
عبادی، اب‍و منصور مظفر عبادی، قطب ال‍دی‍ن |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 547 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | صوفی‌نامه : التصفیه فی احوال المتصوفه / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
مناقب الصوفیه / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده |
| کد مولف | 3421 |
ولادت
«قطب الدين ابوالمظفر منصور بن اردشير عبادى مروزى»، ملقب به امير و معروف به امير قطب الدين يا قطب عبادى (491-547ق) و مشهور به واعظ، فقيه و محدث، در روستاى سنج عباد، از قراء مرو، به دنيا آمد و بدين جهت به عبادى مشهور شد.
وى از نصر الله خُشنامى و عبد الغفار شيروى و عده‌اى ديگر حديث شنيد. او از طرف سلطان سنجر به بغداد رفت و مدت سه سال در جامع قصر و در دارالسلطنه به وعظ پرداخت و مردم بر گردش ازدحام مى‌نمودند. او در جامع قصر املاءِ حديث مى‌كرد. ابن اخضر و حمزة بن قبيطى و محمدبن مكرم از وى حديث روايت كرده‌اند. نيكوئى و حسن وعظ وى ضرب‌المثل بود. ابن جوزى گويد كه او زيبا كلام بود و از مواعظ او مجلداتى گردآورى كرده‌اند.
آثار:
ابوسعيد سمعانى گويد كه از او رساله‌اى در «شرب الخمر» ديده است. همچنين مناقب الصوفية و صوفى‌نامه از وى مى‌باشد.
وفات
عبادى در عسكر مكرم خوزستان درگذشت.
وابسته‌ها
مناقب الصوفیه / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
صوفی نامه التضقیة فی احوال المتصوفة / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
مناقب الصوفیة / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده