۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ی‌ب' به 'ی‌ب'
جز (جایگزینی متن - 'ت‌ا' به 'ت‌ا') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ب' به 'ی‌ب') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
==اسم== | ==اسم== | ||
اسم این شاعر، بنا بر آنچه در تذکره هفت اقلیم امین احمد رازی (قرن یازدهم) نوشته طاهر، لقبش ظهیرالدین و کنیه‌اش ابی‌فضل | اسم این شاعر، بنا بر آنچه در تذکره هفت اقلیم امین احمد رازی (قرن یازدهم) نوشته طاهر، لقبش ظهیرالدین و کنیه‌اش ابی‌فضل می‌باشد. وی از فضلای دهر و نابغه‌های عصر خود بوده، علم هیئت و حکمت را نیک می‌دانسته چنانچه وی را صدر الحکماء لقب داده‌اند. | ||
[[عوفی، محمد بن محمد|محمد عوفی]] در [[تذکره لباب الالباب|لباب الالباب]]، [[هدایت، رضاقلی|هدایت]] در [[مجمع الفصحاء]]، آذر در آتشکده و غیرهم او را طاهر ظهیرالدین بن محمد ابی‌فضل خوانده‌اند؛ از معاصرین مجیرالدین بیلقانی [[خاقانی شروانی|خاقانی شیروانی]]، [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی گنجوی]] و جمال‌الدین اصفهانی | [[عوفی، محمد بن محمد|محمد عوفی]] در [[تذکره لباب الالباب|لباب الالباب]]، [[هدایت، رضاقلی|هدایت]] در [[مجمع الفصحاء]]، آذر در آتشکده و غیرهم او را طاهر ظهیرالدین بن محمد ابی‌فضل خوانده‌اند؛ از معاصرین مجیرالدین بیلقانی [[خاقانی شروانی|خاقانی شیروانی]]، [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی گنجوی]] و جمال‌الدین اصفهانی می‌باشد یعنی در نیمه قرن ششم میزیسته؛ تاریخ تولد او به تحقیق ثبت نشده اما تقریباً مسلم است که در نیمه اول قرن ششم تولد یافته است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/7646/96 ر.ک: گلشاییان، عباسقلی، ص96]</ref>. | ||
==مسافرت و مهاجرتها == | ==مسافرت و مهاجرتها == | ||
اصل ظهیرالدین از فاریاب و فاریاب از نواحی بلخ است. در [[فرهنگ فارسی برهان قاطع|برهان قاطع]]، فاراب را مخفف آن می‌داند و این خطاست چراکه فاراب از ترکستان و محل تولد ابونصر است و فاریاب از بلخ و مولد ظهیر است. نیز او را فریاب گویند. این استاد در ابتدای زندگی از وطن به نیشابور مسافرت کرده و قبل از ورود به نیشابور با خواجه شمس‌الدین نامی از فضلای آنزمان دوستی و مودت داشته است. مدت اقامت وی در نیشابور شش سال | اصل ظهیرالدین از فاریاب و فاریاب از نواحی بلخ است. در [[فرهنگ فارسی برهان قاطع|برهان قاطع]]، فاراب را مخفف آن می‌داند و این خطاست چراکه فاراب از ترکستان و محل تولد ابونصر است و فاریاب از بلخ و مولد ظهیر است. نیز او را فریاب گویند. این استاد در ابتدای زندگی از وطن به نیشابور مسافرت کرده و قبل از ورود به نیشابور با خواجه شمس‌الدین نامی از فضلای آنزمان دوستی و مودت داشته است. مدت اقامت وی در نیشابور شش سال می‌باشد و چنین به نظر می‌آید که در این شهر تحصیلات خود را تکمیل کرده چنانکه گوید: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||